Art deco | satosugu

1

"Acı verecek kadar güzel"
O adam hakkında hatırladığım ilk şey bu ve bugün bile hala aynı şekilde hissediyorum.

Gözlerimi kapatıp tekrar o duyguyu anımsıyorum; ve köy evine dönüyorum yine, yıllar öncesine , iki katlı pansiyonun önünde duruyor, onun bagajdan bavulları çıkarmasını seyrediyorum ; beyaz tişörtü rüzgardan dolayı uçuşuyor , siyah güneş gözlüğü , dudakları.

Birden elimi sıkıyor. Güneş gözlüklerini çıkarıyor , mavi gözlerinde kayboluyorum .

"Boş odanız var, değil mi?" Diyor

Başımlı sallıyorum, kayıt için ismini soruyorum.

Tam orada ve o zaman başlamıştı belki de ;

"Satoru gojo" diyor

Kalacağı odaya kadar ona eşlik ediyorum
Bavullunu odaya bırakıp neredeyse hiç düşünmeden pansiyondan ayrılıyor .

Ulaşılmaz biri dedim içimden . Ondan hoşlanmaya başlarsam başıma gelecekleri az çok tahmin edebiliyordum.
Sonra bir kaç gün ondan uzaklaşmak için iletişimi minimum tuttum.
Yalnızlığa alışmış bir insana bağlanmanın bir anlamı yoktu çünkü.