Ty nie pamiętasz już świata innego
Tego drugiego, dawniej dobrze nam znanego
W którym tak długo żyliśmy razem
W Świetle i Mroku wiecznym czasem
Teraz już tu na Ziemi jesteśmy
Żyjemy życiem nic nie znaczącym, śmiesznym
Dwa anioły upadłe, potężne dawniej
Zagubione w sobie, wiedzące coraz mniej
Pragnę powiedzieć Ci o tym co było
To co cierniem we mnie utkwiło
Tylko że nie chcę naruszyć umysłu twego
Teraz przecież tak delikatnego
Boję się, że gdybyś przypomniał sobie
Kim byłeś, co robiłeś, znikłbyś w duszy chorobie
Tak jak to było ze mną, gdy zrozumiałam
Jakim potworem się wówczas stałam
CZYTASZ
Muzy Płakały
PoetryZbiór moich wierszy pisanych pod wpływem różnych emocji. Część biała, część rymowana, a część rymowana w części. Może komuś się spodobają :) Do tej pory wrzucałam wiersze na insta, ale z powodu działania aplikacji, a zwłaszcza ostatnich zmian co raz...
