"Hayatının sayfalarını kitaplarda arayan Aria, 19 yaşında genç bir kızdır. Kocaman bir kitap kurdu ve okumaya olan sevgisi, onu gerçek dünyanın karmaşasından uzaklaştıran bir sığınak gibidir. Ancak, kader onu beklenmedik bir yolculuğa sürükler. Zeng...
ARIA 8 yaşında. "Anne , uyan anne , söz verıyorum bir daha yaramazlık yapmayacağım . Lütfen ,anne ,lütfen. Söz veriyorum bundan sonra iyi kız olacağım anne, kızma lütfen, söz verdiğin kitaplarıda okuyacağım . Sen sadece., affet anne . Lütfen anne . Uyan." Ama uyanmadı .
Kapının açılmasıyla annemin başından ayrıldım ve babama taraf koştum .
"Baba , annem , o , geldiğimden bu yana uyuyor hala uyanmadı ." Dedim tek nefeste . "Burda kal." Başımı evet anlamında salladım .
Babam ceketini çıkardı ve annemin odasına doğru gitti. Babam burada , beklememi söyledi ama annem uyandığında yanında olmak istiyorum . Babamın kızacağını biliyorum ama odaya gireceğim . Sakince kapıya yaklaşdım . Aralık kapıdan içeri dikkatle baktım .
Ama tek gördüğüm annemin yatağının yanında dizleri üzerinde çökmüş ve iki eliyle başını tutarak öne eğmiş babamdı .
ARİA 15 yaşında "Baba , ben gerçekten bir şey yapmadım . Gerçeği söylüyorum baba, lütfen inan bana. Seraphina.....o .....onu itmedim baba kendisi düştü. İnan bana baba."
"Görüyormusun Torn , sana onun gerçekten aklını kaybetmeğe başladığınıı söylemiştim . Seraphina onu Arianın ittiğini söyledi ve o kendisinin düştüğünü söylüyor. Ahh , sürtük yalancı . Kızınının cezasını ver Torn yoksa, ben kendim vereceğim . Zavallı Seraphinam baksana nasıl hale düştü."
"Kendiniz hall edin Marcella , ilgilenmiyorum." Dedi babam ellerini savurarak , ayak üzerinde zar zor dayanıyordu . Kesin yine alkol almıştı .
ARİA 19 yaşında "Hayır , sana evlenmek istemiyorum dedim."
"Üzgünüm tatlım " dedi . Alaycı bir ses tonuyla üvey annem Marcella. "Buna sen karar vermiyorsun . "
Annem öldükten sonra babam içkiye başlamıştı tek tesellisi oydu . Benimse tesellim kitaplar olmuştu annemin kitapları .
Her sabah babam iş için evden çıktığında tüm gün yalnız kalıyordum . Ve bir gün anneim odasına giderek üzerini neredeyse toz basmış kitaplardan birini elime aldım ve üzrindeki tozu üflüyerek sayfalamaya başladım.
1 sayfa 2 sayfa derken kendimi kitaplara kaptırmıştım bile . 1 kitab 2 oldu 3 ve böylece , devam etti .
Şimdi anlıyorum annemin neden kitab okumayı çok sevdiğini çünki , bu sıkıcı dünya ve insanlardan uzaklaşmanın en iyi yoluydu .
Annem uzun zamandır hastaydı ve çocukken ölüm sebebini anlamamıştım . Ama şimdi biliyordum .
Eskiden bir insanın karakterinin hiç bir zaman değişmeyeceğini düşünürdüm ama, annemin ölümünden sonra bunun doğru olmadığına inandım . O zamana kadar , çok neşeli ve yaramaz bir kızdım . Ama şimdi o kadar , az konuşuyorum ki , inanmıyacaksınız ama bazen kendi sesimi unutuyordum .
Aslında az konuşmuyordum sadece konuşacak kimsem yoktu sanırım . Sadece, kitaplar . Sonra kendimi eve kapadım neredeyse 10 yıldır dışarı çıkmıyorum .
Çünki, ne dışarıda özgür ola biliyorum ne de evde. Cismim özgür ama ruhum göz yaşlarımda ve kalbimde tutsak.
Yüzümü karşımda oturan Marcellaya yeniden çevirdim , o gözleriyle yine bakıyordu . Bana ne zaman ceza verse böyle bakardı . Ve bu beni çok korkutuyordu . Ne zaman böyle korkak ve kırılgan kız olmuştum kendim de bilmiyordum .
Marcella ve kızı Seraphina da annemin ölümünden 2 yıl sonra evimize taşınmıştı . Babam annemi çok çabuk unutmuştu sanırım ,bilmiyorum . Ama beni unutduğu kesindi .
Kızı Seraphina neredeyse benle aynı yaştaydı . İlk zamalar da babam evde olmadığı zamanlar bana kötü davranıyorlardı . Ama sonradan babamın gözünün önünde de öyle davrandılar. Çünki , babam hiç bir tepki vermiyordu . Hıhh ne acınası , bir durum belkide bir kızı olduğunu bile unutmuştur.
"Otuz yaşı var. İsmi Ethan ve zengin olduğunu söylüyor ama ismini şehirde hiç kimse duymadı . "
"Ne " Marcellanın sözleri beni düşüncelerimden çekip çıkardı .
"Ama ben istemiyorum ." "Artık çok geç , belgeler imzalandı . Yarın erkenden gideceksin sonunda . " dedi yüzüme büyük bir sevinçle.
"Belgelermi?" Dedim şaşkınlıkla.
"Kahyası geldi ve senin senin onunla evlenmen karşılığında , babana para teklif etti . Düğün olmayacak , her şey resmi şekilde hall oldu . Yarın orraya taşınacaksın,.."
Hiç bir şey söylemedim . Ne söyleyecktim ki , yine her kes adıma kararı vermişti . Sadece, yine sakince göz yaşlarımla mücadele ederek odama çıktım . Kenidimi yatağa bıraktım ve sonunda tuttuğum göz yaşlarımı akıttım .
Marcella ve diğerlerinin yanında hiç bir zaman ağlamamıştım . Zayıf olduğumu biliyorum ama hiç olmazsa gööz yaşlarımı göörmelerini istemedim .
Babam .,... mutlu olmalıydı sonunda benden kurtulmuştu .Babalar kızlarının kahramanıydı değil mi? Demek ki , bazılarının kötü şansı ola biliyormuş .
Zaten hayat beni ordan oraya vurmuştu . Ben evleneceğim için üzgün değildim . Mutluda değildim . Heleki ki kendimden 10 yaş büyük adam için hiç . Beni ağlatan asıl şey babamın beni satmasıydı .
Beni sevdiğine dair son umudum da ölmüştü artık .
Yataktan kalktım ve elimin tersiyle göz yaşlarımı silerek eşyalarımı toplamağa başladım. Bavuluma bir kaç kitab aldım . Ve Seraphinanın bana verdiği eski elbiselerinden bir kaç tanesi . Kitaplar yanımda olduğu zaman orada sıkılmazdım ama çok fazla kitabımda yoktu .
Bavulumu topladıktan sonra kapının yanına bıraktım ve uyumaya gittim . İyi uyumalıydım çünki , yarın hayatın bana yaptığı adaletsizliklerden biriyle karşı -karşıya kalacaktım yine . En azından çok az da olsa güçlü olmalıyım..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
