CHAPTER TWO
At dahil likas na makulit ang matanda ay walang nagawa ang kanyang apo kundi sundin ito at hayaan akong samahan siya sa kuwadra. Ngayon nga ay naglalakad kami patungo roon.
"I heard you often use my horse wandering around here in the hacienda? And I tell you now, I don't like the bits of it, especially if it's a stranger." mula sa likod ay ramdam ko and riin ng titig nito sakin. Kung yelo lang ako ay kanina pa ako tunaw.
"Kuwento mo sa pagong." I whispered to myself.
Totoo nga ang chismis ni Ate Beth, masungit ang Senyorito.
"Jack, is a thoroughbred horse, nobody else here knows how to train that kind of high class breed, but me. Since wala naman ang tunay na amo ni Jack para alagaan sya, ako muna ang gumawa." napapabuntong hininga kong paliwanag at sinulyapan ito sa likod.
Napahinto sya at nakita ko ang mabilis na pagdaan ng ngisi sa kanyang labi tila hindi naniniwala sa sinabi ko.
Totoo iyon. Masyadong maarte ang kabayo nya at kalimitan sa mga tauhan na naka-toka sa kwadra ay hindi halos magawang sakyan si Jack dahil nagiging agresibo ito, hindi sanay sa kabayong yon.
Kahit na noong unang subok ko itong sakyan ay mahirap huliin ang ugali. Kung hindi pa nito nakita ang unggoy na si Euro na laging nakasabit saking balikat ay tiyak na hindi ko agad mapapaamo ng basta basta. Euro, somehow, is a blessing in disguise.
Nagmana ata iyong kabayong yun sa amo. Tsk! Tsk! Parehas masungit.
Nakarating kami sa kuwadra nang hindi umiimik. Nanahimik na sya pagkatapos nang sinabi ko.
Sa harap ng kulungan ni Jack ay masuri pang pinagmasdan ng Senyorito ang kabayo.
"Woof! Woof!" Sulpot ni Dollar habang nasa likod nito si Euro.
My little supervisor and manager.
Jaro turned his head towards the bark and was even shocked to see a capuchin riding on a dog.
"Kailan pa nagkaroon ng aso at unggoy dito sa hacienda?" Gulat pa nitong tanong na ikinangisi ko. Gumawa naman ng ingay ang kabayong nasa harap.
"Woof!"
Lumapit ang dalawa sa mismong tabi ko at masuring tinitigan ni Dollar ang Senyorito habang si Euro ay umakyat at pumwesto sa balikat ko.
"Mga alaga ko ito, Senyorito." Ani ko na sinadyang diinan ang pagkakasabi sa huling salita.
"Woof!"
Palipat-lipat pa ang tingin nito sa dalawang hayop bago tumigil saking mukha.
Amusement was evident on his face like he had never seen a dog and a monkey so close before.
"Woof!"
"You look surprised. Never seen a pet monkey before?" medyo mayabang ko pang sabi dahilan para tumaas muli ang sulok ng kanyang labi.
He stretched his left arm and tried to reach out Euro but before he was able to touch it, I was fast enough and caught his arm instead.
"You can't touch him!" I hissed and let go of his arm.
"Why?" His brows shot up, asking.
"Hindi sya sanay nang hinahawakan ng ibang tao maliban sakin."
"Then it must mean that you didn't train him enough." He said almost mocking. Bakas sa tono niya ang dismaya na hindi niya nagawang hawakan si Euro.
What? You weren't able to pet him and now you proceeded to question how I handle my pet?
"Coming from a man who owns a horse but wasn't able to take care of it himself." I said glaring at him.
