~ÜVEY ABİM~BXB+18~

~EV~

ARKADAŞLAR BİLİYORUM ÇOOOOOOOOOOOKKKK UZUN ZAMAN GEÇTİ AMA BİR KAÇ GÜN HASTANE KALDIM VE RAHATSIZDIM HİÇ YB YAZASIM GELMEDİ AMA SİZİDE BÖYLE BIRAKMAK İSTEMEDİM VE YAZDIM ÇOK BEKLETTİĞİM İÇİN ÖZÜR DİLERİM

İYİ OKUMALAR 💞

Baran abiyi zar zor merdivenleri çıkartıktan sonra sessizce eve girdik. Babam ve yeliz teyze çoktan uyumuşlardı. Aslında babam ben gelmeden asla uyumazdı ama artık Baran abi ne dediyse mışır mışır uyuyolardı.

Baran abi salona geçerken bende ilk yardım çantası var mı yokmu eyer varsa nerede olduğu gibisinden şeyler sordum. Ve banyoda olduğunu öğrendiğim ilk yardım çantasını alarak Baran abinin yanına gittim.

Şeytan diyor ki siktir et ne hali varsa görsün sonuçta kendisi kaşındı diyor ama işte içimde bir yerlerde bi duygu beni engelliyor. "Yaaa Baran abi cidden niye gittin ki o admın peşinden ne gerke vardı?!" "Yav gülüm kaç kere özür dileyecem allah aşkına tamam eşeklik ettim, başımı belaya soktum Allah'ta benim belamı versin söz bir daha böyle bir şey yapmam!"

Baran abinin bu sözleri ile bir kaç saniye duraksadım ama hemen kendimi toparlayıp "eyer bir daha böyle bir şey yaprsan üvey abi falan dinlemem siktir ederim tek başına kalırsın öyle ortada!" Dedim işaret parmağımı onun yüzüne doğru sallarken. Bir anda parmağımı tutup beni kendine çekti ve "çok ayıp o güzel ağzına öyle şeyler yakışmıyor bu bir, öz abin olsaydım yine böyle bir şey dermiydin buda iki?"

Dediği ve yaptığı şeyler yüzünden sadece afllamış bir şekilde suratına bakarken geri çekildim ve parmağımıda sert bir şekilde çekerek "eyer öz abim olsaydın böyle davranmazdım" "vay be abilikde bile ayrımcılağa uğruyoruz ya?!" Dedi yamuk bir şekilde gülerek. Gözlerimi kısıp tehditkar bakışlar atarken "eyer öz abim olsaydın daha kötü davranırdım!" Dedim.

Baran abi bir süre yüzümü izlerken aniden "peki sevgilin olsaydın?!" Diye sorunca baya afallamıştım hiç böyle bir soru beklemiyordum ondan. Tam ağzımı açıp cevap vercekken arkadan "çocuklar?!" Diye ses gelince ikimizin de bakışları oraya kaydı babam salon kapısının önünde uykulu gözler ile bize bakıyordu.

Kapının oradan bizi süzerken Baran abinin yüzünde ki yaraları gördü ve panik ile büyüyen gözleriyle bir kaç büyük adım ile yanımıza geldi "Baran oğlum noldu yüzüne?!" Diye sordu panik bir ses ile.

Baran abi hemen yüzüne samimi bir gülümseme ekledi ve "bir şey yok Mehmet amca sadece itin teki mahallemizin gençlerini zehirlemeye kalkmış bizde hesabını kestik" dedi sonlara doğru sert çıkan sesi ile. Babam biraz dursada sonra "iyi yapmışsın oğlum ama bir dahaki sefere direk polise haber ver!" Dedikden hemen sonra bende lafa atıldım "bende sabahdan beri aynı şeyi söylüyorum ama kime ne anlatıyorum ki?!"

Dedim yavaşça bakışlarımı babamdan çekip Baran abiye çevirip onun okyanus mavisi gözlerine dalarken "aşk olsun ama Berkay bundan sonra senin sözün bana emirdir sen istemiyorsan yapamam bir daha böyle bir şey kaç kere diyecem?!" "İyi ne yaprsan yap senin hayatın sonuçta" Dedim Baran abinin yüzüne bakmadan direk babama döndüm ve "sen yat hadi Baba bizde şimdi uyuruz ha bu arada yarın Ege gelebilirmi evi falan merak etmişde?"

Baran abi sessizce bir şeyler mırıldanırken babam yüzünde samimi bir gülümseme ile "tabiiki de gelsin oda benim oğlum neticede hatta akşam yemeğinede kalsın" dedi ben tam ağzımı açıp cevap verecekken Baran abi arkadan "yok ebesinin şeyi" diye mırıldandı. Kısık sesli söykediği için babam duymadı ama ben hemen yanında olduğum için duymuştum ama duymamazlıktan geldim.