Çerağ-ı Muamma

Vuslata Hasret

   Bir rüya gördüm. İçinde senli bir rüya. Anneme götürüyordum seni, onunla tanıştıryordum. Annemin seni gördüğü an yüzü nur içinde parlıyor, gülümseyiveriyordu. Sonra ben önce anneme, sonra sana, sonra size sarılıyordum. Annem hiç konuşmuyordu, sadece gülümseyerek bizi izliyordu. Uyandığım anda balkona çıktım koşar adımlarla. Daha çabuk görebilmek için seni. Sanki rüyamda sarıldığım sarılmaya tekrar hasrettim. Kalbimde bir kadifemsilikle izledim seni. Sonra yine mırıldandım şairin şiirini:

"Sen nasıl bu kadar kelâmın hası
Sen nasıl bu kadar şiir bohçası
Sen nasıl bu kadar esrarlı bir mum
Sen nasıl bu kadar rüya bahçesi"

Nurullah Genç

  Bu yazarı bu şiiriyle tanımıştım. Seni ise şiir gibi gözlerinle...

  Berduşunum ben, meftunun... Bir şarkıda diyor ya;

-"Berduşum gönül kimse bilmez derdim
Dilimde bin vuslat
Sorarlar vuslat nedir?
'Aşk' derim bilmezler
Berduş deyip geçerler"

   Bir bu kadar vuslata hasretim ben. Vuslatımıza hasretim ben hiçbir şeylere benzemez... Saçlarında geçen parmakların piyano çalar gibiler. Sanki uyan diye çığlıklar atıyordu melodin. Uyan diyor artık bitir bu rüyayı yeter ama uyku da tatlı geliyor rüya da.

   Belki geri durmalıydım senden. Çünkü en nihayetinde seven sevdiğinindir. Fakat beni de anla şiir esinim. Beni de anla ben ceplerime kelimelerimi doldurdum, sana vuruldum. Beni de anla ateşimin rüzgarı. Ben Özdemir ASAF'ın şiirinden üç dizeyim.

"Kaçmak istedikçe sana yakalanıyorum.
Sönmek istedikçe sana yanıyorum.
Yenildim işte! Yine de seni seviyorum."

  Bilmem daha ne kadar yeter ömrüm bu vuslata olan hasretimin dinmesine. Ama dilerim bir gün benim ellerim değecek saçlarına. Tıpkı kitabın arasına sıkıştırdığın bir beyaz gül gibiyim sayfalarının arasında. Kurumuş ama sırf seninle senin ömrünce kalabilmek için...

  Bugün de seni seviyorum. Neden diye sorma çünkü bu kadifemsilik izin vermiyor tek kelime, tek söze.

Okurken kaybolmanız dileği ile..."
#İslem