Ben İlda Marsel. Bu zamana kadar yaşadığım hayatın aslında bir yalan üzerine kurulu olduğunu öğrendiğimde artık her şey için çok geç olduğunun farkındaydım... Hayatımın geri kalanında yanımda olmaya ne dersiniz? Stresli, hüzünlü, mutlu ve bir o kada...
Yazım yanlışları ve mantık hataları ola bilir kusura bakmayınn
LÜTFEN BÖLÜMÜ OKUYORSANIZ YILDIZA BASMAYI UNUTMAYIN<33
Okumadan atıyorum sorryyy
Keyifli okumalar... -------
Yerimde rahatsızca kıpırdanıp gözlerimi açtım. Çok rahat olmasına rağmen bir türlü bu yatağa alışamamıştım. Uyku uyuyamıyordum resmen. Neyse ki bu gün evime dönüyordum.
Çok garip olucak ama evim, atölyem burnumda tütüyordu resmen!Martina'yıda çok özlemiştim zaten.
Telefonu elime aldığım gibi ekrana bir sürü cevapsız çağrı bildirimi düştü. Gece telefonu sessize alıp uyumuştum. Özlem hanımlar baya bi' aramıştı gece.
Önemsemedim. Tıpkı onların yaptığı gibi. En başından beri buraya gelmem, o testi yaptırmam büyük bir hataydı. Ama en kötüsü onlara bir şans vermiştim. Bu kararım beni daha çok pişman ediyordu.
Gitmeden önce her şeyi öğrenmem lazımdı. Ama onlarla bir daha konuşmak istemiyordum. Geriye tek bir çözüm kalıyordu; bu zamana kadar anne diye bildiğim kadın. El mecbur onunla konuşmam gerekiyordu.
Biraz daha oyalandıktan sonra yataktan kalktım. Saat 9a geliyordu. Hemen üzerimi değişip rahat günlük kıyafef giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Makyaj masasının önüne gelip yüzüme hafif makyaj yaptım. Saçımı salık bırakıp taradım. Son olarak vişneli parfümümü sıkıp çantamı aldım ve odadan çıktım.
Otelin restoranına indim. Dün akşam doğru dürüst yememiştim ve geberiyordum açlıktan neredeyse.
Restorana indiğim zaman gördüğüm yüzlerle derin bir nefes aldım. Tamam, şimdi sakin olmam lazım.
Beni gördükleri gibi yanıma geldiler hemen.
"Kızım!" Özlem hanım karşımda durdu ve bana sarılmak için bir hamlede bulundu. Kendimi bir iki adım arkaya çekip sorgularcasına baktım onlara.
Özlem hanım bu yaptığıma üzülsede zorla gülümsedi ve konuştu.
"Kızım, biraz konuşa bilir miyiz?"
"Tam olarak ne hakkında Özlem hanım?"
Bu sert ve duygusuz yanımı hiç görmedikleri için ikiside çok şaşkındı. Tanıştığımız günden onlara hiç bir zaman bu kadar mesafeli ve sert olmamıştım. Ama hak edene gerektiği gibi muamele göstermek gerek değil mi?
"Dün akşam hakkında kızım. Lütfen bizi dinle." Ahmet bey konuşunca derin bir nefes aldım. Daha ne istiyorlardı ki benden?
"Tamam konuşalım." Sırf peşimi bırakmaları için konuşacaktım.
