សង្សារចាស់ខ្ញុំជាប្រពន្ធមិត្តខ្ញុំ ♡︎

ភាគ03: អូនចង់!

ម៉ោងជាងទាបភ្លឺទៅហើយពួកគេហាក់មិនចង់បិទភ្នែកគេងទាល់តែសោះបន្ទាប់ពីបង្កើតចំណងតណ្ហារួចមកថេហ្យុងគេងកើយដើមទ្រូងមាំប្រើម្រាមដៃបង្អូសចុះឡើងលើសាច់ក្រអូបនាយសង្ហាឥតធុញទ្រាន់។
«ជុងហ្គុក..!»
«ហ៊ឹម?»
«បងនៅនឹកនិងនៅស្រលាញ់អូនទៀតទេ?»ដ្បិតថាការសួរជាសំណួរជាយូរមកហើយពុំទាន់បានចម្លើយនៅឡើយធ្វើឲថេហ្យុងនៅមានមន្ទិលនឹកសង្ស័យខ្លាចថាប្រហែលមានតែខ្លួនដែលនៅស្រលាញ់នាយតែម្ខាង។
«ថេយ៍សួរបងច្រើនដងហើយសំណួរនេះ»
«អូនខ្លាច»
«ខ្លាចសេហូ?»
«អូនបានធ្វើខុសលើគាត់ហើយជុងហ្គុក»ថេហ្យុងស្រាប់តែយំងាកមុខជ្រុបនឹងកញ្ចឹង.កជុងហ្គុកសឹងតែចង់ត្បុលចូលទៅក្នុងដើមទ្រូងដ៏សែនរឹងមាំនិងទាក់ទាញមួយនោះឲបាត់ៗ។
«បងសូមទោសថេយ៍»
«ហ៊ឹកហ៊ឹក..មិនមែនកំហុសបងទេពួកយើងគឺខុសដូចគ្នាពួកយើងមិនអាចហាមចិត្តខ្លួនឯងបានអូនជាអ្នកទាក់ទាញបងអូនសូមទោសដែលនាំបងមកក្នុងចំណងស្នេហ៍រញ៉េរញ៉ៃមួយនេះអូនសូមទោស»ជុងហ្គុកអង្អែលខ្នងថេហ្យុងថ្នមៗប្រើដៃចាប់ផ្ងើយចង្កាថេហ្យុងឲបែរងើយមកសម្លឹងកែវភ្នែករបស់ខ្លួនមុននឹងស្រដី។
«កុំនិយាយបែបនេះអូនមិនបានខុសទេថេយ៍»ថាចប់បបូរមាត់ទន់ល្មើយក៏ទម្លាក់មកលើបបូរមាត់ញ័រតតាក់តូចច្រមក់នោះថើបបឺតជញ្ជក់ដោយក្តីថ្នាក់ថ្នម។
ពួកគេដឹងថាវាជាទង្វើខុសឆ្គងហើយក៏ជាកំហុសដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយដែលពួកគេបានប្រព្រឹត្តប៉ុន្តែរឿងបានកើតឡើងដល់ដំណាក់កាលនេះទៅហើយពួកគេមិនអាចថយក្រោយបានឡើយមិនថាចុងបញ្ចប់ទៅជាបែបណាគឺមានតែប្រឈមមុខប៉ុននោះ។
«គេងទៅបងស្រលាញ់ថេយ៍»បានស្តាប់ឮផ្ទាល់ត្រចៀកបែបនេះថេហ្យុងប្រែមកជាស្ងប់ចិត្តមិនថាតទៅមុខចួបរឿងអាក្រក់អ្វីរវាងពួកគេយ៉ាងណាក៏នៅមានជុងហ្គុកម្នាក់ដែលនៅក្បែរគេ។ គេគ្រាន់តែសង្ឃឹមថាបុរសម្នាក់នេះនឹងមិនលែងដៃគេពេលថ្ងៃនោះមកដល់។
ប្រហែលម៉ោងជិតប្រាំភ្លឺថេហ្យុងក៏បានត្រឡប់ទៅបន្ទប់សេហូវិញដើម្បីងូចទឹកសម្អាតខ្លួនបន្ទាប់ពីគេងជាមួយជុងហ្គុកបានយ៉ាងស្កប់ស្កល់។
ព្រឹកស្អែក..!
ជុងហ្គុកបានបង្ហើយការងារនៅម៉ោងប្រាំពីរព្រឹករៀបចំខ្លួនរួចរាល់ក៏បានចុះមកខាងក្រោមដើម្បីរកអ្វីញាំ។ មកដល់ខាងក្រោមផ្ទះនៅតែស្ងប់ស្ងាត់មិត្តៗគេមិនទាន់ភ្ញាក់នៅឡើយវាទើបតែម៉ោងជិតប្រាំបីព្រឹកប៉ុននោះតែបែរជាក្លិនឈ្ងុយម្ហូបអាហារនៅចង្ក្រានបាយទើបនាយត្រូវបង្អូសជើងតម្រង់ទៅត្រង់នោះ។
«ថេយ៍»
«ជុងហ្គុក?»ថេហ្យុងញញឹមអៀនពេលទទួលបានស្នាមថើបនាព្រឹកនេះគេបែរជាយល់ថាមានសេចក្តីសុខនិងកក់ក្តៅមកព្រមគ្នាពេលដៃមាំមួយគូនោះឱបក្រសោបចង្កេះគេពីក្រោយនិងថើបកញ្ចឹង.កគេថ្នមៗយ៉ាងផ្អែមល្ហែម។
«ឈ្ងុយណាស់កំពុងធ្វើអី?»
«បាយឆាទេតើសរសើរអីយ៉ាងនេះលោកឃ្លានទេ?»ថេហ្យុងចាប់សួរទាំងកំពុងដួសបាយរៀបដាក់ចានយ៉ាងមានរបៀបត្រៀមទុកសម្រាប់មិត្តគេនិងស្វាមីផងដែរ។
«ក៏យល់ថាឃ្លានតែដូចជាឃ្លានអ្នកធ្វើច្រើនជាង»ជុងហ្គុកដាច់ចិត្តថាញោះក៏ញោះឲរាងចាលម្តងដៃចាប់ក្តោបផ្ទៃមុខស្អាតយកមកថើបពាសពេញមុខថេហ្យុងទាំងគ្រឺតក្នាញ់។ ថ្ពាល់ក្រអូបៗនិងបបូរមាត់ផ្អែមមួយនោះគេមិនអាចសូម្បីតែហាមចិត្តខ្លួនឯងបាន។
«បានហើយប្រយ័ត្នមានគេមកឃើញ»
«ថេយ៍..!»
«សេហូ? អរុណសួស្តី»ថេហ្យុងរហ័សគ្រលៀសខ្លួនចេញពីជុងហ្គុកដើរទៅថើបថ្ពាល់ស្វាមីមួយខ្សឺតសឹមនាំដំណើរនាយឲចូលអង្គុយតុអាហារ។
«ជុងហ្គុកឯងក្រោកលឿនមែន?»
«ក៏យប់មិញមិនបានផឹកច្រើនការងារមានធ្វើច្រើនណាស់មិនអាចគេងស្ពឹកបានទេ»
«ហាសហាច្រណែនឯងណាស់តែយើងរអៀសខ្លួនជាងដែលមានមិត្តមុឺងម៉ាត់និងហ្មត់ចត់ដូចឯងបែបនេះ»
«ធ្វើធម្មតាទៅ»ជុងហ្គុកសើចធ្វើជាជ្រលរដៃចង់វាយក្បាលសេហូមុននឹងដើរចូលទៅអង្គុយតុរងចាំអាហារដែលថេហ្យុងរៀបចំយកមកឲពួកគេ។
«ប៉ុន្មាននាក់ទៀតដូចជាអស់កម្លាំងណាស់បន្ទាប់ពីបាក់ស្បាតកាលពីយប់»
«ផឹកច្រើនពេកបែបនេះហើយ»
«លើកគម្រោងទៅដើរលេងនៅវេលាល្ងាចវិញទៅអ៊ីចឹង»
«អ្ហឹម..អូនថាពួកយើងគួរតែប្តូរទៅជាការបោះតង់វិញល្អទេសេហូ? ទៅជេជូយ៉ាងម៉េចដែរ?»
«ចាំបងសួរពួកគេសិនពួកយើងមិនបានត្រៀមអ្វីទេប្រសិនបើថេយ៍ចង់ពួកយើងគួរតែទៅផ្សារដើម្បីទិញអីវ៉ាន់ខ្លះ»
«បើចឹងល្អណាស់ផ្សារនៅជិតនេះទេយើងគិតថាចង់ទិញរបស់ខ្លះដែរ?»
«បើអ៊ីចឹងអ៊ីចេះចុះឯងជូនថេហ្យុងទៅចុះថេយ៍ស្គាល់ផ្សារនោះម្យ៉ាងទុកឲយើងជាអ្នករៀបចំរបស់របរនៅផ្ទះនិងប្រាប់យ៉ុនហ្គីហើយដុងមីនផង»
«បាន..!»
«ថេយ៍ទៅជាមួយជុងហ្គុកចុះ»
«អរបាទ»
«ញាំបាយទៅនឹងអាលបានទៅកុំឲថ្ងៃទាន់»
ក្រោយញាំអាហាររួចរាល់ថេហ្យុងនិងជុងហ្គុកក៏បានរៀបចំខ្លួនដើម្បីចេញទៅខាងក្រៅជាមួយគ្នាតែម្តងព្រោះមិនចង់ឲខាតពេល។ ពួកគេបើកឡានចេញផុតដុងមីនក៏បានចុះមកខាងក្រោមចៃដ្យនក្រឡេកឃើញឡានបើកចេញទៅល្មម។
«ជុងហ្គុកវាទៅណា?»
«ពួកយើងគិតថានឹងបោះតង់ទើបគិតថាត្រូវការទិញរបស់របរប្រើប្រាស់ខ្លះជុងហ្គុកគេក៏ចង់ទិញអីទើបយើងឲគេទៅជាមួយថេយ៍»
«អរបែបនោះល្អតើជេយ៍យ៉ូក៏ថាចង់បោះតង់ដែរទៅលើភ្នំគឺល្អបំផុតហើយសម្រាប់ពួកយើងក្នុងការលំហែរមួយនេះ»
«កុំភ្លេចប្រាប់អាយ៉ុនផងយើងគិតថាទៅរៀបចំរបស់បន្តិចសិនអាហារប្រពន្ធយើងរៀបចំទុកដាក់អោយហើយបើឃ្លានរកញាំខ្លួនឯងទៅ»
«អើដឹងហើយ»
នៅតាមផ្លូវខាងក្នុងឡានថេហ្យុងញញឹមជាប់រហូតតាំងពីចេញពីផ្ទះមកព្រោះតែគេមានវេលាដែលនៅជាមួយជុងហ្គុកតែពីរនាក់បើទោះជាមិនច្រើនក៏យល់ថាត្រេកអរណាស់ដែរ។
«បងចង់ទិញអីឬ?»
«អត់មានទេ»
«ចុះក្រែងបងថាចង់រកទិញអីនោះ?»
«បងនិយាយកុហកប៉ុននោះ»ឮបែបនេះថេហ្យុងក៏សើចតាមពិតវាជាលេះ? គេមើលមិនដឹងសោះថានាយនេះមានល្បិតឆបោកដល់ថ្នាក់នេះសូម្បីគេក៏មើលមិនដឹងគិតស្មានថានាយនឹងមករកទិញរបស់ប្រើប្រាស់ពិតមែនដែរ។
«បងខូចណាស់ជុងហ្គុក»
«ព្រោះបងចង់នៅជាមួយអូនតែពីរនាក់»ជុងហ្គុកលូកដៃមកចាប់កាន់ដៃថេហ្យុងលើកយកមកថើបថ្នមៗបន្តបើកឡានរហូតដល់ផ្សារទំនើបក្នុងក្រុងដេហ្គូ។
«អូនថាពួកយើងគួរតែទៅទិញគ្រឿងកំប៉ុងជាមុនសិនសឹមរករបស់របរចាំបាច់ជាក្រោយ»
«អាចឲបងជួយបានទេ?»
«ជួយអ្វី?»
«ចាំបន្តិច»ជុងហ្គុកដើរចេញឆ្ងាយពីថេហ្យុងបន្តិចក៏ទាញទូរស័ព្ទចុចតេទៅនរណាមិនដឹងមិនដល់ប៉ុន្មាននាទីផងក៏ដើរចូលមករកថេហ្យុងវិញ។
«រួចរាល់ហើយ»
«បងនិយាយអីជាមួយនរណា?»
«ក៏មិនបាច់ចង់ដឹងទេឆាប់ទៅក្រែងអូនចង់ទិញគ្រឿងទេសឬ?»
«អូមែនហើយពួកយើងឆាប់ទៅៗ»ថេហ្យុងដើរទៅមុនបានបន្តិចក៏ត្រូវជុងហ្គុករត់ទៅចាប់ដៃគេយកមកកាន់ស្រាក់ជាប់និងដៃខ្លួនបន្តដំណើរដើរបណ្តើរគ្នាបីដូចជាគ្មានភាពខ្មាសអៀនសោះ។
ដូចដែលបានដឹងការដើរផ្សារទម្រាំតែនឹកគិតថាចង់រកទិញអ្វីទិញកន្លែងណាទើបមានរបស់របរល្អៗនិងត្រូវរើសរកមើលដើម្បីឲដឹងថាសុទ្ធមិនសុទ្ធវាក៏ត្រូវចំណាយពេលយូរគួរសម។ ថេហ្យុងរកទិញនេះទិញនោះជុងហ្គុកជាអ្នករុញរទេះដើរតាមថេហ្យុងពេញក្នុងឡាក់គីដ៏ធំមួយដែលប្រៀបដូចជាគូស្នេហ៍មើលមកសមគ្នាណាស់ដូចជាស្វាមីដ៏គំរូដែលដើរតាមប្រពន្ធគ្រប់ជំហ៊ាន។
«អូនទិញអ្វីទៀតវាក៏ច្រើនសមហើយ?»មិនច្រើនយ៉ាងម៉េចទៅ? អីវ៉ាន់គឡើងមួយទំនូករទេះរុញទៅហើយមិនដឹងជាស្អីៗខ្លះទេថេហ្យុងចំជាពូកែរកនឹកទិញពិតមែន។
«អ្ហឹមអូនរកនឹកសិនខ្លាចថាភ្លេច?»
«ភ្លេចអ្វីទៀតបងដើរតាមអូនឈររាប់របស់អូនទិញមានគ្រប់សព្វហើយហ្នឹង?»
«បងនេះអ៊ីចឹងទៅគិតលុយទៅ»ថេហ្យុងខាំមាត់ដាក់នាយទាំងគ្រឺតក្នាញ់បំណងថាការដើរទិញមួយនេះវាដូចជាសប្បាយណាស់ដែលមានជុងហ្គុកដើរតាមគ្រប់ច្រកល្ហក់គេចូលចិត្តបែបនេះណាស់សេហូមិនដែលធ្វើបែបនេះជាមួយគេទេព្រោះតែរវល់ការងារភាគច្រើនគេមកដើរផ្សារតែម្នាក់ឯងប៉ុននោះ។
ទូរទាត់លុយរួចរាល់អីវ៉ាន់ទាំងប៉ុន្មានក៏ត្រូវបុគ្គលិកយកទៅទុកនៅក្នុងគូទឡានរបស់ជុងហ្គុក។ ពេលសំខាន់ដែលនៅតែពីរនាក់បែបនេះមានមិនច្រើនឡើយថេហ្យុងបាននាំជុងហ្គុកដើរមើលនេះមើលនោះពេញខាងក្នុងផ្សារផងដែរ។
«របស់នេះស្អាតទេជុងហ្គុក?»ដើរមកដល់ហាងគ្រឿងអលង្ការភ្លាមថេហ្យុងក៏ចាប់ក្រឡេកភ្នែកឃើញរបស់ត្រូវចិត្តភ្លែតទើបត្រូវបុគ្គលិកលើកខ្សែអង្កាំគ្រាប់តូចៗសនិងខ្មៅដែលមានជាគូសម្រាប់គូស្នេហ៍លើកឡើងមកបង្ហាញឲឃើញជាក់ច្បាស់នឹងភ្នែក។
«លោកមានក្រសែភ្នែកល្អមែនអង្កាំបុរាណនេះទើបតែនាំចូលមកកាលពីព្រឹកមិញនេះវាជាអង្កាំគូស្នេហ៍របស់បុរសនិងបុរសដែលទើបតែមានមួយគូនេះប៉ុននោះ»
«ពិតមែនឬ?»ជុងហ្គុកសម្លឹងមើលអង្កាំនៅលើដៃថេហ្យុងបន្តិចទើបចាប់យកខ្សែអង្កាំពណ៌សមកបំពាក់លើ.កដៃខាងឆ្វេងរបស់ថេហ្យុង។
«បងថាស្អាតទេ?»
«ស្អាតតើ»
«បងពាក់ដែរទៅ»ថេហ្យុងយកខ្សែអង្កាំខ្មៅមកពាក់លើ.កដៃនាយដែលដូចបេះដាក់ទៅនឹងរបស់ខ្លួនពាក់ដូច្នេះពេលនេះពួកគេបានពាក់វាដូចគ្នា។
«តម្លៃប៉ុន្មាន?»ជុងហ្គុកសួររួចទើបបង់ទឹកប្រាក់តាមចំនួនដែលត្រឹមត្រូវរួចរាល់ក៏បន្តដើរលេងជាងដប់នាទីទៀតទើបត្រឡប់ទៅឡានដើម្បីត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។
«ដេតឌី..!»
«ថេយ៍?»ជុងហ្គុកភ្ញាក់ព្រើតពេលចូលមកអង្គុយក្នុងឡានមិនទាំងទាន់បានដាក់គូទអង្គុយឲស្រួលផងក៏ត្រូវថេហ្យុងឡើងមកអង្គុយលើភ្លៅឱបកញ្ចឹង.កគេជាប់ស្អិត។
«អូនចង់»
«ក្នុងឡាននេះហ្ហេស៎?»
«ឬបងមិនចង់ទេ?»ថេហ្យុងលូកដៃទៅស្ទាបកូនប្រុសជុងហ្គុកដែលពួនសង្ងំនៅក្នុងខោអង្អែលពីលើវាថ្នមៗរហូតឈ្លាតឱកាសចាប់ច្របាច់វានិងលួចសាប់តិចៗរហូតនាយទ្រាំពុំបានក៏ចាប់រូតចង្កេះខោចេញដើម្បីឲថេហ្យុងប្រើថ្វីមាត់ដ៏ប៉ិនប្រសព្វរបស់គេ។
«ហ្ហាល្អណាស់ថេយ៍ស៉ឺត..»ជុងហ្គុកងើយមុខឡើងពេលក្រអូមមាត់មួយនោះលេបត្របាក់កូនប្រុសកំណាចរបស់ខ្លួន។ ថេហ្យុងបានប្រើអណ្តាតគ្រលាស់គ្រវាសភាពរឹងមាំជុងហ្គុកចុះឡើងរហូតត្រូវម្ចាស់សមីខ្លួនខាងលើមិនអាចហាមអារម្មណ៍ខ្លួនឯងបានក៏ចាប់សក់ក្បាលគេជ្រមុចឲឱនងើបៗពីលើកូនប្រុសគេកាន់តែខ្លាំងឡើងនិងញាប់ទៅៗរហូតដល់បញ្ចេញទឹកកាមមកពេញក្រអូមមាត់ប្រឡាក់ហូរហៀយ៉ាងទាក់ទាញ។
«អ្ហាសថេហ្យុង..?»សារជាថ្មីម្តងទៀតជុងហ្គុកសង្រ្គឺតជើងធ្មេញរហូតលាន់ឮសំឡេងពេលត្រូវចង្កេះតូចស្អាតមួយនោះឡើងមកអង្គុយពីលើភ្លៅនិងចាប់ក្តោបពងស្វាសរបស់ខ្លួនស៊កបញ្ចូលទៅក្នុងរន្ធតូចចង្អៀតនៃច្រកសម្ងាត់មួយនោះថ្នមៗ។
«អ្ហាសជុងហ្គុក?»ថេហ្យុងឱបកញ្ចឹង.កជុងហ្គុកជាប់ពេលយល់ថាការឈឺចាប់ចាប់ផ្តើមមាននៅពេលកូនប្រុសដ៏សែនធំនោះបានលូនចូលកាន់តែជ្រៅទៅក្នុងខ្លួនថេហ្យុងក៏ឱនមកចាប់ក្រសោបផ្ទៃមុខជុងហ្គុកយកមកថើបបឺតជញ្ជក់បបូរមាត់នាយខ្លាំងៗរហូតចាប់ផ្តើមមានកម្លាំងចលនា។
«អ្ហាសអ្ហាស...»ជុងហ្គុកប្រើដៃចាប់លើកចង្កេះថេហ្យុងឲអុកពីលើកូនប្រុសគេផ្លាប់ៗរហូតបង្កជាសំឡេងក្តៅរោលរាលនៅក្នុងឡានកញ្ចក់ខ្មៅស្រិប។
«អ្ហឹមអ្ហើសអ្ហើស...»
«អ្ហាអ្ហាស...អ្ហាអ្ហា..»
«អ្ហាសអ្ហាស...»ខ្លួនប្រាណថេហ្យុងចាប់ផ្តើមរំញោចខ្លាំងឡើងៗនៅពេលយល់ថាជិតដល់គោលដៅទៅហើយនោះក៏ប្រឹងលើកដាក់ចង្កេះឲកាន់តែញាប់រន្ថើន។
«លឿនជាងនេះ!»
«អ្ហាសអ្ហាស...»ថេហ្យុងអុកលើកូនប្រុសជុងហ្គុកយ៉ាងញាប់ស្អេកដៃស្រាក់កញ្ចឹង.កជុងហ្គុកជាប់ប្រឹងលើកចង្កេះឲអុកលាន់សំឡេងស្ទរស្ទារក្បាលងើយឡើងបំណងឲជុងហ្គុកបានណេបនិត្យ.កសខ្ចីរបស់ខ្លួនខាំជញ្ជក់រហូតឡើងស្នាមក្រហមជាំដុំៗទាំងភ្លេចខ្លួន។
«អ្ហាអ្ហាស..កុំខាំ-កុំជុងហ្គុកប្រយ័ត្នសេហូដឹង»ថេហ្យុងគេចពេលធ្មេញស្រួចៗនោះចង់ខាំ.កខ្លួនដោយឮបែបនេះនាយក៏ប្តូរពីខាំមកបឺតសាច់កញ្ចឹង.កនោះថ្នមៗវិញនិងបន្តចាប់លើកចង្កេះថេហ្យុងអុកផ្លាប់ៗរហូតឡានលួចរង្គើតាមកម្លាំងពុះកញ្ច្រោល។
«អ្ហាអ្ហាស...អ្ហាសអ្ហាស..»
«ហ្ហាអ្ហើស...ដល-ដល់ហើយ»ថេហ្យុងញញឹមស្រស់ពេលទឹកកាមហូរប្រឡាក់ពេញគូទពួកគេបានបញ្ចេញមកព្រមគ្នារាងតូចសម្លឹងមុខជុងហ្គុកបន្តិចក៏ឱនមកថើបបបូរមាត់ទាក់ទាញរបស់នាយប្រឹងបឺតជញ្ជក់តាមអារម្មណ៍នឹកអារម្មណ៍ស្រលាញ់គេសឹងតែចង់លេបត្របាក់ជុងហ្គុកទាំងរស់ទៅហើយនាយសង្ហាណាស់នៅក្នុងផ្សារមានភ្នែកស្រីៗជាច្រើនដែលតាមសម្លឹងមើលនាយគេស្អប់ពួកនាងអស់នោះណាស់។
«ពួកយើងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញទៅថេយ៍»ជុងហ្គុកដកដង្ហើមហត់មិនចាញ់ថេហ្យុងឡើយក្រោយទទួលបានស្នាមថើបដ៏សែនផ្អែមល្ហែមគេរឹតតែដឹងថាថេហ្យុងស្រលាញ់គេប៉ុណ្ណាតែគេក៏ស្រលាញ់ថេហ្យុងខ្លាំងប៉ុននោះដែរ។
«អោយអូនសម្អាតអោយបងសិនទៅ»ថេហ្យុងឆ្មក់ថើបនាយមួយខ្សឺតសឹមងើបខ្លួនចេញពីភាពរឹងមាំមួយនោះឱនបន្ទាបមុខមកជិតក្បាលពោះដែលមានសាច់ដុំកង់ៗរបស់ជុងហ្គុកថើបនិងលិឌទឹកកាមដែលខ្លួនបានធ្វើឲប្រឡាក់មុននេះ។ ថេហ្យុងបានប្រើថ្វីមាត់ដ៏អស្ចារ្យជុងហ្គុកសឹងតែរលាយខ្លួនម្តងៗទៅហើយពេលមាត់មួយនោះប៉ះសាច់កូនប្រុសរបស់ខ្លួនវាក្តៅដូចរងើកភ្លើងពេលដែលអណ្តាតឥតឆ្អឹងមួយនោះបៀមនិងបឺតយកទឹកកាមដែលបញ្ចេញសល់មកនោះវារឹតតែអាចធ្វើឲគេស្លាប់បានភ្លាមៗ។
ភារកិច្ចរួចរាល់ជុងហ្គុកក៏បានបើកឡានត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញដោយមិនបង្អង់យូរព្រោះតែវាក៏ថ្ងៃជ្រែណាស់ទៅហើយ។