impossible, kjo

④

kiyafetlerimi hizlica giyindim. daha kimse uyanmamisti sanirim, kimseden ses gelmiyordu cunku. bunu firsat bilerek gitarimi da alip erkenden ciktim evden. umarim fuma restorani erken acmistir, yoksa bir saat disarida beklemek zorunda kalirim.

-

dukkani acik gormemle iceri kostum. kimse gorunmuyordu. arka odaya girdim. fuma onlugunu takiyordu. beni gorunce gulumsedi tum gucuyle.

"gunaydin!"

"hic gun aymadi."

koltuga oturup aynadan kendisine bakmasini izledim bir sure.

"jo gitti."

aninda yuzu dustu. bana caktirmayarak gulumsemeye calisti.

"saka yapmayin diyorum size kac kere!"

"fuma, bu seferki gercek."

gulumseyen surati tekrar dustu. bir cirpida yanima oturdu. elini bacagima koydu bir abi edasiyla.

"bir sey ogrendin mi?"

"hayir, ne gibi bir sey ogrenmem gerekiyor?"

gozlerini kacirdi. biliyordum, ortada ciddi bir sey vardi iste. ve saka gibi tek bilmeyen bendim.

"belli ki onemli bir sey, neden bana soylemiyorsunuz bunu? niye her seyden habersiz olan tek kisi benim?"

bir sey diyemedi. surekli gozlerini kacirdi.

"jo iyi cocuktur, sen de biliyorsun. yani kotu bir sey yapmadi, merak etme. ama ne yaptigini da sorma. digerlerine soz verdim, tutmaliyim."

dostuna her zaman sadik kalan biriydi fuma, ama tanri askina su an sirasi degil. su an hic sirasi degil.

"neden soyleyemiyorsun fuma, neden?"

sinirden sesim yuksek cikmisti. aglamak uzereydim, hissediyordum. gozlerim doluyordu.

"yapamam iste! biliyorum, anliyorum seni. cok zor sevdiginin bir anda kaybolmasi ama soyleyemem yudai, isim biter yoksa."

ikimizin de gozleri dolmustu. hizlica sarildim ona simsikica. hickiriklarimi tutamayip saldim. sanirim jo'dan bir daha hic haber alamayacaktim..

↬noćnik