Chapter 22

1 0 0

ni March_Eunoia

ni March_Eunoia

Chapter 22

ILANG araw na ang lumipas simula ng umuwi si Levid sa bahay ng pamilya nito. Ilang araw na ding parang walang buhay si Tania. Aminado syang namimiss nya ang presensya ng binata.

Nagiisip si Tania ng gagawain sa araw na yon. Nasa opisina na sya at knina pngwala sa sarili. Ilang sandali ng napagpasyahan nyang pumunta na lang ulit sa bahay ng mga visco.

Agad nyang kinuha ang gamit at pinuntahan nya si sally para magpaalam. Oky na namn lahat kaya ayos lang ang umalis sya kaya tumakbo ang restaurant nya kahit wla sya andyan namn si Sally pra asikasuhin ang kailangan.

Nagmamaneho na sya papunta sa bahay ng mga visco. Ilang oras din ang byahe bago mkarating doon.

Pagbaba nya ng sasakyan ng doorbell sya ng dalawang beses. Ilang segundo lng ng may magbukas ng gate. Isang babaeng maganda, maputi ito at matangos ang ilong, mapula ang mga labi at kulay lightbrown ang mga mata.

"Yes? Who are you?" Napakurap naman sya ng ilang beses bago naisipang sumagot sa tanong ng babae.

"Im Shatania Verreno, I'm Visco's family friend" Nakangiti nyang pagpapakilala sa babae.

"Oh! nice meeting you shatania by the way I'm Nathalie Ferrer, I'm Vixon fiance" Nakangiti din nitong pagpapakilala.

Sya naman ay parang binuhusan ng sobrang lamig na tubig dahil sa narinig. Hndi nmn sya bingi pra hindi marinig ng malinaw ang sinabi nito. Parang may kung anong kirot siyang naramadaman sa dibdib nya at sobrang bigat ng pakiramdam nya.

"Hey? Are you okay? Pasok ka muna" Paanyaya nito sa kanya habang binubuksan ang gate ng maluwag para papasukin sya.

"Nathalie, who's that?"

Narinig nya ang pamilyar na boses na nakapgpabalik sa knyang katinuan. Nakita nya tumalikod ang dalaga para kausapin ang lalaking alam nyang papunta na sa gawi nila.

"It's Shatania, your family's friend"

Hindi nya alam kung bakit natatakot syang humarap sa binata matapos ng nalaman nya.

Kaya habng nkatalikod pa ang dalaga. Mabilis syang sumakay ng sasakyan at umalis sa lugar na yon.

Bakit ako nsasaktan? Wala nman kaming relasyon. Bakit ko ba 'to nraramdaman?

Kahit sarili nya hindi masagot ang tanong niya. Nagmaneho lng ito at hindi alam kung saan pupunta ayaw nya pang umuwi sa kanyang bahay.

Inihinto nya ang sasakyan sa isang parke. Dito sya dinala ng pagmamaneho nya. Bumaba sya ng sasakyan at napatingin sa kalangitan mukhang pati panahon may dindamdam dahil natataklubang ng maiitim ng ulam ang araw.

Naupo sya sa isang bench at pinanuod nya ang mga batang naglalaro sa damuhan. Sabi ng iba masayang pagmasdan ang mga batang naglalaro pero siya kahit kaunting saya ay hndi nya maramdaman.

Ilang saglit pa ay bumuhos na ang ulan. Lahat ng nasa parke ay nagtakbuhan para maghanap ng masisilungan at ang iba ay para umuwi na pero sya ay nanatiling nakaupo na parang walang ulan na bumubuhos.

"Kung kelan na amin ko na sa sarili kong mahal na kita tyaka ko naman nalaman na may fiance kana" Mapait syang napangiti at tumingala para damhin ang patak ng ulan sa mukha nya kasabay noon ay ang pagpatak ng luha nya.

Ilang oras dumaan bago nya naiisipang umuwi sa bahay nya.

Sumakay sya sa saksakyan nya kahit basang basa sya at nagmaneho paalis ng parke. Gusto na nyang mahiga sa kama at doon na lang ibuhos lahat ng sakit na nraradaman nya.

A/N: Sorry for hurting you tania!!!