Sa gitna ng umaga, habang nagkaklase sina Angelo at Chloe, bigla na lamang nagkaroon ng matinding pagtatalo sa pagitan nila. Hindi mapigilang mabwisit ni Chloe dahil sa walang humpay na pang-aasar ni Angelo sa kanya. Hindi rin nagpatalo si Angelo sa mga banat ni Chloe, at nagsimulang magpatutsadahan.
"Hindi ka talaga matino, Angelo! Hindi mo ba kayang tumigil sa kabaliwan mo?" reklamo ni Chloe na puno ng inis.
"Untati ko bala, Chloe! Kung hindi ka kasarang joke, eh 'wag ka nang magpakita!" sagot ni Angelo na mas lalong nagpapagalit kay Chloe.
Hindi nagtagal, pagkatapos ng klase, naghiwalay silang dalawa na puno ng galit at pag-aawayan. Hindi makauwi si Chloe dahil sa malakas na pag-ulan na bumaha sa loob ng paaralan. Wala siyang payong o raincoat na magagamit upang maprotektahan ang kanyang sarili. Habang siya'y naglalakad na basang-basa, biglang napansin niya si Angelo na papalapit sa kanya na may dalang jacket.
"Sunloba akon jacket, Chloe. Basi masakiton ka pa. Ayaw ko naman na maging dahilan ng pagsakit ng ulo mo," sabi ni Angelo na puno ng pag-aalala.
Hindi agad pumayag si Chloe, ngunit sa kabila ng kanyang pag-aatubili, kinuha niya ang jacket na inalok ni Angelo at isinuot ito. Dahil sa pagtaas ng lakas ng ulan, inalok naman ni Angelo si Chloe ng sakay pauwi.
"Ayaw ko talagang tanggapin, Angelo. Okay lang akong maglakad," pagtanggi ni Chloe.
Ngunit hindi agad nawalan ng pag-asa si Angelo. Binilisan niya ang takbo ng sasakyan at nilapitan si Chloe. "Hindi kita hahayaang malusaw sa ulan, Chloe. Sakay ka na. Isasabay kita sa bahay."
Sa tindi ng ulan, napilitan si Chloe na tanggapin ang alok ni Angelo. Sa pagpasok sa loob ng sasakyan, hindi napigilan ni Chloe na maluha sa pagkabait ng binata. Hanggang sa hindi niya namalayan, unti-unti na siyang inaantok at nahihimbing na.
Biglang nagising si Chloe ng may kumakalabit sa kanya. Si Angelo pala, nagmumungkahi na nasa harap na ng bahay nila. "Bugtaw, Chloe. Nandito ka na sa bahay mo," sabi ni Angelo.
"Ah, oo. Maraming salamat, Angelo," pasalamat ni Chloe.
"Sorry sa nangyari kanina. Masyado kong inasar. Hindi ko sinasadya na magalit ka," sabi ni Angelo na puno ng pag-aalala.
Tumingin si Chloe sa mga mata ni Angelo. "Oo nga, medyo inasar mo nga ako. Pero okay lang 'yon. Salamat sa jacket at sa paghatid."
"Chloe. Gusto ko ring sabihin na... sorry talaga. Ayokong masira ang pagkakaibigan natin dahil lang sa kabaliwan ko," pahayag ni Angelo na puno ng pagpapakumbaba.
Napangiti si Chloe at pinunasan ang kanyang mga luha. "Salamat din, Angelo, at pinilit mong isakay ako. Pasensya na rin kung medyo napikon ako."
Pagkatapos ng kanilang pag-uusap, naghiwalay silang dalawa na puno ng pangako na magiging mas maayos ang kanilang ugnayan bilang magkaibigan.
Kinabukasan, habang ang araw ay naglalaho at nag-aabot ng pag-asa, nang biglang masilayan ni Chloe si Angelo na mag-isang nag-aaral sa loob ng malamig na silid-aklatan, nilimot niya pansamantala ang kasiyahan na hatid ng kanyang mga kaibigan at nagpasyang lumakad patungo sa kanya na tila'y nalulunod sa mga pahina ng mga aklat.
"Angelo, bakit mag-isa ka lang dito? Gusto mong mag-aral sa labas?" tanong ni Chloe.
"Nag-re-review ako sa isang subject na hindi ko masyadong naintindihan," sagot ni Angelo na puno ng determinasyon na maayos ang pag-aaral.
"Ah, sige. Tara, Libre mayara Coffee Shop sa labas ng campus. No worries ako bahala," sabi ni Chloe.
Nagpasalamat si Angelo at sumama kay Chloe. Sa pag-upo nila sa isang table, muling nagsimulang mag-usap nang masinsinan. Inamin ni Chloe na galing siya sa Roxas, Capiz, at ikinuwento naman ni Angelo na hindi niya masyadong naintindihan ang isang subject.
"Alam mo, Angelo, tutulungan kita sa subject na 'yon. Tuturuan kita hanggang sa maipasa mo siya," pangako ni Chloe.
Nagpasalamat si Angelo at nagsimulang magturo si Chloe sa kanya. Masaya silang nagtuturo at natututo, na parang nagiging isang malaking pamilya sila.
At sa bawat araw na nagdaan, mas lalong lumalalim ang kanilang pagkakaibigan. Sa bawat pagtulong ni Chloe kay Angelo sa pag-aaral, mas nagiging malapit sila sa isa't isa. Hindi nila namalayan na ang pagtuturo ay nagiging daan upang mas maging bukas ang kanilang mga puso sa posibilidad ng isang mas malalim na pag-ibig.
To be continued...
BINABASA MO ANG
It's Raining In Iloilo | by Anthony Bueno
RomanceSi Chloe, isang dalagang taga-probinsya ng Capiz, ay handang magpatuloy sa kanyang pag-aaral sa kolehiyo sa Iloilo City para sa mga susunod na taon. Dito niya makikilala si Angelo, isang lalaking spoiled at sadyang makulit na makakatagpo niya sa paa...
