Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Her şey bir bakışla başlar. Her zaman.)
*
+Anastasia Merrythought+
Bu kadar güçsüz olduğuma inanamıyordum. Tamam, abim kadar dayanıklı değildim ama sadece bir nişan mektubuna sabahtan beri ağlamam ne kadar doğruydu? Belki de bu nişan hayatımı olumlu anlamda değiştirecekti?
Ne saçmalıyordum ki, istenmeyen ve tanınmayan biriyle yapılan nişanların iyi biteceğine inanmıyordum.
Hıçkırmamı durdurmaya çalışırken kapının açılma sesini duydum ve sesimin duyulmaması için peçeteyle ağzımı kapattım. Kafamı tekli koltuğun kafasından çıkardım ve gelenlere baktım ama tanımadığım iki kişiydi.
İkisi de uzun boylu ve renkli gözlüydü ama birinin yüzü sımsıkı dururken diğeri gülümsüyordu. Gülümseyen birkaç adım atıp yanıma gelirken koltuğa tekrar oturup bacaklarımı kendime çektim.
"S-sizde kimsiniz? Burada ne işiniz var?"
Karşıma oturanın yanına diğeri de gelirken yutkundum. Hiç bir erkekle aynı odada tek başıma kalmamıştım bu yüzden ne yapacaklarını kestiremiyordum. Asam cübbemin cabindeydi ama çıkarmaya yeltensem benden önce davranacakları kesindi.
Gülümseyen gülümseyerek elini uzatırken kaşlarımı çattım ama elini havada bırakmamak için tuttum. "Barty Crouch Jr, memnun oldum."
"B-ben Anastasia. Kusura bakma ama burada ne yapıyorsun?"
Elini yanındakine çevirdi ve birkaç saniye bekleyip "Ve bu da Regulus Black," dedi. Dudağımın titrememesi için özen gösterdim ve cesaretimi toplayıp ona baktım.
Çok sert bakıyordu. O kadar sert ve soğuk bakıyordu ki o an itiraz etmem gerektiğini anladım. Böyle biriyle bir hayat geçiremezdim ben. Bakışlarında şimşekler çakıyordu, kapalı bir gökyüzü gibi griydi, benim muhtemelen ağlamaktan kızarmış gözlerim hakkında ne düşünüyordu? Güçsüz, zayıf, gereksiz biri olduğumu mu? Umarım nişan işine karşı çıkardı.
"Neyse," diyerek bakışmamızı böldü Barty. "Buraya bakışmak için gelmedik. Biliyorsun ki Regulus ile nişanın olacak."
Çenem titredi ve hıçkırmamak için yutkundum ama bir damlanın gözlerimden süzülmesine engel olamadım. Bakışlarımı Barty'den çekip Regulus'a çevirdim ve "İstemiyorum," dedim. "Nişanlanmak istemiyorum. Bunu yapamam."
Ondan da aynı şeyi bekliyordum. Ben de yapamam, bir Hufflepuff ile nişanlanmam, gibi bir şey. Bildiğim kadarıyla Slytherinliler Hufflepuff'tan haz etmiyordu çünkü.
"Ben istiyorum," dedi bir anda sert sesiyle. "Nişan olacak. Bu yüzden Ağlamayı kes."
"Öhö öhöm," diye yalandan öksürdü Barty ve çaresizlikle kafamı iki yana salladım. "Yapamam, lütfen itiraz et. İstemiyorum de, istemiyoruz de, lütfen, bunu yapmak istemiyorum." Sonlara doğru sesim kısıldığı için ne dediğimi duydu mu bilmiyordum ama yerinden kalkıp karşıma dikildiğinde içimde anlamsız bir korku oluşmuştu. Kendimi koltuğa iyice yasladım ve koltuğun içine girip kaybolmayı umdum.
