LOCKED DOOR || TAEKOOK

4

*Jungkook Tae'ye anlayan bir yüzle baktı.Tebessüm etti.

Jungkook:Anlat,ben seni dinlerim.

Tae:Boşversene alıştım artık.

Jungkook:Anlat.

Tae:Neden bu kadar önemsiyorsun?

Jungkook:Çünkü...

*Jungkook bir süre sessizleşirler,düşünür.

Jungkook:Çünkü,ben-

*Tae sözünü keser.

Tae:Uyu artık geveze çocuk,yarın erken saatte bu kasabadan gideceksin.

Jungkook:Hayır hiçbiryere gitmiyorum!

Tae:Bu kasaba çok tehlikeli katil hâlâ peşimde,bu kasabada kalamazsın.

Jungkook:Ama-

Tae:Aması yok uyu hadi.

Jungkook:Sen uyuyacak mısın?

Tae:Nöbet tutacağım,ne olur ne olmaz.Hadi sen uyu artık.

Jungkook:Bavulumda o evde kaldı.

Tae:Ne?

Jungkook:Bavulum.Buraya gelirken bavul getirmiştim.O evde kaldı.

Tae:Ne vardı içinde,nereye koydun?

Jungkook:Eve gelir gelmez yere fırlattım.İçinde kıyafetlerim,şampuanı-

*Tae sözünü keser.

Tae:İçinde kimliğin var mıydı?

*Jungkook üzerini arar.

Jungkook:Imm, sanırım evet.

Tae:Siktir!

Jungkook:Ne oldu ki?

Tae:Artık tehlikede olan tek kişi ben değilim.

Jungkook:Yaanii

Tae:Yani,bu kasabadan gitmiyorsun artık seninde peşinde.

*Jungkook ellerini birbirine çarpar.

Jungkook:Yaşasın!

*Tae Jungkook'a ters ters bakar.Jungkook yaptığının farkına bakıp dudağını ısırır.

Jungkook:Pardon ya,galiba buna sevinmemem gerekiyordu.

Tae:Uyu artık geveze çocuk.

Jungkook:Ama uykum yok ki.

Tae:Ailen filan merak etmez dimi?

Jungkook:Kimi?

Tae:Seni tabiiki.

Jungkook:Benim Ailem yok ki.Yani artık yok.

Tae:Öldüler mi?

Jungkook:Anlatmama izin verir misin?

Tae:Bunun için benden izin almana gerek yok.

*Jungkook başını öne eğer.

Jungkook:Babamın nasıl öldüğünü sorma,çünkü nasıl öldüğünü bende  bilmiyorum.Daha doğrusu benden gizlediler.Ben öyle düşünüyorum.Ben on yaşındayken ölmüş.Ama annemin nasıl öldüğünü çok iyi biliyorum hiç aklımdan çıkmaz.

*Tae buruk bir tebessüm eder.

Tae:Anlat geveze çocuk,ben seni dinlerim.

*Jungkook'un gözü dolmuştur.Tebessüm eder.Bakışlarını pencerenin dışındaki gökyüzüne çevirir.

Jungkook:Annem.

*Jungkook devam edemez.

Tae:Anlatmak zorunda değilsin.

Jungkook:Hayır anlatacağım,çünkü beni dinlemek isteyen nadir kişilerdensin.

Jungkook:Hangi gündü hatırlamıyorum.Babam öldükten beş altı ay sonraydı.Okuldan eve gelmiştim.Annem o gün en sevdiğim yemeği yapacağını söylemişti ama eve geldiğimde uyuyordu.

*Jungkook daha fazla ağlamaya başlar.

Jungkook:Belki yorulmuştur,yemek yapamamıştır diye düşündüm.Hemen baş ucunda tarak duruyordu elime tarağı alıp saçını taradım,saçından öpüp kokladım.Sonra bende yanına kıvrılıp uyudum.Sabah kalktığımda Ambulans sesleri.

*Jungkook duraksar.

Jungkook:Herkes ağlıyordu.Ben onların yüzüne bakıp neden ağladıklarını anlamaya çalışıyordum.Meğer annem ben okula gittikten sonra bir sürü ilaç içip intahar etmiş.Zaten babamın yokluğuna dayanamıyordu.Annemde öldükten sonra beni bir yetimhaneye verdiler.On sekiz yaşıma kadar orada yaşadım.

*Jungkook bakışlarını Tae'ye çevirir.Gözlerinin içine bakar.

Jungkook:İnan bana gizemli çocuk,o gün annemin son kez saçlarını tarayıp,öpüp kokladığımı bilseydim birdaha bırakmazdım.

*Tae gülümser.

Tae:Benim saçımı taramak ister misin geveze çocuk?Benim annem hiçbir zaman saçımı tarayamadıda.

-Okuduğunuz için teşekkürler,yeni bölüm yakında yayında olur.Lütfen bölüm hakkında düşüncelerinizi ve gelecek bölüm hakkında beklentilerinizi buraya yazın.-