Azalea Princess

Kabanata 4

[ VIANA ]

Sinalubong ko ang tingin ni Darem at sinagot ang tanong niya.

"May sakit si ate. Kahit gustuhin niya man na siya ang pumunta sa pilian ay hindi kaya ng katawan niyang tumagal sa mga pagsubok. Nanood sila kahapon at kailangan pa ng tulong ni ina at ama para lang makalakad siya." Huminto ako at huminga ng malalim.

"Hindi namin kayang magbayad ng dobleng buwis sa loob ng isang linggo. Wala kaming maraming salapi tulad ng pamilya mo. Wala na akong ibang naisip na paraan para matulungan ang pamilya ko kundi ang pumalit sa ate ko kahit na hindi ako marunong gumamit ng kapangyarihan." Natahimik ito.

"Alam kong mali at labag iyon. Papalipasin ko lang ang isang linggo at aalis na rin agad ako." Sabi ko sa maliit na boses. Nasabi lang dahil dala ng sari't saring emosyon.

"Bakit ka aalis kung ang pagsubok kahapon na mismo ang nagpatunay na nararapat kang makapasok rito. Panindigan mo ang pagtulong mo at palalampasin ko ang ginawa mo."

"Masusunod po, Mahal na Prinsipe. Maraming salamat po." Yumuko ako.

"Maraming salamat rin po." Yumuko rin ako kay Rohan Sinclair.

"Yung babae kanina na nagpanggap na ikaw, kilala mo?" Tanong nito.

"Opo. K-kaibigan ng ate ko." Gusto ko pa sanang dagdagan pero ayaw kong malaman nila ang iba pang detalye tulad ng sinabi nito kanina.

"Gusto mo Via, ihatid kita sa tutuluyan mo." Nagdadalawang isip kong tiningnan si Darem.

"Pero hindi kita kilala." Nangunot ang noo nito at napanganga. Nakarinig ako ng tawa mula sa dalawa nilang kasamahan na hindi ko pa rin kilala.

"Ang ibig kong sabihin ay hindi tayo magkaano-ano. Hindi tayo magkaibigan para tawagin ka sa iyong pangalan-"

"Via ako ng Via tapos hindi mo pala ako kilala at tinuturing na kaibigan?" May hinanakit ito sa tono ng kanyang boses. Muling tumawa ang dalawang lalaki.

"Nirerespeto ko lang ang pagkakaiba ng ating katayuan sa-"

"Huwag ka nang magpaliwanag. Halika. Ibabalik kita sa labas ng Palasyo." Akmang hahawakan niya ako ulit sa braso nang lumayo ako.

"Pinahintulutan ako ng Mahal na Prinsipe na manarili rito at iyon ang susundin ko kaya bakit papaalisin mo ako?" Sambit ko na nagpanganga sa kanya.

"Wala ka pala, Darem. Talo ka pala eh."

Nakanganga pa rin siya at hindi makapaniwala sa akin. Nakonsensya naman ako sa binitawan kong salita kaya yumuko ako sa kanya at humingi ng paumanhin.

"Patawad, hindi ko sinasadya." Hindi na lang siya ang napanganga sa akin pati yung dalawang hindi ko kilala pa.

"Miss Amerson! Miss Amerson!"

Napalingon kami sa sumigaw na babae. Tumigil ito sa pagtakbo sa harap ko at yumuko habang hinahabol ang hininga.

"Kanina pa po kita hinihintay, kailangan mo na pong ayusan para sa pagsalubong sa inyong mga nakapasa sa pagsubok." Umangat ito ng tingin sa akin at natulala.

"Ang ganda..." aniya.

"Halika na, miss Amerson. Mabuti lang ay hindi ko pa naayusan ang nagpanggap na ikaw kung hindi lang dumating si Lord Rohan. Maraming salamat po, Lord Rohan."

Matapos yumuko kay Rohan ay hinahawakan niya ako sa kamay.

"Aalis na po kami, Mahal na Prinsipe." Aniya. Tumingin ako sa Mahal na Prinsipe at sumabay sa pagyuko rito.