Yanında Kalamadım

Son Bakıştaki O Gözler Kaldı Aklımızda

Hızlı adımlarla ekmek almaya gidiyordum ve yanında promosyon olarak Diyar'la konuşuyordum. Garibim yeni işe başlamış bana burada işgence ediyorlar adlı haykırışlarına gülüyordum.

-Neslihan şef bana kötü kötü bakıyor

-Hahahshsh sen en iyisi kapat hadi bakalım Diyar bey yandan yandan

Bir anda onu gördüm. Sarı kahve karamel saçları yanındaki çocukla gülerek atışıyordu.Gülmesi devam ederken bana:

-Hoşgeldiniz
Dedi
-1 normal ekmek alabilir miyim?
Karşımda hala şirince gülüyordu.
-Yine bekleriz.

Tamam belki abartıyordum. (Aramızda geçen iki satırlık cümleyi neden aklına kazıdın be canına yandığım beynim)

Eve gelmiştim. Yemek hazırlanırken anneme yardım ediyordum. O tabiki teyzemle telefonda konuşuyordu klasik türk annesii

İkizim yan gel yat Osman modunda 2.80 yatarken abim ve babam geldi derken yemekler yenmişti. Şimdi terasa çıkıp Nehir'e özet geçme vaktiydi.

Nehir en yakın arkadaşımdı. Kahve gözleri keskin güzel çene hatları güzel kirpikleriyle maşallah bir kızdı e kimin arkadaşı (hemende kendine pay çıkar)

Derken sabah olmuş kardeşim zoruyla Istanbul Üniversitesinde deneme sınavına girecektik.
Farklı fakültelere çıkmıştık. Abimle arabada koparak gelmiş ilk Leyla'yı bırakmıştık. Telefon yasak olduğu için telefonlar abimde kalıyordu:( Derken adaya bende veda etmiştim ve araban inmiştim. Amfiye geçmiş kodlama yapıyordum. Gözetmen tam bir psikopattı sabahtandir masasını dezenpekte ediyordu.
Hay benim şansıma millet telefonunu getirmiş. (O kadar kurallara uyma buna mı uyarsın!)
Üzerinde leopar desenli, altında İspanyol paça ve 10 santim kalınlığında arapçacı spor ayakkabısı giymiş bir kız girdi.
-Hocam Apple Watch leri de mi çıkarıyoruz
Dedi ciyak sesiyle
Herkes bir garip..
Derken sınav başladı önümdekiler kağıta depar atarken ben hapşırmamı tutuyordum zira gözetmen beni kolanya ile paklamasını hiç istemezdim.

Çıkışta abinisi arayamayan telefonsuz bir Neslihan bana merhaba dedi! Ben buraları da hiç bilmiyorum ki gideyim.
Baktım gelen giden yok dedim herhalde ekildim. Birinden rica ettim ve abimi aradım.
-Geliyorum Leyla'yı da aldım.
-Tamam bekliyorum
Kapatmıştım.

-Teşekkür ederim.
Dedim kadına
-Rica ederim bizim kız içeride kayboldu herhalde??
Muhtemelen deneme sınavına girmiş kızını bekliyordu. Bir yandanda benimle konuşuyordu.
-Nasıldı zor muydu?
Diye sordu.
-İyiydi çok zor değildi.
(Sen kimi kandırıyorsun 345 diyorum hocam)
Bir anda sabahtandir aynı kapıda dikildiğim çocuğa dönüp:
-Sende aileni aramak ister misin?
Dedi. (Kendimi kaybolmuş çocuk gibi hissettim ama ablacım!). Çocuğun bakışlarla daha da küçük çocuğa bağlarken beklemeye devam ediyordum.Yarım saat falan benimle bekledi. Hala yanımda sırıtıyordu.Ya sabır!
Uzaklaş yoksa dalacaksın. Bunlar nerede kaldı ya!
Tam 1.30 saat beklemiştim.
Uzun bir süre suratımı çekeceklerdi.

Yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın ✨