Karanlıktaki Mum ~chaemura^

Bölüm-14

Yazandan not: lütfen bana küfretmeyin. Hem biraz farklılık olsun dimi :/

02.01
Yeni yıla Eunchae ile girmek Niki için güzel bir histi. Yeni hayatının başlangıcı için güzel bir yenilikti yeni yıl.
Yine bir akşam oturmuş konuşuyorlardı. Bir anda kapı çalmaya başladı. Eunchae gidip kapıyı açtı.
"Baba? Nerelerdeydin kaç gün oldu."
Babası doğru düzgün ayakta bile duramıyordu. Niki Eunchae'ye yardım ederek onu yatağına götürdü. Oldukça hastalanmış gibi görünüyordu.

"Bir iki gün daha gelemeseydi onun için kötü olurdu."(Niki)
"Galiba 20 gündür yok. Kim bilir nerelerdeydi. Dışarısı da karla kaplı."
Eunchae, babasını böyle görmeye alışmıştı. Hasta bakmaya da, ve pansuman yapmaya da tabiki.
"Belki de konuşmak senin için iyi olucaktır."
"Büyük ihtimalle. Ama anlatması bile yorucu. Kötü bir çocukluk geçirdiğim söylenemez. Annem ölmeden önceye kadar her şey normaldi. Üç- dört sene önce annem öldüğünde babam yıkıldı. Zaten karışık bir hayatı vardı bu yüzden iyice sarsıldı. O zamandan beri de böyle. İçiyor içiyor günlerce gelmiyor. Sonra açlıktan heralde geri dönüyor."
"Ona o kadar küçükken bakmaya nasıl alıştın?"
"Bilmem. Zorunda olunca öğreniyorsun galiba. Atlatması ne kadar zor olsa da bir şekilde bu olayların bir süre sonra düzeleceğini umarak hayatıma devam ettim. Hem Kazuha vardı. Her zaman bana destek olurdu."
Sonra Kazuha'nın şu anki durumu aklına geldi.
"Ama ben ona olamadım." Dedi ve ağlamaya başladı.
Niki Eunchae'ye sarıldı ve
"Senin suçun yok. Haberin olsaydı yardım ederdin." Dedi.
O sırada Niki'nin telefonu çaldı. Arayan Yeonjun'du.
"Niki? Changbin hazır. Birazdan buraya gelecekler. İşler sakinleşince de bizim işimiz başlayacak. Hyunjin ile biraz daha sonra konuşmayı planlıyoruz."
"Yeon, ben gelmesem olur mu?"
"Nasıl yani? Bize destek olmayacak mısın?"
"Bana gerçekten ihtiyacınız yoksa eğer her şey bittikten sonra gelip o zaman yardım edebilirim."
Yeonjun bağırmaya başladı.
"Aylardır bunu planlıyoruz ve sen şu an korkak gibi kaçıyorsun! Neden Niki neden? En çok isteyenlerden biri sendin. İşe yaraman veya yaramaman önemli değil yanımızda durman gerekiyordu."
"Özür dilerim Yeon." Dedi ve telefonu kapattı.
"Gitmeyecek misin Niki?"
"Ya benim yaptığım yanlış bir haraket yüzünden sana zarar gelirse? En güvenlisi evde durmak."
"Peki."

~Yeonjun
"Gelmek üzereler."(Yunho)
"Hazırız. HER ŞEY hazır. Kötü gitmesi için neden yok."(San)
"Yeonjun? Bir sorun mu var?"(Yunho)
Yeonjin gülerek cevap verdi.
"Niki gelmiyormuş."(yeon)
"Neden?"(San)
"Ne önemi var ki. Ne olursa olsun takım arkadaşlarını sattı. Hatta belki öleceğiz ama o kendini güvende tutmayı tercih etti."(Yeon)
"Yeonjun, kafanı Niki'ye takma. İşine odaklan. Geleceğe odaklan. Biz gidiyoruz sen burada biraz düşünüp kafanı topla ve moralini yüksek tut."(Yunho)
"Tamam.."(Yeon)

Yunho ve San odadan çıktıktan sonra Yunjin içeriye girdi. Yeonjun'un yanına oturdu.
"Duyduğum kadarıyla Niki gelmiyormuş."
"Evet.."
"Belki de korkmuştur. Daha 16 yaşında ve ölmek istemiyor. Ona zaman tanı."
"Biliyorum, ama yine de onun her zaman yanında olan abisine aynı şekilde karşılık vermesini beklerdim."
"Burada çıktıktan sonra beraber konuşuruz."
"Çıkınca mı?"
"Başaracağız değil mi?"
Yeonjun acı bir gülümseme ile cevap verdi.
"Başaracağız."
"hem buradan çıkınca yepyeni bir hayatımız olucak değil mi?"
"Büyük bir ihtimalle."
"O zamam yeni hayatımda bana eşlik eder misin?"
Yeonjun bunu beklemiyordu. Gülerek
"Sen istersen neden olmasın?" Dedi.
Yunjin tam Yeonjun'a doğru yaklaşırken içeriye San girdi.
"Changbin geldi. Seni arıyor Yeon."
"Tamam gidiyorum."

Changbin arkasında Yeonjun'un da olduğu 7 kişi ile içeriye girip odalara dalmaya başlamıştı. Bir anda koşarak biri arkadan geldi.
"Patron, içimizde bize karşı gelmeyi planlayan bir grup varmış."
"Nasıl yani?"
"Gizlice içimizde duruyorlarmış."
"Kim olduklarını biliyor musun?"
"Öğrenmeye çalışacağım."
"Tamam, hızlı olmalıyız hadi devam edelim."

Changbin ile girdiği odalarda Yeonjunlardan olan insanlar bulunmadığı için sayıları hala aynıydı.
İkinci kata geçmişlerdi yani ana odanın ve patronun odasının bulunduğu kat.
Ana odaya girdiklerinde Yunjin oradaydı. Orada olmaması gerekiyordu. Neden içeri girmişti?
"Sen de kimsin?"(Changbin)
Yeonjun cevap verdi.
"O burada çalıştırılan kızlardan."
O sırada isyandan haberi olan çocuk tekrar geldi.
"Tamam, o zaman biri onu dışarıya çıkarsın."
"Patron, ama burada başka kız yok."
"Yani?"
"Bize karşı geleceklerin arasında bir kız varmış."
"Sen bu bilgiye nereden ulaştın?"
"Hyunjin'i tehdit etmişler. Orada olan birinden duydum. Bildiğim tek şey bizim tarafımızda gibi görünüyorlar ve buradaki bir kızda onlarla beraber. Hemde Niki  de galiba onlarla berabermiş."
Yeonjun böyle olucağını düşünmemişti. Her şey kötüye gitmeye başlamıştı. O sırada Yunjin kendini savunmaya çalıştı.
"Hayır, benim alakam yok!"
"Vurun onu."
Tam biri onu vuracaktı ki,
"Durun! Onun gerçekten de alakası olmayabilir." Dedi Yeonjun.
"Neden risk alalım ki?" Dedi Changbin.
O sırada normalde burada çalışan biri
"Yunjin burada çalışan tek kız, tek seçenek o." Dedi.
Changbin Yeonjun'un bunu bilmesine rağmen onları durdurmasını şüpheli buldu.
"Yeonjun, yoksa sende mi Niki ile berabersin?"
"Tabiki hayır patron."
"O zaman vur o kızı. Diğer vurduğun insanlar gibi."
Yeonjun ne yapacağını bilemedi. Herkes ona bakıyordu. Silahı Yunjin'e doğrulttu. Ama tetiği çekemiyordu. Yunjin,
"Vur hadi, boşu boşuna öleceksin!" Dedi.
O an bir silah sesi geldi. Yeonjun yere düştü. Kafasından Changbin tarafından vuruldu.
"Hayır!" Diye bağıran Yunjin daha Yeonjun'un yasını tutamadan kendini onun yanında buldu.
•••