Worth the Shot

Chapter 4

THATs all for today. Thank you for being here today. I didnt really thought na maraming aattend ng lecture ko in just short notice. Mr. Loenzo said after ng lecture niya.

Of course sir, we wouldnt missed it for the world. Besides its not everyday we get to go see you. Sabi ng isang attendee na taga ibang school.

Thats very nice of you to say. So Im hoping to see you on my next lecture.

Hinintay ko lang na makalabas yung iba dahil nakaharang sila halos lahat sa tapat ng pintuan dahil nagpapapicture pa sila kay Mr. Loenzo. Gusto ko rin sana kaso lang nahihiya ako dahil parang lahat ata ay gustong magpapicture sa kaniya.

Natapos rin kaagad sila kaya nakalabas narin ako. Naglalakad na ako papuntang canteen para maglunch nung biglang may nagsalita sa gilid ko.

Buti nakapunta ka. Medyo nagulat pa ako dahil hindi ko ineexpect.

Sayang din po kasi. And Im just lucky na wala akong class ngayong morning kaya nakaattend po ako. Sagot ko habang kumakamot sa batok ko.

Oh really. Then I must be the lucky one here. You know I saw your portfolio last night. Yours is very different from everyone. I must say Im impress. Ani niya habang tinitingnan yung portfolio ko na hawak niya.

Mas lalo tuloy akong nahiya dahil doon. Hindi pa nakatulong na pinagtitinginan kami ng mga students.

Thank you po, yun lang ang nasabi ko dahil hindi ko alam kung anong dapat isagot ko.

I hope makapagpasa ka ng assignment sa next lecture ko. Though hindi ako sure kung dito parin ang venue. Sana makapunta ka. I hope to see you. dagdag niya pa at nauna ng maglakad.

Pinagpatuloy ko nalang din ang lakad ko papuntang canteen. Habang papasok at nakasalubong ko si Irish―yung 1st year Archi na nagpatulong sa akin sa library.

Naalala ko name niya kasi naging avid liker ko siya kapag nagpopost ako sa insta at kapag may nagtatag sa akin.

Hello ate! Bati niya sa akin. Hyper niya huh.

Hi.

Youre going to eat your lunch here? tanong niya sa akin.

Yes, ikaw?

Dont bother kasi wala ng vacant seats. And can you see the line? Its so long. Mauubos lang yung oras mo if pipila ka. Lintanya niya habang hinihila ako palabas ng canteen.

Then why were you here then? tanong ko pabalik sa kaniya.

Nakasalubong ko kasi yung isa kong friend while waiting for my brother. Then while talking hindi ko napansin na nadala niya na ako sa canteen like you na nadala ko na dito sa students bench. Tiyaka ko lang din napansin na nandito na nga kami.

Umupo na siya doon sa table na vacant kaya napasunod na rin ako.

So bakit mo pala ako dinala dito? sabi ko nung makabawi na ako.

Kasi I wanted to eat with someone. I cant eat alone it makes me sad.

So, are you saying you wanted to eat with me? tanong ko ulit. Pansin kong lagi akong nagtatanong sa batang to.

Yes, dont worry about the food. Its on me. Hintayin nalang natin yung brother ko. sagot niya at nagphone na.

Kahit medyo naguguluhan ako kung pano ba ako napunta sa sitwasyon na to ay hinayaan ko nalang din. Libre raw, eh. Sayang yun.

Youre friends with ate Riva pala. Sabi niya sabay pakita sa akin nung phone niya. Tinitingnan niya yung post na tinag ako ni Riva nung birthday ni Mike.

Yes, since elementary days magkaibigan na kami. How do you know her?

Well I heard a lot of things about her from the Seniors. She blurted out. Mukang nagulat din siya dahil sa sinabi niya.