Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"...Bazen öyle şeyler olur ki, sanki bu dünyada yaşanabilecek her kötü anıyı yaşamışımda artık ömrümün son demlerindeymişim gibi hissederim... Bazen güneş öyle soluk gelirki sanki her an güneşi görüyormuşum gibi...Hayat ne garip önüne ne çıkacağı belli değil iyi dediğin şey kötü, kötü dediğin şeyin iyi çıkması gibi, yada sığınacak bir yer ararken aslında sığınak olduğunu bilmemen gibi... Yürürsün yürürsün her adımında bi yük daha biner omuzlarına ağırlaşır taşıması zorlaşır ama yinede uslanmaz benliğin o harabaede bile omuzlarını dik tutmanı bekler, sahte bir gülümseme ve geçiştiren sözler işte bu! Tam bir kamufule yöntemi! Yada öyle sanarsın... En çok seni himayesi altına almanı beklediğin kişilere karşı siper olursun...Desteğini kaybedicek gibi hissedersin öğütlerini öyle canla başla dinlersinki biran olsun unutmamak için herşeyini vermeye hazırsındır sanki her an elinden kayıp gidicek, seni terk edicekmiş gibi.. Uyuyamıyorum... ne zaman uyudumki... Olmuyor düşünmeden sorularıma cevap veremeden uyuyamıyorum.. Ve birde bakmışımki sabah olmuş... Ama kimse bilmez ki ben gecelerin çocuğuyum... Ama en çokta gecenin getirdiklerinden korkarım...Tam bulmuşken tekrar kayıplara karıştıracağım bir sevgi daha.. "
