Kafe|| hyunho

7

MinhoxHyunjin

Minho:
Hyunjin

Özür dilerim

Çok özür dilerim

Hyunjin:
Annem kardeşimi
hastaneden almaya gitti

Madem özür dileyeceksin evin
bahçesinde buluşalım

***

Hyunjin

Bahçede yerde oturmuş Minho'yu bekliyordum. Son kavgamızdan iki gün geçmişti. O süreçte işimden atıldım, babamla kavga ettim ve ailenin istenilmeyen çocuğu oldum yine. Harikaydı yani.

Minho yanıma geldiğinde neden yerde oturduğumu sorgulamadan yanıma oturmuştu.
İkimiz de sadece durduk bir süre.

"Biz niye hiç anlaşamıyoruz Minho?"

"Belki de denemiyoruzdur?"

"Ben denemek istiyorum."

"Hyunjin özür dilerim. Seni hassas noktandan vurmamalıydım."

Güldüm. Neden güldüğümü bile bilmiyordum. Ama Minho garipsemiyordu. Biraz duraksadıktan sonra konuştum.

"İçki alalım mı?"

"..Yaşımız yetmiyor?"

"Tanıdığım bir tekelci var."

Minho da ikna olmuşa benziyordu. Beraber ayağa kalkıp bahsettiğim tekele gittik. Oradan içki aldıktan sonra sahile yürüdük. Çok yakınımızda bir sahil vardı. Taşlı bir yerdi ama çok sakindi. Pek fazla kişi gelmezdi. Sadece sabahları yaşlılar oluyordu.

Şezlonglara geçtik ve içmeye başladık. Bira içiyorduk. Amacımız sarhoş olmak değildi.

"Artık o kafeye gitmene gerek yok."

"Neden?"

"Kovuldum."

Minho şaşırmıştı.

"Neden?"

"Bilmem. Galiba onlar da peçeteyi fazla kuru bulmuşlar."

Minho güldü.

"Özür dilerim."

"Dilemene gerek yok."

Minho bir süre sustu.

"...Baban kızdı mı?"

Fazla iyi tanıyordu ailemi.

"Evet."

Dedim. Minho bira şişesini uzattı tokuşturmak için. Ben de kendi bira şişemi onunkine çarptım ve ikimiz de bir yudum aldık.

"Seninle aram gerçekten kötü olunca hayatımda da hiçbir şey yolunda gitmiyor. Senle de olmuyor sensiz de olmuyor."

Dedim şakasına.