Zoraki Eş

2

Bir şeyin beni ittiğini hissettiğimde yerimde huysuzca kıpırdandım. Uykum kaçmaya başlarken beni neyin ittiğini anlamak için gözlerimi araladım.

"Ne yapıyorsun?"

Bana kaşları çatık şekilde baktı. Bana anlamadığım şekilde öfkeliydi ve buna ben sebep olmuşum gibi bakıyordu.

"Yatağın ortasına yatmak alışkanlığın olsa gerek!"

Sesli nefes verip yerimden kalktım. İstemsiz bende şimdi ona öfkeliydim. İnsanlara bağırmayk da kırmayı da sevmezdim ama şuan da resmen onu buraya mecbur eden ben mişim gibi sinirini benden çıkarıyordu.

"Al yatağı başına çal! Uyuduğumu görmüyor musun?! İlla kaburgamı deşmen mi lazım?"

Bana sinirlenmek ve şaşırmak arasında kalmış gibi baktı. Sinirimi atamadığım için çarşafı elimle buruşturup tırnaklarımı geçirdim ve yanına fırlattım. Odadan çıkarken kapıyı ne kadar çarpmak istesem de sessizce kapattım. Saat çok geçti kimseyi rahatsız etmek istemiyordum. Aşağı inip çay ve kahve yapıp elime aldım. Her zaman ki gibi suçluluk hissediyordum, sanırım fazla tepki göstermiştim. O uyumadan yetişmek için hızlı şekilde yapmıştım.

Odanın kapısını dirseğimle itekleyerek açıp içeri girdim yavaşça.

"Uyudun mu?"

Cevap vermese de kaşları çatıktı, göz devirip yatağın kenarına çöktüm. Bardakları komidinin üzerine katarken konuşmama devam ettim.

"Uyumadığın çok belli, özür dilerim fazla tepki gösterdim. İçimiz ısınsın diye çay getirdim sana."

Bana cevap vermese de gözlerini açmıştı.

"Aslında kahve de yaptım, daha çok kendim için uykunu kaçırır diye sana da çay getirdim. Yine de içmek istersen kahveyi verebilirim."

Yerinden doğruldu, sanki sinirini zapt etmeye çalışır gibiydi. Kahvemi alıp içerken istemsiz kaşlarım çatılmıştı. Kendim için yaptığımı söylemiştim nezaketen çayı içebilirdi.

"Sanırım sende bu sisteme karşı olanlardansın. Seni anlıyorum ve problem etmiyorum bunu. Sadece öfkeni benden çıkarmazsan sevinirim. Üstelik bize bir seçenek sundular, buradan çıktığımızda boşanabiliriz. "

"Yine de çocuk yapmış olmuyor muyuz? Öylece benden boşanmak senin için basit mi?"

Sorusuna olumlu cevap vermem için çırpınıyordu gözleri. Buna kırılmış olsamda belli etmeden başımla onayladım.

" Hiçbir sorun etmem, boşanırız ve çocuğu da ben alırım. İyi bir işim var ve aynı zamanda zaten çocuğun çoğu masrafı karşılanacağı için rahat yaşarız."

Buna memnun olmuş gibi bana baktı. Memnun olması sinirime dokunmuştu!

"Ama,"

Kaşları yeniden çatılırken bunu zevkle izledim.

"Doktor olduğun için az çok bilgin vardır. Anne karnında ki bebek anne ne hissederse onu hisseder. Gelişimi de bu yönde etkilenir. O yüzden hamile kaldıktan sonra hiçbir şekilde bana bağırmayacak, kızmayacak ve sevgi sözcükleri kullanacaksın."

Belki ileri de bana ilgi duymanı da sağlar bu söylediklerim..

"Anlaştık mı? Ha bir de her gün yatmadan önce bebekle sohbet ediceksin. Onu seven baba rolü yapmanı istiyorum. En azından bunları çok görme."

Eliyle çenesinde çıkmaya yüz tutmuş sakallarını sıvarken gözleriyle onayladı.

"Bir süre katlanmam da sakınca yok gibi. Şimdi izin verirse uymak istiyorum."

Başımı sallayıp bitirdiğim çay bardağı ile onun bardağını kapının yanında ki makyaj masasına kattım. Sabah inerken götürürdüm. Yatağa geçip onu rahatsız etmeyecek şekilde yerleşip gözlerimi yumdum.