~ÜVEY ABİM~BXB+18~

~HEDİYE~

BU BÖLÜMÜ YAZARKEN ÇOK GÜZEL YAĞMUR YAĞIYORDU AMA ELEKTRİK GİTTİ☹️

Eve gittiğimizde Yeliz teyze ile babamın küçük bir sürpriz hazırladığını gördüm Baran'a döndüğümde bana bakarak gülümsüyordu.

–Nasıl ya senin haberin var mıydı bundan?

–Evet, eyer kavga etmeseydik zaten evden bir şekilde çıkacaktım ve sen de beni aramak için dışarı çıktığında annem ile baban hazırlık yapmaya başlıyacakdı

Bir de doğum günümü unuttuğunu söylüyor yalancı.

–siz kavga mı ettiniz oğlum?!

Yeliz teyzenin bu sorusu ile Baran'ın pot kırdığını yeni anladım

–Hayır Yeliz teyze öyle değil evet kavga ettik ama şu an geri barıştık zaten yani sorun yok aramızda

–Tamam oğlum ama bir daha lütfen kavga etmeyin iyi anlaşmanızı istiyoruz

Bu sefer babam karşılık vermişti

–Merak etme Mehmet amca oğlunla çok iyi anlaşacağız

Dedi Baran imalı ama aynı zamanda sadece benim anlayabileceğim bir şekilde

–Tamam oğlum hadi pastayı yiyelim

Yeliz teyzenin bu lafının üstüne babam ben ve Baran salona geçerken Yeliz teyze mutfağa geçip pastaları hazırladı

Pastaları yedikten sonra Yeliz teyze ve babamın hediyelerini açtım ve ardından güzel bir sohbetle devam ettik. Yavaştan saat geç olduğu için ve babam ile Yeliz teyzede sabah erkenden işe gideceği için onlar yatak odasına giderken biz Baran'la beraber kendi odamıza geçtik.

Kapıyı kapatır kapatmaz beni kapıyla kendisinin arasına alması ve hemen dudaklarıma kapanması bir oldu. İlk önce ne olduğunu şaşırsam da ardından ona karşılık verdim. Allah'ım iki parça et nasıl bu kadar güzel olabiliyor yaaa. Hunlarca birbirimizi öperken arada ağzından iniltiler çıkıyordu. Anlaşmış gibi aynı anda birbirimizden ayrıldık

–seni şuan öyle öpmek istiyorum öyle inletmek istiyorum ama malesef ki yan odada annem gil var

İyi ki onlar vardı yoksa bu gece sağ çıkamazdım. Yani daha çok erken, tamam onuda anlıyorum bir buçuk boyunca özlem çekti ama işte kendimi hazır histemiyorum gerçi ben niye düşünüyorum ki Baran'a istemiyorum hazır hissetmiyorum desem hemen anlayış ile karşılardı yani o öyle bir insandı.

–neyse hadi yatalım benim çok uykum var

–tamam güzelim yatalım ama yataklarımız ayrıldı malesef ne yapacaz

Bir çocuk gibi mızmızlarnırken onun bu haline gülmüştüm ve elimi yanağıma koyup okşayarak konuşmaya başladım.

–yapacak bir şey yok bebeğim ayrı yataklarda yatacaz

–yanında yatayım olmazmı?

–olmaz ya babam gil gelirse

–gelmezler yavrum zaten sabah erkenden işe gidecek hem gelselerde bir şey olmaz kaynaşıyoruz neticede

Diyip çapkın bir şekilde göz kırptı

–tamam peki ama yataklar küçük zaten sonra akşam rahat edemezsen dır dır yapma bak

–aşk olsun be Berkay'ım senin olduğun her yer bana cennet be gülüm

Onun bu cümlesi ile sanki kalbime tekme yemiş gibi hissettim ama bu his kötü bir his değildi çok ama çok güzel bir histi ve ben bu hissi hiç kaybetmek istemiyordum.