Aşk, Ölüm ve Yaşam Üstüne [Şiirlerim]

Ayrılıklar bu kadar uzun olmamalı

Kırmızının en koyu ve en açık renginde harmanlanan bir halıda bırakılan kan lekelerinde arıyorum varlığını
Kaybolmuşsun bedenen yanımdan ama ruhun benimle arıyor varlığını
Ölüm almış olamaz ya seni
Ruhunu bana bağışlamış Tanrı sanki
Anlamış sensiz nefes dahi alamayacağımı Ve mükâfatlandırmış en büyük günahkârını
Zaten Tanrı en çok ondan nefret edenleri sevmedi mi

Issız bucaksız tarlanın ortasındaki tek bir ağacın gölgesi altında bekliyorum seni
Gelmeyeceğine yemin ettin ama biliyorum yalan söyledin
Melekler geldi yanıma su içirdiler bana
Kalk gelmiyor sevdiğin diye bir ezgi dinlettiler bana
Senle dinleyelim bir gün o ezgiyi notaların üzerinde dans et yine sen
Sonra ay güneşle kavuşana kadar seviş benimle

Aylar geçti üzerinden sen hâlâ saklambaç oynuyorsun benimle
Hep inatçıydın zaten ama bu sefer pek hırslı gördüm seni
Çık saklandığın yerden sen kazandın bu sefer
Bak en sevdiğin yemeyi yaptım kaybolduğun gün
Biraz çürüdü ama olsun sen seversin paylaşmayı ve doğayı
Paylaşmak yetmedi mi bak hepsini kurtçuklar yedi

Biri beni ıssız bir yere götürüyor bu gece
Sensiz gitmem dedim öyle yerlere
Uyan artık diyorlar bana
Ben uyandım yüzümü de yıkadım
Sırf seversin diye şarap ve ekmek hazırladım
Hadi otur yiyelim yemeğimizi sakince
Belki tekrar sevişiriz dudakların şarapla bezenmişse