Kahvem

2.Bölüm

"Of ! Çok yoruldum ,hemen yatağa atacağım kendimi"
"Hayır , Derin hanım böyle kaçamazsın" Beyza beni kolumdan  çekerek çatı katındaki minik evimizin yine bir o kadar minik salonuna çekiştirdi ve  turkaz mavi geniş koltuğa karşılıklı oturduk.
"Ya , o Akın'ı öldürecem !"
"Akın'ı boşver şimdi, şu gizemli çocuktan bahset." Beyza'nın bahsettiği şu gizemli çocuk aslında manyak oluyor .
"Ne gizemli çocuğu , o tam bir manyak sadece çarpıştık ve beni öldürmek istedi."
"Ya kızım çocuk sana aşık oldu işte."
"Ah ! Ne güzel beni öldürmek isteyen aşık bir seri katilim var "
"Derin abartma , sadece biraz agresif biri herhalde ne var ki ?"
"Bu konuyu kapatalım çünkü eğer kapanmazsa yarın Akın'ı öldüreceğim."
"Bak işte ! " Diye bağırarak olduğu yerde zıplamaya başladı.
"Ne?!" Diye sordum şaşkın şaşkın bakarak.
"Seninde içinde bir seri katil var, ne kadar uyumlu bir çift oldunuz Allah'ım! Diyip kahkahaya boğulunca bende kendimi tutamayarak gülmeye başladım.
"Hayır ya, ölmek için çok gencim."diyerek elimdeki yastığı susması için Beyzaya attım.
"Hadi uyuyalım çok yoruldum." Dedim ve  Beyza da başıyla onaylayıp kalktı , odamıza giderken birbirimize iyi geceler dileyip odalarımıza girdik. Arkadaşlarımın bu manyağı bu kadar benimsemiş olmaları çok garip. Dolabımdan beyaz pijama takımı alarak hemen üstüme geçirdim ve çıkarttıklarımı yerine koydum. Hemen uyumak istiyordum yatağıma doğru ilerledim ve soğuk çarşafla buluştum. Bu soğukluk içimi ürpertiyordu yorganı üstüme çektim ve bi an bu soğukluk bana onu hatırlattı. Hatırladığım tek şey çarptığım anda hissettiğim geniş sert bi göğüs ve insanın içini delercesine bakan yeşilin her tonunu sakladığı iri bir çift ela göz hepsi bu. Itiraf etmeliyim ne kadar bakışlarından ürksemde her baktığında heyecanlanmam , ellerimin titremesi bu yeni davranışlar bana garip hissettiriyordu. Aile sevgisi görmemiş hayatında sadece arkadaş sevgisini bilen biri için çok normal garip gelmesi aslında. Bu garip hissin adını aşk koysam , anlamını bilmiyorum sadece tek bildiğin aşık olan herkes sonunda büyük bir üzüntü yaşıyor , insanlar neden bunu bile nile aşık olurlar , aşk bile bile acı çekmek midir yoksa ? Aşk bu mudur yani ? Sonunda uçurumdan atşayacağınızı bildiğiniz , 2 kişi el ele  birlikte , sonundan hiç korkmadığınız bir intihar koşusu mu? Acaba anne ve babamda mı bu şekilde uçurumdan atlayarak karanlıkta kayboldular? Onaların isimleri ve fotoğraflarından başka hiçbirşeylerini bilmiyorum. Her fotoğrafta gülümsüyorlar ve sadece 3'ümüzün olduğu tek bir fotoğraf var. Ben annemin kucağında pembe eteğim saçımda kelebekli bir tokam ve babam ikimize birden sarılmış. Ilte aile olduğumuzu hatırlatan tek hatıra..
***
"Beyza git başımdan ya 5 dakikamı bölüyorsun ! " Diyip ellerimle attığı yastık darbelerini engellemeye çalıştım.
"Derin ama bak burada kim var ?"
"Kim ? "
" Senin ki " diye bağırınıca ne olduğunu anlamayamadım benimki de kimdi. Aaa bu manyaktan bahsediyor bunu anlamam birkaç saniyemi aldı ve anladığım an uykum aniden kaçtı. Üstümdeki yorganı atıp yataktan çıktım.
"Ne oldu çok mu özledin aşkını" benimle alay ediyordu resmen küçük şeytan.
"Eğer susmazsan öldüreceğim insanların arasına giriyorsun." Diye seslenerek banyoya girdim. Elimi yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladım banyoda ki tüm işlerimi halledip hazırlanmak için dolabının karşısına geçtim hava kapalı ve hafif yağmurlu gibiydi ona göre giyinmem gerekiyordu. Siyah dar kotumu bacaklarımdan geçirdim üstüne de ince Beyaz kazağını geçirdim ve aynanın karşısına geçtim saçlarımı at kuyruğu yapıp topladım gözlerime Hızlıca kalem ve rimelidir sürdüm , işte hazırdım ders için malzemeleri ve telefonu çantama attım ve  Beyzayla evden çıkıp kapıda Cananla Öyküyü bekledik aynı binada oturuyoruz ve her sabah geç kalıyorlar. Sonunda aşağı indiklerinde selamlaşıp okulun yolunu tuttuk. Onlar kendi aralarında konuşup gülüşürken ben onları dinlemiyordum. Aklım  hala ondaydı ve ben onda olmasını istemiyordum ama engel olamıyordum. Kızlar beni dürtüp "Geldik uyan artık!" Diye uyarınca kendimi toparladım. Onunla burada da karşılaşmayız yani , 1 kere oldu Bitti rahat olmalıyım. Hem beni takip mi edecekti hiç sanmıyorum. Hep beraber heykelin önüne geldiğimizde herkesin toplandığını gördüm ama hiç havamda değildim çok dalgındım bugün ne oluyordu bana. Akın yine bana sataşmaya başlamıştı
"Aa neden sevgilini bizimle tanıştırmaya getirmedin ?" Diye sulu sulu konuştu ama şıan ona cevap vermek istemiyordum sadece koluna  vurmakla yetindim ve benim havamda olmadığımı anlayınca elini omzuma atarak
" Seni üzdüyse bana söyle ben hallederim." Diyince hafifçe gülümsedim ne kadar bana sataşsa da kardeşden farkımız yoktu bizim.
"Tamam abicik." Dedim ve çıkış için yine Kafe'de sözleşip (tabi bu sefer beni beklemelerini söyledim) fakültelere dağıldık. Fakülteme doğru taşlı yolda yavaşça ilerlerken aklım tamamen yine ona odaklanmıştı. Ben dalgın dalgın yürürken önümden geçip binanın merdivenlerini çıkan bi silüet gördüm ama hiç tanıdık değildi bu simsiyah giyinmiş biriydi. Aaaa hadi ama bu o olamazdı değil mi? Yoksa o muydu? Yok artık iyice aklımı kaybetmeye başladım. Ama yine de merakıma yenik düşüp adımlarımı hemen arkasından hızlandırdım tam bir adım vardı aramızda. Dersliğin kapısının önüne gelip beni beklemeden kapıyı kapatıp içeri girdi. Bu kabalık... Kesin oydu. Burada ne işi vardı? Beni mi takip ediyordu ? İçeri girip onunla konuşacaktım. Ardından bende içeri girdim ve rastgele  bir yer aradım bütün her yer doluydu boş yeri gördüğümde  bakışlarımız birleşti ama bu sefer kızgın değil de daha çok şaşkınlık ve aklımı okuyormuş gibi hissettiren bir bakıştı bu. Tabi yine içimi delip geçiyordu. Bunları düşünürken ellerimin titerediğini ve ayaklarımın daha fazla beni taşıyamayacağını hissedince tek boş yer olan yanına oturdum. Benim oturmamla bakışlarını benden alıp karşıya dikti. Hala titriyordum nefes nefese kalmış gibi hızlı atıyordu kalbim.titrediğimi hissettirmemek için bacağımı diğerinin üstüne koyup sallamaya başladım. 1 ,2,3,4,5..
" Şunu yapmayı kes " dedi yanında oturduğuma inanamadınız adam. Yüzüne boş boş  bakıyordum. Sanki tüm bedenim uyuşmuş gibi hareketsiz kaldım ellerim soğumaya başladı ve yine o keskin bakışlarını  bana çevirip tepki bekler gibi baktı. Zor da olsa yutkunup bacağımı aşağı indirdim. Bakışlarını yine karşıya dikti onun baktığı yere kafamı çevirine dersin başladığını farkettim. Ilk kez böyle oluyordum bu yaşadığım doğru muydu ? Ellerimin titremesi de neyin Nesiydi? Ilk kez mi bir erkekle göz göze geliyordum sanki ? Ben bunları düşünürken o hiçbir şey yapmamış sadece durup dersi dinleyip not almıştı ve bende. Dinliyor gibi yapıp önümde ki kağıdı karalıyordum ta ki dersin bittiğini duyuran hocanın sesiyle kendine gelene kadar. Kafamı kaldırıp onu aradığımda onun çoktan sınıfın kapısındn çıkmak üzere olduğunu gördüm ve eşyalarımı çantaya atarak arkasından Hızlıca çıktım. Ama her yer o kadar kalabalıktı ki siyah giymesi onu kalabalıkta kaybolmasını sağlıyordu onu bulup konuşaçaktım kararlıydım. Kalabalıktan sıyrıla sıyrıla ulaştığım koridorun sonunda onu bahçeye çıkan merdivenleri inerken gördüm ona yetişmek için adımlarımı hızlandırdım ve bi kaç saniye sonra ona yetiştim ve hafifçe koluna dokundum. Kotu kahve saçları, beyaz yeni ve keskin erkeksi yüz hatlarıyla Yunan tanrılarını anımsatan bir güzelliği vardı. Nefesim kaldığımı farkedip tuttuğum nefesi vererek
"Neden buradasın?" Diye sordum.
"Sana cevap vermek zorunda değilim  " Ne yani bu olanların hepsi tesadüf müydü, hiç sanmıyorum.
"Tesadüf mü diyorsun bu olanlara?"
"O küçük aklında ne var bilmiyorum ama daha önemli işlerim var." Diyerek kestirip attı ve arkasını dönüp gitt.Duyduklarımı sindirmeye çalışırken sinirden avuç içlerimi sıkıyordum..

___________________________ Selam arkadaslar :) hikayem okunmaya başlandı ben bunun için çok heyecanlıyım ve bu yüzden hemen yepyeni bölümü sizlerle buluşturmak istedim , daha çok aşk olsun istedim ve umarım hoşunuza gider , bir daha ki bölümde Yağız'ın anlatımı da olacak beğenirseniz yeni bölümü en kısa zamanda sizlerle paylaşacağım ilginiz için teşekkürler , hepiniz kahve çekirdekleri olarak çok değerlisiniz , hoşçakalın 😊❤️