KAYIP ORMAN

1.BÖLÜM

Her zaman ki gibi sisli ve karanlık bir gece de evde yakacak odun kalmadığı için Cateline odun almam için bana bir odun sepeti getirmişti.

Sepeti alıp evden çıktım.

Yıllardır burda yaşamama rağmen hâlâ alışamadım bu orman da yürümeye , ürkütücü ve garip bir orman uzun ağaçları , yıkık dökük evleri , ölüler gömüldükten bir süre sonra mezar taşları üzerinde ki yazıların silinmesi ve bir miktar da kan bulunması bunun nedenini henüz bilmiyorum ama araştırmıyor da değilim.

Bu orman da herkesten önce var olduğu bilinen yaşlı bir çınar varmış. Aldığım bazı duyumlara göre ağacın gece yarısından sonra ölülerle konuştuğu söyleniyor bunun gerçek olup olmadığını merak ettiğim için bi ara gece yarısından sonra bu ağacı ziyaret edicektim...

• • •

Ben Koray ailem ile Fransa da yaşıyordum her çocuk gibi bende 6 yaşıma geldiğimde beni ailemden aldılar.Faransa da her çocuk 6 yaşına bastığında ailesinden alınıp eğitime götürülür götürüldükleri eğitim sahasında her çocuğun zekasına ve kuvvetine göre eğitirler onlar için zeki ve kuvvetli bir çocuktum. Aldığım eğitimleri tam anlamıyla yerine getirdiğim için 9 yaşıma geldiğimde beni ordan alıp bir okula sevk ettiler. Gittiğim okulda yapamadığım için kaçmıştım.

Ailemin yanına gidicektim ama gidemedim. Yolda kaza geçirmiştim ve gözümü açtığım da ise kendimi bu orman da buldum.

Her defasın da kaçmaya çalıştım ama olmadı çıkışı bulamadım. Kimse söylemiyor ailemi her sorduğumda da öldüğünü söylüyorlardı.

Her ne kadar ilk başta inanmasam da artık bir süre sonra inanmıştım ailem ölmüştü tamam ama benim yine de bu ormandan çıkmam lazım. Çünkü bulmam gereken birisi daha var. Kardeşim onu bulup Turkiye'ye gidip orda yeni bir hayat kuracaktım.

Kardeşim benden bir yaş küçüktü. İsmi Kumsal ama onu bulmak için öncelikle bu ormanın gizemini çözmem lazım.

Ağaç kesmek için uygun bir yer bulduğum da durup tam bir ağaç kesmeye başlamıştımki çalıların yanında yerde yatan bir silüet gördüm.

Ağacı kesmeyi bırakıp siluete doğru yaklaştım. Tehlikeli olabilir diye bir kaç adım uzağın da durup incelemeye başladım. Kumral , beyaz tenli bir kız olduğunu gördüm. Baygındı sessizce yanına yaklaştım. Sağ dizimin üstüne çöküp yaşıyor mu diye nabzını kontrol ettim yaşıyordu.

Havanın sıcak olmasına rağmen teni buz gibiydi. Onu uyandırmaya çalıştım ama olmadı kızı yavaşça kucağıma alıp eve doğru yürümeye başladım. Yol boyunca uyanması ıçın seslendim ama nafile uyanmıyordu.

Eve vardığım da ayağımla kapıyı bir kaç kez tıklattım. Cateline kucağımdaki kızı görünce şaşırmıştı ama kollarım da derman kalmadığı için hemen içeri geçip kızı koltuğa yatırdım.

Cateline'ye olan biteni anlatırken kızın bir şeyler sayıkladığını duydum ama net anlaşılmıyordu söyledikleri. Evde kalan son odunlarımızı da yaktıktan sonra hızlıca dışarı çıkıp odun toplayıp eve geldim.

Akşam olunca yemek masasına oturup yemek yiyorduk.

Cateline; "Koray kız ölmüş olabilir kızı nerde bulduysan tekrar oraya götür"

Cateline'nin tedirginliğini anlıyordum ama bu kızda bir şey var. Beni ona çeken bir tanıdıklık hissi. O yüzden bu kızı iyice araştırıp kim olduğunu öğrenmeden bırakmiyacaktım.

"Bak Cateline nabzını kontrol ettim hemde defalarca kız yaşıyor merak etme"

Tekrar yemek yemeye başladığım da Cateline bir daha ses etmemişti.Yemek yedikten sonra birlikte masayı toplamaya başladık.