Aşk, Ölüm ve Yaşam Üstüne [Şiirlerim]

Huzuru bahşet bana ve kurtar beni

Ölüm müdür huzuru bahşedecek olan yoksa hep yalan mıydı o şiirler
Sessiz ve huzurlu bir uykuydu ölüm
Kimilerine göre hayatın sonu kimilerine göre ise başlangıcı
Yanına uzanayım mı ben de sevgilim birlikte uyuyalım başlangıcımıza
Elini tutarken tahta bir tabutta birlikte gidelim kutsal babamıza
Öpücüklerinle donat yine yüzümü ve yeniden doğayım cennete
Ama bu sefer mutlu olayım
Hep istediğin gülüşümü sana sonsuza kadar sunayım

Gözyaşlarımla dalga geçerdin
Bilemedin sen gidince onlar okyanus oldu ve beni dalgalarında boğdu
Kaybetmekmiş sevdiğini en büyük işkence
Yalvartırmış Tanrı'ya al canımı diye yokluğun
Pek sevmezdi beni Tanrı zaten
Almadı beni yanına geleyim
Bir kere bana seni hediye etti sonra da hediyesini geri aldı
Alınır mı verilen hediyeler geri
Tanrı bile aldıysa seni, sen de bana yanında taşıdığın kalbimi ver
Kurtar beni bu acıdan sevgilim
Görmüyor musun ölüyor ruhum

Gözlerimin altındaki o koyu halkalar şimdi boynuma dolandı
Beyaz tenimde kahve mor izler bıraktı
Kefenlere geçirdim ruhumu götürdüm uzaklara
Dirilecekmiş sen gelirsen geri yanıma öyle dedi
Nefes almıyor ama senin adını sayıklıyor en sevdiğin melodi eşliğinde
Uyku girmiyor gözüme yatağın sol tarafı boş olunca
Hep soğuk orası artık
Eskiden sıcacıktı, tıpkı dudakların gibi