"Ne olacağını bilmek mi daha kötüdür, yoksa ne olabileceğini yalnızca tahmin edebilmek mi? Çözemiyorum.. Neden yıllardır bıkmadan usanmadan her zaman aynı şeyler olmasına rağmen her seferinde böylesine yanlız, terkedilmiş hissediyorum. Elimden birşey gelmiyor. Ağlamaktan utanıyorum yalnızca tek başımayken ağlayabiliyorum. Değişmek kötü birşey mi? İnsanın zamanla eskisinden farklı düşünmesi normal değil mi? Eski ben mi daha olgundu yoksa şimdi ki mi? Neden istediğimi yapmama birkez olsun ses çıkarmadan izin vermiyorlar. Kursağımda kalıyor, gerçekten istesem bile istemiyorum. Şuan gecenin bir yarısı kalan 9 için, herşey için, buraya herşeyi yazamadığım için göz yaşı döküyorum. Sadece rahatlamak istiyorum,hiçbirşeyi düşünmeme gerek kalmadan derin bir nefes almak istiyorum. Artık baskı istemiyorum. Neden hala kırgınım? Büyüyünce geçmiyor muydu herşey? Neden eskisinden bile kırgın,bastırılmış bir öfkeyle dolup taşmışım?Sorulardan bıktım artık bana cevaplar lazım. Umarım artık bulurum.Çünkü bulaamadığım her saniye deliriyorum. "
