Lebenshindernisse ~ Jude Bellingham

0.2

"müzenin yakınında tek bir eczane var jude" diyip telefonu kapattığı gibi yanıma gelmişti jobe,yanımda yere çöktüğünde bacağımda soyulan yerlere baktığında yüzü ekşimişti,yavaşça açılan deriye dokunduğunda "acıyor mu?" demesine kalmadan yüzüm ekşimişti bile

bu nasıl soruydu,yok rol yapıyorum,tabiki acıyordu

eczaneye gelmiştik,jobe kremin parasını öderken bende koltukta oturuyordum,bir kaç dakika sonra jobe elimden tutup koltuktan kaldırdığında tam kapıya gideceğimiz sırada içeri siyahi birisi girmişti

jobe ile olan benzerliklerinden dolayı 'işte jude bellingham' dedim içimden

jude yanıma gelip beni boylu boyunca süzdükten sonra "iyi misin,ne talihsiz bir gün" demişti

hemde ne talihsizlik ama,bir miktar paramı ve telefonumu çaldırdım,tüm ömrümün geçtiği o anılarımla dolu evden ayrıldım ve tüm kaderim tekrardan yazıldı,bencede çok talihsiz bir gün

"babam beni aradı,hemen gitsek iyi olur" diyip jobe'a bakmıştı jude,bana burda fikrimi veya başka bir şeyi soran yoktu,ne kabaydı ama

🇪🇸

jobe zili çaldığında üçümüzde kapının açılmasını bekliyorduk

ben,jude ve jobe'un arkasında kalmayı tercih etmiştim çünkü annem bacağımı gördüğünde çok merak edebilirdi ve bir sürü laf edebilirdi

her türlü görecekti ama hemen görmesi bence hoş olmazdı

kapıyı jude ve jobe'un babası mark açtığında kapıyı açıp gitmişti neyseki

ikiside içeri girdiğinde bende içeri girmeden hole baktım,annem yoktu

"girebilirsin amelia,temiz" dediğinde jobe'a bakıp başımı salladım ve hızlıca merdivenlerden yukarı çıktık ve bana verilen odaya ilk kez girdim

söyleyecek kelime bulamıyordum çünkü oldukça büyüleyiciydi,boylu boyunca uzun bir cam vardı ve güzel bir makyaj masası,boştu ama oldukça şıktı,sanırım hiç dolmayacaktı o masa

yatağı ise çift kişilikti ve odanın kendine ait ufak ama yeterli bir banyosu vardı

jobe'un aldığı kremi bacağıma sürüp yatağa uzandım ve kremin tamamıyla yok olduğundan emin olduktan sonra duşa girecektim

anneme nasıl söyleyecektim telefonumun ve paramın çalındığını biraz düşünmem gerekiyordu

o belkide son paramdı...

🇪🇸

"amelia,uyansana amelia!" diye annem beni sallarken oldukça endişeli görünüyordu

"ne oluyor anne?" diye yavaşça gözlerimi açtığımda annemde bacağımdaki yaraya bakıyordu

"ufak bir şey anne,takma çok"

"ne demek ufak amelia,ne olduğunu biliyorum,ya sana bir şey olsaydı?"

tam bir pisliktin jobe...

"jobe mu söyledi?"

"mark ile konuşurlarken duydum,o söylemedi" dediğinde gözlerimi kapatıp tekrar yatağıma uzandım,cidden buna ayıracak vaktim yoktu,uykum daha kıymetliydi

"bir şeyin çalındı mı?" dediğinde istemeyerek gözlerimi açıp anneme baktım, "son paramız ve telefonum artık yok anne" diyip yandaki yastığı aldım ve suratımı yastıkla kapadım,sonrasında zaten annemde odamdan çıkmıştı

gerçekten ilk gün olabileceğinin en kötüsüydü bence

🇪🇸

odamdan gelen çıtırtıyla gözlerimi açtığımda tam odamdan çıkan jobe'u gördüğümde ona seslendim