...
mezuniyet günü
...
Kokichi son kez aynaya baktı, mezuniyetinde giyeceği şeyi almayı son güne bırakmış olmanın pişmanlığını yaşıyor olsa bile zaten çok fazla seçeneği olmaması gerçeği onu rahatlatıyordu. Sonuç olarak tek giyebileceği ve giydiği şey basit bir takım elbiseydi.
Heyecanlıydı, sonuçta artık üniversite öğrencisi olacaklardı, hayatlarında yeni bir sayfa açılıyordu. Yeni insanlar, yeni hayatlar, yeni yerler, yeni uğraşlar... Ama içinde buruk bir his de vardı ki bunun nedeni de büyüdükleri gerçeğinin bu "üniversiteli olma" vasıtasıyla yüzlerine tokat gibi çarpmasıydı. Artık çocuk değillerdi, bir iki yıla 20 li yaşlarında olacaklardı. İş sahibi olacakları, hayatlarını kendi başlarına idame ettirmeleri gerekecek olan günler yakındı. Korkutucuydu, zamanın bu kadar çabuk geçmesi ve yetişkin olacak olmaları gerçekten korkutucuydu.
Mezuniyet belki de liseye dair son anılarıydı, bu yüzden mezuniyet balosunun güzel geçmesini istiyordu Kokichi haklı olarak.
Okulları paraya kıymayı çok da istemediğinden okula yakın pahalı olmayan bir mekanda ayarlamıştı mezuniyet balosunu. Bu nedenle çok fazla eğlenemeyeceklerini bilseler de balodan sonra kendi aralarında kutlama yapabilecek olmaları fikri ile avunuyorlardı.
Telefonunun çalması ile artık gitmesi gerektiğini anlayarak aynadaki yansımasına göz kırptı ve telefonunu eline alarak evin kapısına doğru hızlıca yürümeye başladı. Annesine evden çıktığını seslenerek (ki annesi büyük ihtimal çok da umursamıyordu ve hali olsaydı mezuniyet olduğunu unuttuğundan Kokichi'ye nereye gittiğini sorardı) dışarı çıktı. Kapının önünde onu bekleyen Rantaro ve Kirumi'ye doğru yürüdü.
'Hadi geç kalıcaz hadi.'
'Of annecik bak işte özel şöförümüz bile var hem sen srf geç kalırız diye kaprislere girdiğin için bir saat önceden varıcaz mekana.'
'Trafik olabilir hem erken gitmekte fayda var'
'Kirumi haklı Kokichi, hem özel şöförünüz olabilirim ama pilot değilim uçacak halimiz yok ya'
'Sana kim ehliyet verdi ki zaten avokado'
Rantaronun ehliyeti olması yanında bir de arabası olması cidden çoğu kişi için garipti, sonuçta liseyi yeni bitirmiş biri hangi ara ikisini de alabilirdi ki?
Rantaro, okula bir yıl geç başlamıştı; bundan dolayı aslında universitede olması gereken yaşta lisedeydi ve bu yaş olayını lisede olsa bile 19 yaşındaki her genç gibi kullanıp yapabileceği şeyleri yapıyordu (ehliyet almak ve legal olarak içmek gibi) (ve neyse ki mezuna kalmamıştı, yoksa iki sene hatta üç mezuna kalan insanlarla aynı muameleyi gorebilirdi ki bu muamele malesef çok da hoş değildi).
Ve ailesi zengin olduğundan dolayı arabası da vardı. Kokichi tarafından baba parası yemekle dalga geçilse ve her ne kadar bundan hoşlanmasa bile gerçekten baba parası yediğini inkâr edemezdi, zaten etmesine de gerek yoktu. Sonuçta hala öğrenciydi, para kaynağı ailesiydi ve ailesi ona bu tarz şeyleri almaktan çekinmezdi (arabadan bahsediyoruz burda alo? derdi Kokichi haklı olarak).
Gene de bahsedilmesini çok sevmediğinden böyle etkinliklere insanları götürmek dışında arabasını kullanmaz, parasıyla övünmez, yaşı sorulmasa söylemezdi (evinin okula uzak olmasından kaynaklı olarak iki ayrı otobüse binmesi gerekiyordu ve doğal olarak evden arabasını kullansa evden çıkabileceği saatten çok önce çıkıyordu)
