Bazı şeyler sahibine ulaşmak için yazgılı değildir..
Yavaş yavaş öldüren bir zehir gibi insanın ruhuna saplanıp kalmak..
Kendini kurtarmak için onu serbest bırakması gerekir..
Ve burada en sevdiği yer "Uzaklıklar" olan bir hikayenin kalemlerinin uc...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şimdi acım hakkında bir fikrin var mı? Beni sana götüren ama benim olmayan işaretleri görmek.. Gerçek aşkının bu yıllar boyunca bir yalan gibi görünmeye başladığını.. Bakışlarının günden güne kaybolduğunu hissetmek.. Şu anda etrafımda olup bitenlerin beni yavaş etki eden bir zehirle öldürdüğünü hissediyorum.. Sanki senin önünde yalvarırken ölmemi görmek hoşuna gidiyor.. Aklımı kaybediyorum ve kendimden kaçmak istiyorum.. Uğruna uyandığım kişi yüzünden bu duyguya düşmek benim için ne kadar zor biliyor musun? Sanki bana diyorsun ki: "Öl, artık sana ihtiyacım yok..." Hala arkadaşlarının fısıldadığını ve boş olduğundan kesinlikle emin olduğum konusunda bana umut verdiğini duyuyorum.. Ama neden Duygularının biliyorlar,sen onlardan habersiz misin mesela? Kendim ve bir başkası hakkında imalar duyduğumda damarlarımda ne kadar acı dolaştığını biliyor musun? Ama en zoru ne biliyor musun? Önce sen düştün sandım sonra ben daha sert düştüm.. Hiç düşmediğini farkettim ve bu hikayedeki tek tek düşen bendim.. Önce ben düştüm,sonra ikimizin yerine daha sert düştüm.. -Acı çekmek-
