BİNBİR (+18)

✧ BİNBİR | İ k i

-2-

2 AY SONRA

Aynanın önünde saçlarımı at kuyruğu toplarken makyajımı kontrol ettim. Artık hazırdım. Bavulum da hazırdı, berjerin önünde duruyordu. Telefonum çaldı. Ahsen Hanım arıyordu. Ahsen Ertekin. Alborz sitesinin kraliçesi. Gazete haberlerine bakılırsa Temur Ertekin'den ayrılmak ona yaramış gibi görünüyordu. Her gece başka bir yakışıklıyla objektiflere yakalandığına göre. Ama buna rağmen onu aldatan eski kocasının soyadını kullanmaktan da geri durmuyordu. E tabii, Ertekin soyadından vazgeçmek o kadar kolay değildir. İyi bilirim.

İç geçirerek aramasını yanıtladım. "Efendim anne?"

"Bindin mi uçağa hayatım?"

"Uçağımın kalkmasına iki saat var daha. Hazırım, birazdan otelden çıkış yapıyorum."

"Tamam, binince haber ver bana."

Kuşkucu bir ifadeyle "Sen bu kadar sık aramazdın beni, ne oldu?" diye sormaktan kendimi alamadım.

"Sana bir haber verecektim ama sanırım gelmeni beklesem daha iyi olacak. Biraz gerginsin anladığım kadarıyla."

Gergin değildim aslında. Ama annem biraz böyle biriydi. Pasif agresifti. Vereceği haberin beni öfkelendireceğini göz önünde bulundurarak kendine bir kılıf uydurmuştu. Haberi verdiğinde çıldıracaktım ve o zaten gergindin ve sinirini benden çıkardın diyecekti. Kendine göre taktikleri vardı Ahsen Hanım'ın. Ve Temur Ertekin'i tavlayıp evlenirken de bu eşsiz taktiklerine başvurması çok olasıydı bana göre. Babama hak veriyordum, çünkü Ahsen Hanım gerçekten iyi bir manipülatördü. Aile hayatımızda bizi yönetmek için de çokça başvururdu böyle küçük oyunlara. Ona alışmıştım ben. Belki de çocukları arasında en iyi anlayan kişi bendim. Çözmüştüm onu.

Zoraki bir sevecenlikle "Gergin değilim anneciğim, söyle ne söyleyeceksen." dedim sakinliğimi koruyarak.

"Emin misin?"

"Eminim ama biraz daha uzatırsan öfkeleneceğim. Söyle lütfen."

Hattın diğer ucundan heyecan dolu bir nefes duydum. "Ben âşık oldum." Sesinde heyecan ve coşkuyu derinden hissettiriyordu. Ancak ne hikmetse benim bu heyecanına pek inanasım gelmiyordu. Gözlerimi devirdim. Hoyratça yaşadığı hızlı ilişkilerinden sonra Ahsen Hanım'ın âşık olduğuna inanmak güçtü. Daha düne kadar sayısız erkekle gazetede haberleri çıkmışken hem de.

Uzaktan bir komşusu gibi tepki vermekte buldum çareyi. "Senin adına çok sevindim anne." Sesimde sıradanlığı yansıtan birazcık da bıkkınlık hissi vardı. Onun hercai tavırlarından bıkmıştım. Neye kızıyorsun Safir, sen de annenin bir kopyası değil misin? Kime çektiğim belli oluyordu. O an aklıma geçirdiğim o unutulmaz gece gelmişti. İsimsiz yabancıyla geçirdiğim günah gecesi. Hâlâ düşündükçe kasıklarım sıcak bir havayla kavruluyordu.

Annemin "Hayatım neden söylediklerimi ciddiye almıyorsun? Âşık oldum diyorum sana." sözüyle düşüncelerimden sıyrıldım. "Bu kez durum ciddi."

Başlarda Ahsen Hanım'ın bunları tamamen babamı öfkelendirip kıskandırmak amacıyla yaptığını düşünürdüm. Belki de öyleydi, bilmiyordum. Ancak zamanla annemin zincirlerinden arındığı için arzularını yeniden keşfettiğini düşünmeye başladım. Yapamadıklarını yapmaya, zamanında yaşayamadıklarını yaşamaya çalışıyordu bana göre. Kursağında kalan tüm hevesleri yerine getiriyordu. Kadınlığını yeniden keşfediyordu. O an içimde bir korku belirdi. Ahsen Hanım'ın yaşına geldiğimde ben de onun gibi mi olacaktım? Bu korkunçtu. Şuan bile onunla benzer tüm karakteristik özelliklerimden nefret ve rahatsızlık duyuyorken hem de.