05. අතීතයට

99 30 0
                                    

2017 මැයි 05

තවමත් අවුරුදු පහළවක යුවතියක් උන මම හරි අමාරු බරක් කරට ගන්න වෙලා.
එදා මම අන්තිමට නතර උනේ හොස්පිටල්.
මාව දූෂණය වෙලා...
අන්තිමට මාව පරිවාසයට භාර උනා. මට තවමත් පහළවක් නිසා...

දුෂණය උනා මදිවට ඌ ගියේ මාව බඩ කරලා...

දරුවා මරන්න තරම් මං පව්කාරයක් උනේ නෑ...
එයාලා මට දරුවා හදා ගන්න අවස්ථාව දුන්නා....
මගේ තාත්තා දේවල් දරා ගන්න බැරුව මැරුණා..

මගේ අප්පච්චි.. අප්පච්චිගෙ මැණිකෙ නිසා මගේ අසරණ අප්පච්චි මැරුණා....

මම දැන ගත්තා ඇයි අම්මලා මෙච්චර පින්වන්ත උනේ කියලා...

මගේ අම්මා... මේ අවලමේ ගිය කෙල්ලව... එයාට අපහාස කළ කෙල්ලව.... හැමදාටම බලා ගන්න ඉදිරිපත් උනා....

අදටත්... අදටත් අම්මා මගේ මූණ දිහා බලලා වචන කතා කරන්නේ නෑ.  වෙනදට සතුටින් පිරුණු ගෙදර මං නිසා නිහඩ වෙලා... පාළුවට ගිහින්...

මිනිස්සුන්ට හැම අඩුපාඩුවක් ම දැනෙන්න ඕන නැති අය විදවන දුක දැනෙන්න...
හරියට මට වගේ....

හැමදාම මගේ ඇස් ඉස්සරහ මැවුනේ මගේ මෝඩ වැඩ ජරා හැසිරීම...

ඊයා.....

මට හිතුනේ එහෙම.....

මම මොකෙක්ද..... මම කොයි තරං මෝඩද... මැරෙන්න ඕන... ඒත් බෑ... දරුවෙක් ඉන්නවා මං ළඟ... එ් අසරණය අම්මා නැති කරන්න තරම් මම මෝඩ උනේ නෑ...

**

මේ ලෝකේ හරි අමාරු වේදනාවක් දරුවෙක් බිහි කරන එක... ඇට කැඩිලා මස් ඉරිලා යනවා වගේ මහා දරා ගන්න අමාරු වේදනාවක්...

පිරිමි න්ට තේරෙන්නේ නෑ... එයාලටත් තේරෙන්නේ තාත්තෙක් වෙන්න ඕන...

ඉස්කෝලෙ කාලේ සෙල්ලම් කළාට, නැටුවට, ගෑණු ළමයි අනාත කළාට හරි වයසට ඇවිත් තමන්ටත් බිරිදක් දරුවෙක් ඉන්නකොට පසුතැවෙන්න හේතු ගොඩක් තියෙන්න ඇති..

ඒත් වැරදි නිවැරදි කරන්න හරි අමාරුයි නේද....

ගෑණු අපි හරි චපලයිලු නේද. ආදරයෙදි ඒ අය බැලඳයි... මෝඩයි.... හරි අමාරුයි ගෑණු අපිට ඒ දේවල් දරා ගන්න...

ඒත් මම..... මං වින්දේ පිවිතුරු ආදරයද....

මං දන්නේ නෑ ආදරය කියන්නේ හරියටම මොකක්ද කියලා... හැගීම් වලට වහල් උන මට ඒ ආදරයක් වැටහුනේ නෑ....

වරදිනකොටත් පරක්කුයි.
වැරදුනාට පස්සේ ආපසු හැරීමකුත් නෑ.

.
.
.
.

මෙනුරි සෙහන්සා අබේනායක.

නොමේරූ ලඳුන් ✔️Where stories live. Discover now