Nalan'ın Papatyası 🌼

-5.Bölüm-"Onu hiç sevmemişler ki"

Yeni bölüm geldii helloo 🐈

(Oy vermeyi,takip etmeyi unutmayın )

İyi okumalar:)

(Nalan'dan)

Odamdan aşağı inmek için polis amcayı çağırdım.Beni aşağı indirdi.

Sinem Hanım, geldi ve koşarak bana sarıldı.Saçlarımı içten bir şekilde okşadı.Ben ilk defa şefkat kelimesinin ne demek olduğunu iyi bir şekilde anladım.

Anne şefkati görmeyen biri için bunun ne demek olduğunu anlayamazsınız.

"Nalan, olanlar için çok üzgünüm, her zaman yanındayım.Yaşadıkların çok ağır.Ne diyeceğimi bilemiyorum.Ama yalnız olmadığını bil" dedi Sinem Hanım.

"Teşekkür ederim" dedim ve bir daha sarıldım.Buna ihtiyacım vardı.Sevilmeye,birisine sarılmaya,saçımın okşanmasına ihtiyacım vardı.

İçimdeki Annesizlik boşluğu asla dolmayacaktı.

"Nalan,Sizinle mi gelicek Sinem Hanım?" dedi Selma Teyze.

"Hayır Teyzesiyle yaşayacak.Rümeysa Hanım, Nalan'ı yanına almaya karar vermiş."

~1 gün sonra~

Artık Teyzemle yaşıyordum.Odamdan çıkmıyordum.Olanları hala idrak edemiyordum.

Yine penceremden dışarıyı seyrediyordum ama bu sefer Ela gözlü Emir yoktu.Bana papatya veren, güzel olduğumu söyleyen Emir'i bir daha asla göremeyecektim.

Annem beni cezalandıramayacaktı.Babam bana kızamayacaktı.Ada ve Özkan'ın atışmasını göremeyecektim.

Kübra'yı,duyguyu,Mert'i göremeyecektim.Azra benimle dalga geçemeyecekti.Artık yeni bir hayatım vardı.

Ama ben yaşıyor muydum? Asıl mesele buydu.

"Nalan, olanlardan dolayı üzülmeni anlayabiliyorum.Ama kendini odaya hapsetmen doğru değil." dedi Teyzem.

Beni anlayabildiğini pek sanmıyorum,kendisi annemden de benden de nefret ederdi.

İşin kötü tarafı bir zamanlar o da babama aşıktı.

~1 Ay sonra~

Evde eğitim görmeye devam ediyordum.Ama Okula gitmeyi her şeyden çok istiyordum.
Yürüyemediğim için bu isteğim asla gerçekleşmeyecekti.

Teyzem sebebini bilmediğim bir neden yüzünden Sinem Hanım'la keman derslerime katılmamı istemiyordu.
Annem gibi o da ondan nefret ediyor olmalı.

Saat iki civarıyken yine odamdaydım.Kapı çaldı.Teyzem hemen yukarı çıktı.

Elinde silah vardı.Polisin sesini duyunca şaşkınlıkla ağzım açıldı.Neler oluyordu böyle?

"Rümeysa Esiroğlu, içerde olduğunu biliyoruz aç kapıyı!" dedi polis.

Teyzem silahı kafama dayadı.Donakalmıştım.Gözlerinde sadece nefret vardı.

"Yolun sonuna geldik Nalan, Anneni ve babanı ben öldürdüm"

"Ne-e nası-l"

"Annenin ve babanın katili karşında ne yapacaksın?" dedi Teyzem.

Ardından Silahı elime verdi.Çok korkuyordum.Karşımda bir katil vardı.Ben ise 8 yaşında yürüyemeyen bir kız çocuğuydum.

En fazla ne yapabilirdim?

"Beni öldür! İntikamını al!" dedi Teyzem.

"İnsanlar sevdikleri kişilerin intikamını alır! ya da onları seven kişilerin! Ben de ikisi de yok.." dedim.