~Adel Gece~

2.bölüm

Burak la birbirimize baktık.
Arkamıza bile bakmadan koşmaya başladık.
"Ananı sikim. Lan kim bizi şikayet etti."
Hem bağırıp, hemde koşuyorduk.
Ama bir sıkıntı var.

Evet tahminleri alim.
Astım.

Nefesim kesilmeye başladı.
Ben geride kalırken, burak beni fark etmendi, yoluna devam etti.
Ben karanlık bir  ara sokağa girdim.
Orda kasalar vardı ve onların arkasına saklandım.

Yere çöküp cebimden, astım ilacımı çıkartıp, iki fırt çektim.

Amk böyle bir tat yok kuscam.

Nefesimi biraz olsa bile düzene soktuğumu hiseder hissetmez aya kalktım.
Biraz sedelensem bile geri toparladım.
Burak 'ın telefonu çaldırdım ama nafile acmıyor.
Ara sokakta yürüme ye başladım.
Yürürken arkama bakmamayı
ihmal etmiyordum.
Arkadan ses geldiğinde ışık hızında arkamı döndüm. Arkaya baktım biri bana doğru koşuyordu.

Ananı  sikim!

Lan neden bana  koşu bu meteor!
Bende koşuyordum artık.

Niye diye sormayın;
Kaçan kovalanır.

Ananı tanımadığım biri tarafından kovalamıyordum. Ne güzel!

Ben koştukca oda koşmaya devam ediyordum.

" Lan ne istiyon benden"
Nefes alamadığım için doğru düzgün bir cümle kurduğuma
şükür ediyorum şuan.

Nefes alamıyorum!

" Benim senle bir derdim yok. Sen neden kacıyon.
Salkmisin?"
Lan beni kovalamıyorsa ben neden koşuyorum.

Anında yerimde durdum.
Durduğumda çocuk ban çarpmıştı ve yere düştük.

Ama ben  hem yere hemde çocuğa ( ;

Ben düştükten sonra çocuğu incelemek istemiştim,
Ama daha önemli bir sorun var.

Ben nefes alamıyorum.

Yerimden biraz doğrulup astım ilacımı cebimden çıkartım.
Azıma dayayıp iki fırt fırt yaptım.

Ben nefesimi yoluna koymaya çalışırken, beni kovaladığını düşündüğüm  çocuk bana söyleniyordu.
" Ne birden duruyorum kızım.
Seni yüzünden yakalınırsam elimden  çekeceğin var."
O söylenirken arkadan polis sesi geliyordu.

Ne güzel bide bu eksikti.

Lan bir dakka ben bişey yapmadım.

Eeee

O zaman bu salakta polisten  kaçarken beni kovalıyor zannediyordum.

Ne güzel!

Polis sesleri iyice yaklaşıyordu.

Karşımdaki çocuk bireden ayağı kalktı.
Benim kolumu sıkı bir şekilde tutup yerden kaldırdı.
Hem etrafa bakıyor hemde beni pesinden sürülüyordu.

"Lan bırak beni."
Söyleniyordum, debeleniyordum ama nafile, çocuk öküz olduğu için yanı o yüzden.
"Debelenmeyi  bırak  ve 
yürü "

Beni sürükleye, sürükleye bir apartmanın önüne getirdi.
Bir eli beni tutarken diger eli ile zillere basıyordu.

En sonunda kilit sesi geldiği gibi beni kapın arkasındaki  duvara  yasladı ve ağzımı kapattı.
Ben ona 'ne yapıyon mal ' adında nutuklar çekiyordum. Ama anladı mı bir muamma.

Fırsattan istifade cocugu inceldim.
Lan çocuk resmen dergiden fırlama gibi

Dağılmış saçalar koştuğumuz için terlemiş ve birazı anlına  yapışmış.
Kara gözleri ile resemen ateş saçıyordu.

Ama siması bana birini anımsatıyordu.

Ama kim?

Neyse.

Az olsa bile kalkık bir burun.
Yüzü pürüssüz denecek kadar güzeldi.

Kaşlar, gözler, dudakları...

Her şeyi bu kadar mi düzgün olur ya.

Çocuğu daha fazla incelememek için  kafamı iki yana  saladım.

"Şimdi seni bırakıcam ve sen kaçıracaksın. Tamamı. Iki daka susta paçayı kurtaralım"
Elini yavaşça cekti " Lan amip beyinli. Beni buraya niye  sürükledin. Mal"

Cümlelerim hoşuna gitmedi demeki kolumu  tutu " Bana nasıl küfür edersin"

Lan kendimi bir an Sultan Sülayman da oynuyoruz zenetim.

Celladı çağırın!

Kafasını uçurmanızı emir ediyorum.

Iyice genişleyen hayal dünyamda beni çıkartan şey, polis sesleriydi.

"Evet gençler sizi dışarı alalım "