&
Uyandığımda saat kaçtı bilmiyorum ama geç olduğu belliydi.
Kendimi siyah yoğunluk bir odada bulmuştum.
Yatakta biraz daha oyalanıp kalktım
ve kapının kolunu indirdim.
Dışarı çıktığım an burnuma gelen kahve kokusuyla gözlerimi kapadım.
Kahve kokusuna gerçekten aşıktım.
Yakınımda olan merdivenlerden inip dış kapının yolunu tutacaktımki bir ses beni durdurdu.
"Hyung nereye?"
Kafamı çevirdiğim an ryunjini görmem bir oldu,
Bu saattr burada ne yapıyordu böyle?
Hem hyunjin'in evinde ne işi vardı?
Bende çok geliyormuş gibi konuşuyorum.
"Ryunjin?"
Elinde bir şey vardı ama karanlıkta seçemiyordum..
"O elindekiler ne?"
Dedim,yaklaşıp elindekileri vana uzattı.
"Annem bunları sana vermemi söyledi"
"Ama sen?"
"Benim onlara ihtiyacım yok,
Ben onun yanına gidiyorum.."
Elime kıyafetleri tutuşturup,
Arkasına doğru yürümeye başladı.
Ve aniden yok oldu.
"RYUNJIN!"
Bağırıyordum,
Ama ne cevap veren vardı nede duyan..
Kapkaranlık bir evdeydim,
Kapılara girip çıkıyordum
Ama hepsi aynı yere açılıyordu sanki bir türlü çıkışa ulaşamıyordum.
En sonunda çöküp ağlamaya başladım.
Ben ağlarken önüme bir adam geldi ve elini uzattı..
Üstünde simsiyah bir hırka vardı,
Kafasındada kapşonu,
"Kimsin?"
Dedim cevap vermedi,
Hala elini uzatmaya devam ediyordu.
İnat ediyordu beni kaldırmaya.
En sonunda kalkmayacağımı
anladığı zaman kendi diz çözküp
eliyle gözümdeki yaşları sildi
ve kulağıma fısıldadı..
"Ben senin kurtarıcınım,
Ancak bana güvenmen gerek,
Bana uyman,
Beni sevmen gerek..
..
Hızlıca kalktım,
Rüyamıydı yani,
O kimdi?
Tepter içinde kalmıştım,
Neredeydim ben?
Yorganı üstümden çekip
Ayakkabılarımı giydim
Ve kabanımı alıp odadan çıktım.
"Nereye?"
Arkamı döndüğ an hyunjini görmem mi?
Hadi bunu kaldırırsınız,
Bide arkasında sırıtan yeonjun'u görmim mi?
Kan beynime sıçramasın mı?
"Sanane"
"Geçmiş olsun felix,
Gerçekten ikinizinde yaşadığı şey
acı verici,
Ama sonuçta,
Üvey kardeşler birbirine destek olmalı deyil mi?"
Gerçekten one söylemişmiydi?
Hadi bakalım düştüm bunun ağına.
Bide beni uyarıyo kimseye deme diye
Pezeveng.
"Sağol"
Dedim ona kıyasla normal bir sesle.
"Ryunjin hala hastanede mi?"
"Hayır, onu bur-"
Hyunjin tam konuşacakken sözünü ryunjin kesmişti.
"Hyung!"
Ryunjinle kısa selamlaşmadan sonra elini tuttum.
"Sağol,hyunjin bundan sonrası bende"
"Felix,hala iyi değilsin biraz daha kalıcaksın"
"Kalıcaksın?
Pardon bana emir vermeye başladın?
Hayır gerek yok,
Hadi ryunjin gidelim"
