AY ÇOCUĞU(LEVİ ACKERMAN)

1.1

Amaris'in ölüm haberi eve ulaştığında bunu feryatlar izlemedi,çığlıklar duyulmadı.Sadece sessizlikle karşılandı.Koca bir sessizlikle...

Günümüzden 19 yıl önce...

Küçük çocuk annesine baktı. Yaşadığı hüzne rağmenmutluydu annesi. Yinede istemeden yaptığı evliliğin sonucu bu kadar ağır mı olmalıydı? 

 -Anne,babam sana neden böyle davranıyor?

Kadın şaşılacak bir sakinlikle cevap verdi.   

-Baban şu an iyi değil Levi.

-Neden?

 -O eskiden kötü şeyler yaşamış. Sinirlerini konturol edemiyor.                                                                      

   -Hasta mı?                                                                                    

    -Gibi.Ama iyileşecek.Onu beraber iyileştirelim tamam mı? O iyi bir baba.                                                 

 Levi kafasını sallanmakla yetindi. Fkat kadının söylediği hiçbir zaman olmadı. Kocasını sevgisi ile iyileştirmeye çalışsa da adam sinirlerini yavaş yavaş kontrol edebilir hale gelmeye başladığında hikayenin sonu geldi. Adam yorgun. Kadın yok.

Levi olanlardan dolayı babasını suçladı ve adamı yalnızlığı ile bırakıp teyzesi ile gitti.

Günümüzden 16 yıl önce...

Adam şaşkınlıkla kucağındaki bebeğe bakıyor,ne hissetmesi gerektiğine karar veremiyordu.Bomboştu. Ne ağlayabiliyordu ne mutlu olabiliyordu. Ne de kimseye bağırıp çağarabiliyordu.Kucağındaki bebeğe öylece bakıyor,ona karşı en küçük sahiplik duygusu hissetmeye çalışıyordu fakat boşunaydı.Bu çocuk onun değildi. Karısının hamile olduğundan bile haberi yokken bir anda fenalaştığına dair gelen telefonla hastahaneye koşmuştu. Daha doğumhaneye yönlendirmenin şokunu atlamamışken kucağına koyulan bebeğin hesabı kime sorulmalıydı. O anda bebeği ve karısını geride bırakmak ve ardına bakmadan kaçmak istedi. Fakat sonra bebeğe baktı. Bembeyaz bir tene sahipti.Yeni yeni çıkan saçları ile çay tabağı gibi yuvarlak yüzü ile çok tatlı görünmesine rağmen yeni doğmuş olmanın verdiği bir çirkinliğe sahipti. Kendisi giderse karısı bu çocuğa sahip çıkar mıydı? Muhtemelen hayır.Peki annesinin işlediği günahın cezasını neden bu çocuk çekmek zorundaydı ki? Henüz bu dünyada yaptığı tek şey doğmak iken bu bir suç sayılabilir miydi?

Mezarlığa yağan yağmura şemsiyeler açılırken adam ifadesiz bir şekilde yeni kapatılmış,ıslanmış toprağı izliyordu. İkinci karısının ölümü üzmemişti onu. Mutsuz hissetmiyordu. Hiçbirşey hissetmiyordu. Bomboş bir kalple yanındaki kıza baktı. Alnı hafifçe kırışmış ölümün neden var olduğunu anlamak istercesine bakıyordu. Hayal kırıklığı dolu gözlerinde nefret kırıntıları gördüğünden emindi. Bu nefretin kime olduğunu merak etsede sorma ihtiyacı hıssetmedi. Belkide kendisine olduğunu bildiği içindi.

Adam tam çıldırmak üzereyken yeni birini almıştı hayatına.Yeni bir kadın. Eski karısının aksine çelışıyordu. Herşey güzel giderken kadın ondan beklenen sadakati gösteremedi. İş yerinde tanıştığı biri ile kocasını aldattı.Bu günahın sonucu bir bebekti. Öz babası tarafından kabul görmeyen bir bebek. Adam onu yanına aldı. Nedenini bilmiyordu ama onu korumak istiyordu. Fakat çocuk büyüdükçe artan kavgalar evi kasıp kavururken çocuk cehennemi yaşıyor,hiç doğmamış olmayı diliyordu. Kadının ölümü ile adam suçlayacak kimseyi bulamadı.  Bu dönemde ilk karısı tarafından iyileştirilen kişiliğ eski haline dönerken kıza baktığında gördüğü tek şey şeytanın tohumları olmasına rağmen onu korumak istedi. Annesinin aksine okumaması için herşeyi yaptı. Annesine benzemesini istemedi. Kontrol altında durmak için odasına kilitledi.Annesine benzememesi için,onu korumak için kızı gibi gördüğü çocuk tarafından nefreti kabul etti. (İtachi vibe aldım) Ve ömrü boyunca olanları kızına anlatamamanın pişmanlığını yaşadı. Kızı, düşündüğünün annesini şeytan,babasının ise düşmüş bir melek olduğunu bilmeden öldü. Levi ise en büyük varlığını kaybetmişti. Amaris'in ardında bıraktığı şey koca bir enkazdı...

Evet...Böylece bir kitabı bitirdiiiik...Çok aklıma yatmadı. Anlaşılmamış,karmaşık olduysa lütfen bildirin bölümü güncelleyebilirim. Kalın sağlıcakla...