Eye『sanegiyuu』

|4|

Tatilinin üzerinden iki gün geçmişti. Bu iki gün içerisinde hiçbir şey yapmamış, her gün yaptığı gibi işine gidip geldikten sonra yatağında boş boş yatmıştı Sanemi.

Saat 01.30 gibi uyumak için yatağına geldi. Işığı açtıktan sonra pijamalarını giyip kendini yatağın üzerine attı. İşığı kapatmamıştı hâlâ, dışarıdan bakıldığında sokakta tek yanan lamba onun penceresinden çıkarak sokağı hafif aydınlatıyordu.

"Her zaman başımı yastığa koyar koymaz uyurdum. Ama son birkaç gündür uyuyamıyorum, nedeni sen misin Giyuu..?"

Derin bir iç çektikten sonra kendi kendine konuşmaya devam etti.

"Son zamanlarda hem aklımdasın, hem de kalbimde. İlk kez böyle oluyorum, ağır geliyor ama alışacağım"

Sanemi, ikinci defa göz yaşlarını tutamıyordu. Daha fazla dayanamayarak göz yaşlarının süzülmesine izin verdi. Gözlerinde akıp giden yaşlar, şakaklarından yastığına damlıyordu.

Yatağının yanında olan komodine koyduğu telefonunu aldı. Rehberine girip Obanai'yi aradı. Saatin geç olması onu biraz düşündürdü, eşi Mitsuri ile olan rahatını bozmak istemedi ama aradı. Çünkü biliyordu ki Obanai saat kaç olursa olsun arkadaşının telefonunu açardı.

"Alo, Sanemi? Bir şey mi oldu?"

"Obanai..." Sesi titredi Sanemi'nin. Derin bir nefes alıp sertçe dışarı verdi.

"Sanemi, yeniden soruyorum. Bir şey mi oldu..? Endişeleniyorum..." Obanai haklıydı. Sanemi bir derdi varmış gibi -ki var-yok nefesini dışarı vermişti.

"Hayır, Obanai..." Sanemi hafif gülümsedi. "...endişelenme lütfen, sadece..."

"Sadece ne?"

"Sanırım, aşık oluyorum..."