117 32 59
                                    


erken uyanip ikimize meyve dogrardim her zaman, bugun de oyle yapmistim. kolay uyanabilen biri olmadigindan her sabah agzina meyve tikistirarak uyandirmak zorunda kalirdim onu. meyveye hayir diyemezdi cunku.

tam odamiza girmistim ki elinde valizler, sirtinda gitari, birkac on dugmesinin acik oldugu gomleginin ustunde, boyun girintisinde, iki yil onceki dogum gununde hediye ettigim kugulu kolye duruyordu. saclari her zamanki gibi yapiliydi. her sabah usenmeden sarki dinleyerek yapardi saclarini narince. tabii ilk once uyanmasi lazimdi bunun icin. ve ben bunu yapmadan nasil uyanabilmisti ki?

tum ince ayrintisina kadar inceledim onu. elimde hâlâ meyve tabagi duruyordu. seviyor diye cekirdeksiz uzum de koymustum hatta.

"nereye gidiyorsun?"

elleri yine pespembe olmustu. kulaklari da. ensesindeki tuylerle oynadi biraz. utandiginda hep boyle olurdu.

sonra dudaklarini araladi. tam konusacakti ki iceriye yixiang, yuma ve taki girdi.

"taki! bugun rahat bir uyku uyuyabilecegim sanirim, dualarim kabul oluyor!"

anlamayan bir yuzle baktim yixiang'a ve diger ikisine. son zamanlarda zaten bir gariplerdi, neler donuyordu burada?

"ne oluyor yixiang? kendi kendine gelin guvey mi oluyorsun? jo hicbir yere gitmiyor, bizimle kalacak."

histerik bir kahkaha atmisti yine. cildirtacakti beni.

"burdan gitmeyi hakediyor. onu savunuyorsun ama ne yaptigini bir bilsen-"

"NE YAPMIS?"

sesim yuksek cikmisti. jo yuksek sesten hic hoslanmazdi, bu yuzden de korkmustu az once.

"kendi aciklasin bence."

uzulmus gibi yapip sonradan kahkahayi basti. sesi evde yankilaniyordu resmen.

jo'nun elindeki valizleri cekistirdim. elimdeki tabagi komodinin ustune biraktim. tam valizleri yatagin ustune atip fermuarini aciyordum ki jo elimi tuttu. yalvarircasina bakti bana, onu ilk defa bu kadar endiseli goruyordum.

"yudai, yapma bunu. daha sonra konusuruz tamam mi?"

engel olamadim. engel olamadim ve gitti, gozlerimin onunde. digerleri de bol bol gulduler, bu kadar hoslarina giden sey neydi bilmiyorum. ama eminim ki ogrenecegim.

↬noćnik

impossible, kjoHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin