𝗈𝗇𝖾 𝗌𝗁𝗈𝗍𝗌 | 𝗅𝖺𝗐𝗅𝗂𝗀𝗁𝗍

ᴄʟᴀɪᴍ

"Bu şimdiye kadar sahip olduğun en aptalca fikir. Bunun sana ne faydası olacak, Ryuzaki?"

Light yatağın ayak ucuna oturdu, eli çenesinde, bileğini tutan parlak metal kelepçeye dik dik bakıyordu. Uzun boylu, koyu renk saçlı partneri odayı boydan boya geçip döner sandalyesine otururken zincirler gürültülü bir şekilde takırdadı, isteksizlik ve sinir karışımı bir ifadeyle eşleşen kelepçesine kaşlarını çattı.

"Şikayet etmeyi bırak, Light. Ben de bunu isteyerek yapıyor değilim." dedi L, kelepçesiz elinde tuttuğu büyük pasta diliminden bir ısırık alırken. "Sana daha önce de söylediğim gibi, bunu kendi çıkarım için yapmıyorum. Bunu davanın iyiliği için yapıyorum. Senin Kira olma ihtimalin varsa, bu yöntemle ilk öğrenen benim olacağım anlamına geliyor." Pastanın tepesinden çileği aldı ve ağzına attı, tadını beğenmişçesine mırıldandı.

"Ayrıca," diye ekledi parmaklarını yalayarak. "Durum o kadar da kötü değil, değil mi? Birlikte kaliteli zaman geçirmemiz için bir bahane oldu."

Light alaya alır gibi konuştu. "Kaliteli zaman, doğru. Çünkü birbirine kelepçeli olmak, arkadaşları yakınlaştırmak için harika bir yöntem."

"Gördün mü, işte ruh budur." L, Light'ın sahte motivasyon konuşmasına ekleme yapmıştı.

Light, L'in çikolatalı pastasından bir ısırık daha almasını izlerken gözlerini devirdi.

"Her neyse. En azından zincir bize biraz kişisel alan sağlayacak kadar uzun." dedi. "Şimdi izin verirsen biraz uyumaya çalışacağım. Çok yoruldum." Odanın karşısındaki, altındakine benzeyen diğer tek kişilik yatağa baktı. "Yatak düzenlerimiz nasıl? Sen nereye yatacaksın, ben nereye yatacağım?"

"İstediğin yatağı alabilirsin. İkisinin de işime yarayacağından şüpheliyim."

Light'ın garipseyici ifadesini görünce L iç çekti.

"Söz konusu uyku olduğunda zorlanıyorum." Döner sandalyesinde o tuhaf, çömelmiş pozisyona geçerek, "Her zaman böyleydim." diye açıkladı. "Bu yüzden zamanımı dedektiflik işleriyle, davalarla, soruşturmalarla, mümkün olduğu kadar az dinlenerek hayatta kalmamı sağlayan şeylerle geçirmeyi seçiyorum. Bunlara sahip olmamın da nedeni bu." derken göz altı morluklarını işaret etti. "Bütün gün bilgisayar ekranına bakmanın bana yardımcı olmayacağını varsaysam da, bunu yapmak zorundayım."

Light, onaylayarak başını salladı ve daha fazla ayrıntı vermesini umarak dedektife bir kaşını kaldırdı, ancak bunun yerine sessizlikle karşılandı. Light, konuşmayı zorlamak yerine yorgun bir şekilde ofladı ve yastığının üzerine çöktü, yan tarafında daha rahat bir pozisyona geçti.

Birkaç dakikalık huzurlu sessizliğin ardından, dedektif ayağa kalkarken Light, L'in sandalyesinin yüksek gıcırtısını duydu ve tek gözünü açtı. L'in pasta dilimini bitirmesini ve ardından sessizce boş yatağa doğru yürümesini, dikkatlice üzerine oturmadan önce huzursuz bir ifadeyle bir an yatağa bakmasını izledi. Zincirleri takırdatıp arkadaşını uyandırmamaya özen gösteren L, bacaklarını yatağın kenarından sarkıttı ve uzandı, ellerini göğsünde kavuşturdu ve boş gözlerle tavana baktı. Nefesi yavaşlamadı. Gözleri kapanmadı. Sadece hareketsiz yatıyordu. Bu, Light'ı kabul etmeyi umduğundan daha fazla rahatsız etti.

"Uyuyamamana şaşmamalı, yanlış yapıyorsun." Mırıldandı. "Önce gözlerini kapatıp rahat etmen gerekiyor, asla bu şekilde uyuyamayacaksın." L kaşlarını çatmıştı.

"Eh, rahat olduğum tek zaman dilimi çalıştığım zaman aslında." diye itiraf etti dürüstçe. Uzun, siyah saçları gözünün önüne düşerken başını yana çevirdi. "Kira davası gibi bir şey tüm zihinsel yeteneklerimi kullanmamı gerektiriyorken nasıl uyuyabilirim?" Light iç çekti.

"Bak, bütün gece bana bakıp durursan ne kadar rahat olsamda uyuyamam." homurdandı ve çarşafın köşesini çekip şilteye hafifçe vurdu. "Gel."

"Ne yapıyorsun?"

"Rahatlamana yardımcı olacağım, Ryuzaki."

Light, L'in hareket etmesi için zinciri sertçe çekti. L, Light'ın yanında durmak için isteksizce kendi yatağından kalktı ama yaklaştığında durdu, daha sonra ne yapacağından emin değilmiş gibi görünüyordu. Light gözlerini devirdi ve zinciri tekrar çekiştirerek L'in şaşkınlıktan nefesini tutarak Light'ın kollarına düşmesini sağladı. Light, yere düşmeden önce onu yakaladı ve gergin bir şekilde kıvranırken kollarını L'in beline doladı.

"Light,"

"Kapa çeneni ve uyu." diye homurdandı Light, yüzünü L'in yumuşak saçlarına gömüp ayaklarını sürüyerek ona doğru yaklaştı.

"Bir kez olsun gerçekten dinleneceğin anlamına geliyorsa, bugünlük böyle kalalım. Sadece kıpırdamamaya çalış."

L'in birden yanakları kızarırken Light'la yüz yüze olmadığına sevindi. Bu fırsattan en iyi şekilde yararlanmaya karar vererek, Light'ın kollarına daha fazla sokulurken koşulları görmezden gelmeye çalıştı.

"Light" dedi birkaç dakika sonra sessizce.

"Şimdi ne oldu, Ryuzaki?" L, uykulu bir şekilde gülümseyerek omzunun üzerinden Light'a bakmak için hafifçe kıpırdandı.

"Teşekkür ederim." diye mırıldandı, Light'ın burnunun ucuna küçük bir öpücük kondurarak. L'in hareketini -daha doğrusu hareketin samimiyetini- beklemeyen Light'ın gözleri anında açıldı. Gözlerini yan tarafa çevirdi ve kaşlarını çatarak L'in bakışlarından kaçındı.

"Bundan bahsetme. Sadece uyu." dedi, kızarmış yanaklarını saklamak için yüzünü L'in ensesine gömerek.

Birden aklından bir düşünce geçti.

"Bu arada, Ryuzaki. Kimseye bundan bahsetme lütfen."

"Endişelenmene gerek yok, Light." diye yanıtladı L, gülümseyerek. "Şu anda güvenlik kameralarından bizi izliyorlar."

O sırada kontrol odasında Matsuda, Aizawa, Ukita ve Mogi'nin kahkahalarıyla fazlasıyla şok olmuş iki Shinigami sessizce bilgisayar ekranına baktı. İçlerinden biri sırıttı.

"İddiayı kazandığıma inanıyorum." dedi gururla, Rem. Pençeli ve büyük elini Ryuk'a uzatmıştı. "Sana ilk adımı Yagami Light'ın atacağını söylemiştim. Bana yirmi yıl borçlusun, Ryuk."

Ryuk, dişi Shinigami'ye öfkeyle homurdandı ve isteksizce Ölüm Defterini Rem'e uzattı.

Rem neşeyle onun kazançlarını toplarken Ryuk insanların ne kadar aptal olduğunu düşünüyordu.