Korkma Söyle

Yarım Kalan Aşk

2 Yıl Sonra

" Ee artık bizde bir bebek sevsekmi. " dedi abim. Abimlerde salonda oturuyorduk. Burak yerde oyun oynuyor ben ise özgürün omzuna kafamı koymuş telefonla uğraşıyordum. Abim ve yengem de karşımızda oturuyordu.

" Daha erken miş" dedi Özgür. " Ne erkeni canım sen hastanedeyken kız tek başına kalıyor hem bebeği olursa sıkılmaz. Ya burak da büyüdü bir tane daha bebek sevsek olmaz mı" dedi abim.

" Bence tam zamanı" dedi yengem de. Ben ise duymuyormuş gibi yapıyordum. " Kumsal sana diyoruz " dedi özgür. " Daha erken abi ben böyle gayet mutluyum" dedim. " Ben baba olmak istiyorum ama kumsal ben mutlu değilim" dedi özgür kafamı kaldırıp geri çekildim.

" He sen hiç bebeğimiz olmaz sa mutlu olmayacakmısın benimle. Sadece bebekle mi mutlu olacaksın. Ben istemiyorum özgür şuan. Anne olmaya hazır değilim. " dedim.

" Neye hazır değilsin kumsal bebek bakmaya mı" dedi. " İstemiyorum özgür ben şuan istemiyorum zorlama sadece senin isteğinle çocuk yapamam ben" diye bağırdım.

" Kumsal anlamıyorum lütfen bu kadar tepki gösterme sadece bende baba olmak istiyorum." dedi özgürde aynı ses tonunda. " Ya git kendine bebek isteyen birini bul o zaman özgür. Ben bebek falan istemiyorum. Ömrümün sonuna kadar da istemeyeceğim" dedim. Sonra hala abimin benim odamı bozmadıklarını bildiğim için odama geçtim.

Abim girdiğinde karşıma oturdu. " Korkuyorsun demi" dedi. " Annem" dedim. " Bizi kaçırdılar diye çocuğumuzu da kaçırmayacaklar kumsal. Şimdi herkesin çocuğu var çok az bir ihtimal. Senin başında özgür varken size birşey olmaz. " dedi.

" Abi ya bize bir şey olursa ben o çocuğu annesiz babasız bırakamam" dedim ağlayarak. " Biliyorum sende anne olmak istiyorsun. Küçükken bebeğim olsun diye delirirdin hatta. Söz veriyorum size bir şey olmayacak. " dedi.

" Abi şuan hazır değilim daha " dedim. " Tamam söz veriyorum kimse seni zorlamayacak. Sen istediğin zaman özgüre istediğini söylersin" dedi.

Gülümseyerek sarıldım. " Teşekkür ederim" dedim. " Bir şey yapmadım ki" dedi. Salona çıktığımızda özgür ayağa kalktı. " Eve gidelim" dedi. Kafamı salladım ve eve geçtik.

" Ben yatıyorum " dedi. "Özgür özür dilerim" dedim kolunu tutarak. Bir kaç saniye baktıktan sonra sarıldı. " Bende özür dilerim. " dedi.

" Tabi ki baba olmak isteyebilirsin bu senin hakkın. Ama bana da biraz empati kur o kadar şey yaşadım " dedim. " Neden istemediğini benimle paylaşsaydın anlardım. " dedi.

Tekrar sarıldım. Beni dizlerimden tutup kucağına aldığında " Özgür valla yorgunum yapma" dedim kollarımı boynuna dolayarak.

" Bırakmam" dedi. Beni odaya doğru çıkartmaya başladı. " Özgür lütfen başka zaman cidde. Her yerim ağrıyor" dedim. Beni yatağa yatırdı ve yanıma yattı. Kolunu uzattığında kafamı koluna koydum ve sarıldım.

" Seni çok seviyorum" dedim. " Bende seni çok seviyorum Kumsal. " dedi.

Aşk işte buydu. Arkadaşlarımın bulamadığım zaman dalga geçtiği aşk. Kokusunu duyunca mutlu olmakmış. Baiını dizlerine koyduğunda huzur bulmakmış.

Onun sessizliğini herkesin sesine tercih etmekmiş. En önemlisi sevdiğinle mutlu olmakmış.

Sakın bırakmayın aşkınızı ne olursa olsun bırakmayın. Sevmiyorum dediği an vazgeçtim demeyin. 5 yıl sevdim yeter demeyin. Koşun peşinden uçun hatta. Ben çok koşmadım ama asla bırakmadım. Ömrümün sonuna kadar da bırakmayacağım.

5 ay sonra sabah kaltığımda özgür işe gitmişti. Sabahın köründe esma aradığında açtım. " Saat sabah kaç haberin var mı senin " dedim. " Saat öğlen bir kumsal" dediğinde saate baktım.