𝙻𝚒𝚏𝚎 -𝒏𝒐𝒓𝒎𝒂𝒍 𝒃𝒊𝒓 𝒉𝒂𝒚𝒂𝒕-

16

Ertesi gün

Sabahın erken saatlerinde tuvaletim geldiği için uyandım.Sol elimle demirdeki serumu çıkartıp yavaşça ayağa kalktım.Yaralı kolum kalktığım an sızlamaya başlamıştı.Aldırış etmeden odadaki tuvalete girdim.

İşimi hallettikten sonra lavabo aynasının önünde duraksadım.Göz altım solmuştu.İnsan hastanelik olunca tipi de kayıyormuş bunu öğrenmiştim.Biraz yüzümü inceledikten sonra serumu kenara koyup elimi yüzümü yıkadım.Tekrar yatağıma girdim,Yastığımı arkama koyup uzandım.

Etrafı incelerken bizimkilerin burada olmadığını farkettim.Acaba beni bırakıp eve mi gittiler düşüncelerine dalmıştım.Onları da çok rahatsız ediyordum,Sanki onlar benim bakıcılarımmış gibi.Mesela dışarıda işim çıktığında hemen Paytonu beni alması için arıyordum,Sanki dışarıda taksi yokmuşçasına.Arkadaşıma yük olmamak için ehliyet alıp kendi arabamı almayı düşünüyordum.Aliyi de sürekli dertlerimle boğuyordum.Danil,Noah ve Aidana yük olmuyordum sanki.Noahla zaten yeni tanışmıştık,Doğru dürüst bir araya gelemedik bile.Danil kendi halinde,Sürekli Rusyayı özlediğini dile getirip duruyor.Tabii,Ona da hak vermek lazım.Aidanın da beni sevdiğinden şüpheliyim.Neden çıkma teklifi etmiyor? Neyi bekliyor? Belki de bir kız buldu onunla flörtleşiyor...Belki de benden daha güzel,Zeki bir kız.

Buradan çıkınca hayatımı değiştirmeyi düşünüyordum.Kolum iyileşene kadar arkadaşlarıma yük olmak istemiyordum.Kendi başımın çaresine bakmalıydım.Bu hayatta tektim ve hep tek olarak kalacaktım.Arkadaşlarım ne kadar daha yanımda olacaktı? Hepsi evlenip hayatlarını kurduğunda benimle mi ilgileneceklerdi? 

Kendi kendime dertlenirken kapı tıkladı.Kapı açıldığında karşımda Noah ile Lauren belirmişti.Laurenin ne işi vardı?

''Damla noldu sana?'' dedi ikisi de aynı anda.

''Bizimkiler söylemedi mi size?'' dedim.

''Payton aradı ama hiçbirşey anlayamadık,Ağlama sesleri geliyordu.Sadece hastanede olduğunu öğrenebildik.'' dedi Lauren.

''Peki.'' diyip yaşadığım herşeyi anlatmaya başladım.

''Ne? nasıl kim yapar ki?Kim seni neden öldürmek istesin Damla?'' dedi Noah şaşkınca.

''Noah bir bilsem..Keşke hiç gitmeseydik o davete.Ya bizimkilerin başına birşey gelseydi?Vicdan azabından kahrolurdum.İyi ki ben vuruldum.''

''Saçmalama Damla.Neden vicdan azabı çekesin?İyi ki ben vuruldum ne demek? Oraya ateş açılacağını nereden bilebilirdiniz ki?''

''Bilmiyorum ya..Bizimkiler de galiba beni bırakıp gitti,Benden bıktılar.Sürekli başımı belaya sokuyorum,Onlara yük oluyorum.Sorunlarımı kendim halletmeliyim.

''Neden böyle konuşuyorsun ki?Bak Paytonla sürekli buluştuğumuzda senden bahsedip duruyor.İlk ve tek çocukluk arkadaşım diyip duruyor,Senin yerin çok ayrıymış.Paytonun senin gibi arkadaşı olduğu için çok şanslı.Önünde diz çökesim geliyor,O kadar takdir ediyorum seni.'' dedi Lauren.

''Bilmiyorum..Umarım benden bıkmıyorlardır.'' dedim üzgünce.

Ortam sessizleştikten sonra bizimkiler geldi.

''Damla kötü birşeymi oldu neden suratın asık?'' dedi Aidan.

cevap vermedim.

''Damla noldu?'' dedi Aidan endişelenerek.

''Benden bıkıp beni bırakıp gittiğinizi düşündüm.Gitseniz de haklıydınız.Size çok yük oluyormuşum gibi hissediyorum,Kendi ayaklarımın üstünde duramıyorum.Sizi o davete götürmemeliydim.Belki hepiniz dışarıda olacaktınız.Ya size de birşey olsaydı? Vicdan azabıyla yaşayamazdım.İyi ki ben vuruldum.''