Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"... Hep böyleydi aslında neden şimdi sorun ediyorsam... Onlar için ben her zaman ötekiydim.Neden şimdi birşeyleri değiştirmeye çalışıyorsam...Nasılsa onlar için ben, dert dinleyen, sorunlarını çözen,en güzel şekilde iltifat eden,onları her daim dinlemeye hazır olan işleri bitince muhataplığı kesilmesi gereken öteki biriydim...Aslında onlarada hak veriyorum çünkü fikirleri farklı,değişik bir giyim tarzı olan,ciddi, savunduğu bir şey olduğu zaman karşısında durulamayan garip biriyle kim muhatap olmak ister ki...Gün geçtikçe,ben hergün asla bıkmadan parlayan gözlerle belki bu sefer fark ederler diye onlara baktığım zaman,birkez daha hayal kırıklığına uğradığımda, onların beni fark etmeyeceğini anladım...Onlar dışında herkes beni fark etti... Ama herkes fazla beklentili olduğumu söyledi...Benim için dostluk aynı fikirlere sahip olmak yada birbirinin her yaptığını desteklemek değildir, benim için dostluk, birbirinin eksiğini kapatmaktır...Bu her şekilde olabilir sevgiye açtır, sevgi onun eksiğidir, işte dost o zaman ona kucağını açar sarılmasıyla,bakışıyla,duruşuyla onun eksiğini kapatır.Gözleri dolar, bakışları uzaklara dalar, üşür, düşünür, işte dost o kargaşanın arasında bile onu bulan fark edendir... Çok şey isyormuşum galiba... Ama olsun ben alışığım zaten... Atlatırım... Atlatmaya çalışırım... "
