Taciz'in bedeli

1

SELAMM. FİC HOŞUNUZA GİTTİYSE YORUM VE OY VEREREK DESTEK OLABİLİRSİNİZ.

_________________________________________

Jungkook'dan

Okuldan çıkmıştım eve gidiyordum, üstüm başım dağınık herzamanki gibi. Kavgacı bi çocuk olduğumu düşünmeyin. Üstüm başım bana yapılan zorbalık yüzünden bu halde. Ailem bana şiddet uyguluyorsa başkalarından ne bekleye bilirim ki?

Üstümü başımı düzelterek eve doğru ilerliyorum. Annem ve babam iş yüzünden yurt dışındalar. Kardeşim Minji ise Seoul'a okumaya gitti. Aslında iyiki gitti diyorum. En azından kurtuldu o lanet evden, lanet insanlardan. Abim ve ya ailem beni her dövdüğünde ağlar, bağırırdı. Onu dövmediler ama beni her dövdüklerinde kriz geçirirdi. Ailede beni sevende, koruyanda o olurdu.

Minji zayıf ama benimde ondan farkım yok. Her ne kadarda spora gitmek istesemde ailem izin vermedi. Şimdi izin verseler bile istemem onlar izin vermedikleri her şeyden soğudum. Zaten izin verdikleri bi şeyde yoktu.

Ama abimi sorarsanız. Yakışıklı biri en azından benim gibi cılız yada çirkin değil. Sporada gitti dışarıyada çıktı istediği her şeyi yaptı ve ya istediği her şeyi yaptılar. Sporda fazla güç kazandı ve hepsini ben bir boks torbasıymışım gibi benim üzerinde denedi. Ailem ne yaptı diye sorarsanız hiçbirşey. Hiçbirşey yapmadılar. Sanki görmüyormuşlar gibi. Beni hep kardeşim kurtardı. Ona hiç dokunmadılar, dokunamazlarda kendime yaptıklarına susuyorum ama aynı ve ya daha azını kardeşime yapsalar asla!
Meleğim zaten hep korku içinde yaşadı. Ama şimdi kardeşim yanımda olmadığı için benim için çok zor. Mesela dün gece ben evin en alt katındaki karanlık odada yattım...
Karanlığa fobim olduğu için yaptı herşeyi. Küçüklük travması işte. Küçük olduğumda benim oyuncağım olmadığı için abimin oyuncağıyla oynadığımda karanlık odaya kapatırlardı beni o zamandan beri karanlıktan korkardım. Gecenin bi yarısı uyandığımda üzerimde fare vardı...
Ne kadar bağırıp, ağlasamda bi faydası olmadı. Minji yoktu. Beni kurtaracak biri yoktu artık.

Okul evimize uzak olmasına rağmen otobüs yada taksiyle gitmiyorum. İzin vermiyorlar. Bu gün abim okuldan beni alacağını söylemişti fakat gelmeyince eve kendim gitmeye karar verdim.

Bu gün fazla yorgunum.

Evin önündeydim.

Yazardan

Genç çocuk eve gelmişti fakat eve nasıl gireceğini düşünüyordu. Girdiği an ya dövülecekti ya tokatlanıcaktı yada kesilecekti. Evet yalnış duymadınız. Her türlü işgenceye maruz kalmıştı o küçücük cılız ve beyaz beden.

Bi müddet düşündükten sonra yavaş adımlarla eve yakınlaşarak, kapıda duran iri bedenli korumalara baş selamı vererek eve girdi. Girdiği anda üst kattan gülme sesleri yükseldi. Abisi yine eve sürtük getirmişti-ailesinin yokluğunu kullanarak.
Çocuk ne yapacağını şaştı. Abisi onu görürse bu defa öldürürdü. Sanki donmuştu tüm bedeni titriyordu. Bir adım geriye attı. O anda sesler yaklaşıyordu.

Abisi ve yanındaki kadın Jungkook'u görmesiyle duraksadılar. Kadın yarı çıplaktı. İkiside Jungkook'a iğrenç bakışlar atıyorlardı. Kadın sanki bi anda çıplaklığnı hatırlamışki yerdeki elbisesini alıp giyinerek Sehun'un kulağına bişey fısıldayarak koşar adımlarla evden çıktı.

"Neden geldin?" Diye sormasıyla dahada titredi Jungkook.

"SANA NEDEN GELDİN DEDİM!"

"a-abi ben-" gözlerinden yaş firar etmeye başlamıştı çocuğun. Cidden çok korkuyordu.

"BEN SANA SENİ O SİKTİĞİMİN OKULUNDAN ALICAĞIMI DEDİM!"

"s-seni bekledim s-sen gelmeyince k-kendim-" diyeceği sırada yanağına sert tokat yemesiyle kafası yana düştü.
Ne yapacağını bilemiyordu. Tek çaresi ayaklarına kapanıp onu dövmemesi için yalvarmaktı, ve yaptıda. Abisinin ayaklarına kapanmıştı onu dövmemesi için yalvarıyordu. Sert tekme ile onu geriye attı. Jungkook yinede yalvarmaya devam ediyordu bi umut, ama nafile. Çocuğun üzerine giderek küçük bedenini tutarak kolayca havaya kaldırmasıyla çocuğun ayaklarının yerle teması kesildi. Bi anda çocuğu yere sertce atarak üzerine çıkıp ağırlığını çocuğun üzerine vererek yüzünü yumruklamaya başladı.

Neredeyse bir saatdir çocuğu durmadan yumrukluyor, dövüyordu. Çocuğunsa bilinci tamamen kapanmıştı. Kendisi bile yorulmuştu. Çocuktan uzaklaşıp sırıtarak yerde yatan küçük bedene bakarak üst kata çıktı, üzerini değiştirerek evden çıktı.

Uzun süre sonra çocuk azda olsa gözlerini açarak cebinden telfonunu zorla çıkartarak kapının önündeki korumaları aradı. Bilinci kapanmadan önce sadece bi söz söyleyebildi. "Y-yardım."

■■■

(594 kelime)