Şarkılar:
Canozan, Ağlama ben ağlarım
Çağan Şengül&Emre Aydın, yansın
Yalın, Ki sen
***
İsmim Ahsen. Ahsen Atalay. Anlamı, en güzeli. Annem ile babam yerine babaannem koymuş ismimi. Onu bile koymak istememişler. Babaannem olmasa yurda bile verirlerdi diye düşünürüm hep. Benim yaşamamı sağlayan oymuş gibi hissederdim. Annemle babam her zaman öyle hissettirdi. Oysaki benim şimdi yaşamamı sağlayabilecek hiç bir şey yok. Hiç kimse de yok. Yaşamak için yaşıyordum. Başka hiç bir sebep yoktu yaşamam için.
Hep düşünürüm, ölsem kim üzülürdü arkamdan diye. Üç kişi gelirdi aklıma. Abim, Efsun ve babaannem. Onlar üzülürdü sadece. Şimdi eski listemde iki kişi kalmıştı, yenisinde ise hâlâ üç kişiydi.
Son zamanlarda bunu düşünürken aklımda bir isim daha beliriyor.
Alar.
Merak ediyordum, ölsem ne yapardı? Hiç tepki vermez miydi, üzülür geçer miydi ya da canı çıkana kadar ağlar mıydı?
Bilmiyordum.
Peki neden, herhangi bir şey düşünürken kendimi birden seni düşünürken buluyorum?
Bilmiyorum.
Garip olan da buydu, daha onu tanımıyorken böyle hissetmeme sebep olan neydi? Aklımdan neden çıkmıyordu?
Onu da bilmiyordum.
Ben karşımdaki yolu izlerken yanıma birisi oturdu. İrkilerek kenara çekildiğimde oturan kişinin Alar olduğunu fark ettim. Rahatlayarak bankta bağdaş kurdum ve Alar'a döndüm.
"Bu saatte ne yapıyorsun burada?"
Kollarını göğsünde birleştirip arkasına yaslandı. "Asıl sen ne yapıyorsun?" Dedi. "Ne derdin var da saatlerdir yolu izliyorsun?"
Kaşlarımı çattım. "Saatlerdir yolu izlediğimi nereden biliyorsun?" Diye sordum.
"Eve dönüyordum, seni görünce durdum. Rahatsız etmek istemedim. Sonra belki anlatmak istersin diye yanına gelmek istedim. Ve geldim."
"Keşke gelseydin, rahatsız olmazdım."
Derin bir nefes alıp verdim. O da bana bakmaya devam etti. Bir saat boyunca beni mi izlemişti? Ya da belki yeni gelmişti. Bilmiyordum. Ben bunu düşünürken, kulaklığımdaki şarkı bitti ve yeni bir şarkı çalmaya başladı. Bir süre ben yolu izledim, o ise beni izledi.
Onunla konuşsam rahatlar mıydım? Bana yardımcı mı olurdu yoksa yargılar mıydı? Zaten biliyordu az çok neler olduğunu, şimdi hepsini anlatsam benden soğur muydu? Keser miydi benimle iletişimini? Ya da bunlar dert bile değil mi derdi?
Kaçtım kederimden,
Aynalarda yüzüme bakmam.
Başımı ona çevirdiğimde göz göze geldik.
"Sır tutar mısın?"
Bir sigara sardım,
Seni düşünmeden yakmam.
Gözlerini yola çevirdi.
"Tutarım."
Ayrıldıkça yollar, yollar.
Parmaklarımla oynamaya başladım. "Sana bir soru sorsam?" Diye sordum titreyen sesimle. Ağlama Ahsen. Ağlama kızım, yeri değil ağlamanın.
