Eye『sanegiyuu』

|1|

Bölümü medyadaki şarkı ile dinlemenizi öneririm.
👇🏼
---

"Aah, ah-ah-ah
If I could
Reach you there
But it's over now
I guess
If only
Aah, ah-ah-ah
And tell You
It's all you need to stay
Ayy-ayy, ayy-ayy
I'll fall again..."

Kulaklığında çalan şarkının sözlerini tekrarlarken karşıdan karşıya geçti Sanemi. Saat sabahın sekiziydi. Uyanıp çalıştığı Cafe'ye gitmek için çıkmıştı dışarıya. Ara sokaktan sağa döndüğünde otobüs durağını gördü, 1-2 dakika bekledikten sonra otobüs geldi.

Birkaç dakikanın ardından çalıştığı yere gelmişti. Bu sırada şarkı her yarısına geldikten sonra tekrar tekrar başa sarıp dinlemişti. Kardeşi Genya ile bu şarkıyı dinlemeyi çok severdi. Daha doğrusu Genya seviyordu, bir gün gelip kendisine dinlettikten sonra Sanemi'de sevmişti. O günden sonra her gün beraber dinlemeye başlamışlardı.
Beraber dinlemeyi çok severlerdi...

Ta ki..kardeşi Genya'yı kaybedene kadar. Beş ay önceki olan trafik kazasında Genya'yı kaybetmişti, o günden sonra tek başına kalmıştı beyaz saçlı oğlan. Artık tek başına dinliyordu şarkıyı, kardeşi olmadan...

Her gün, her saat hiç sıkılmadan dinlerdi şarkıyı Sanemi.

Dalmış olacak ki arkadaşı Obanai ona seslenmişti, ama duymamıştı.

"Sanemi! Ne düşünüyorsun yine?"

"Ha? Ne? Hiçbir şey..."

Sanemi bunu söylesede Obanai anlayabiliyordu neyi düşündüğünü...
Çok fazla sıkmak istememişti.

"Hoşgeldin Nemi! Erkencisin bugün?" diye konuştu Mitsuri gülümseyerek.

"Oh..öyle miyim? Fark etmedim"

"Evet 10 dakika kadar erken geldin. Neyse, müşteriler gelmeden masaları silersen çok mutlu olurum!"

"Tamamdır, yapıyorum hemen"

Sanemi kasanın arkasında olan odaya girip üstündeki ceketi çıkarıp bir önlük giydi, aynada kendine bakıp saçını düzelttikten sonra işini yapmaya koyuldu.

"Bitirdim.." demişti Sanemi Mitsuri'nin yanına ilerleyerek.

"Teşekkürler Nemi!"

"Yapabileceğim başka bir şey var mı?"

"Hayır, müşteriler gelene kadar yok. Dinlenebilirsin"

Sanemi kafa sallayarak boş masalardan birine oturdu. "Obanai ve Mitsuri olmasa şu an ölü bir ruh gibiydim sanırım..." diye düşündü. Beş ay önceki olan kazadan sonra Sanemi kendini toparlayamamıştı. Obanai ve Mitsuri sayesinde böyleydi. Onlara ne kadar çok teşekkür etse azdı.

Kazadan hemen bir ay önce bu Cafe'yi açmışlardı. Obanai ve Mitsuri evlendikten sonra Obanai ilk önce kendisi çalışmış, sonra ise biriktirdiği para ile eşi Mitsuri ile bir Cafe açmak istemişti, ve açmışlardı da.

Obanai, kazadan sonra Sanemi için bir ay boyunca çabalamış, sonrasında ise kafasını bir şeyler ile dağıtmak için yanlarında çalışmasını teklif etmişti. Aslında Sanemi'nin güzel bir işi vardı, fakat kazadan hemen sonra işinden ayrılmıştı. Çünkü "Artık hayatın bir önemi yok..çalışsam ne fayda?" diye düşünmüştü, fakat şimdi öyle değildi. Arkadaşı Obanai onun için gerçekten çok çabalamış ve şu an olduğu gibi biraz daha iyi hissetmesini sağlamıştı.

Telefonu eline alıp saate baktı, saat sekiz buçuk olmuştu. "Müşteriler birazdan gelir" deyip masadan kalkıp Obanai ve Mitsuri'nin yanına ilerledi.