The Time it Took to Fall

Chapter 2

"I've decided na e–arrange marriage ko kayo. That's my decision at hindi na mababago."

My jaw drop. I glance at Gelo at halatang nagulat din siya sa sinabi ni Dad, yumuko lang siya nang marinig niya 'yun, wala rin naman kasi siyang magagawa!

"Daddy, No! Ayuko!" I exclaimed. There's no way! Ni hindi ko nga na experience mahawakan ang lalaking 'yan tapos ngayon bigla nalang niyang sasabihin na e-arrange marriage niya kami!

"Honey, you're soon turning thirty pero wala kapang boyfriend." Kunot noong saad nito.

"Kaya in-arrange mo 'ko sa lalaking 'yan? It is because wala akong may ipakilala sa inyo? Seriously, Dad?" Bulalas ko naman.

"And isa pa, turning twenty-seven palang ako" I defended.

He's right na never akong nagka-boyfriend, hanggang mutual understanding lang lahat, crush at crushback lang pero hindi ako handa sa commitment, takot akong ma broken.

"Dad, to tell you Frankly, and you! Gelione Enigo Hechanova!" sabi ko kaya nakatingin siya sa 'kin, "never akong magkaka gusto sayo! Never! ever!" I yelled while pointing my finger on him.

Pero nagulat ako ng hampasin ni Daddy ang sariling table at agad na tumayo tsaka ako tinitignan ng seryuso. Napatayo rin ang lalaki, hindi ko na rin na malayan na kanina pa pala ako nakatayo. "Reiane you're being unreasonable!" He yelled.

"No, Dad! It's me! Being reasonable! Ayukong magpakasal sa taong hindi ko gusto at hindi ako gusto! You can't just tell me na in-arrange marriage mo ako!" I exclaimed back. His jaw clenched, kita ko rin ang pagdaan ang galit sa mata niya.

Bigla akong kinabahan sa naging reaksyon ni Daddy. I love him and I respect him, lagi ko siyang sinusunod sa lahat ng sabihin  at gusto niya but not this time.

He's about to say his words when Gelo cleared his throat. "Tito, excuse me. Siguro pag-iisipan pa namin 'yun for now" saad pa nito na parang nakiki-usap. "Please excuse us." Kumalma naman agad si Dad dahil sa sinabi ni Gelo.

"Okay, I'm sorry. But like what I've said, hindi na mababago ang isip ko." Sagot naman nito.

"Ughh!" I groaned being defeated. Nauna na akong umalis sa office niya at agad na sumakay sa elevator. Pasara na ang elevator nang haranggan pa ito ng lalaki.

Hindi ko gets kung ano ang point niya na pag-uusapan namin, hindi ko alam kung sinabi lang ba niya 'yun para pigilan ang posibleng masabi ni Daddy o may pag-uusapan talaga kami.

Bumukas ang elevator sa 48th floor kung saan ang office ko. Walang pasabing lumabas ako at padabog na umupo sa couch. Tumaas ang kilay ko nang makita ang lalaki sa loob. Hindi ko naman namalayan na sinundan pala niya ako.

Tinititigan lang ako nito ng walang ka emo-emosyon sa mukha, mas lalo lang niyang pinapakulo ang dugo ko!

"What? May gusto kang sabihin? Go ahead, and leave me alone." I said and rolled my eyes.

"She's your dad—" I cut him off.

"I know he's my dad, okay? that's all? Now leave." Pagmamaldita ko naman sa kanya. Pero hindi niya ako pinansin, ipinagpatuloy lang niya ang sasabihin.

"Rein dapat aware ka kung ano ang kaya niyang gawin, kung hindi ako sumapaw sa usapan niyo kanina baka nasigawan kapa ng Daddy mo. Knowing him, lahat ng gusto niya dapat natutupad." He stated and started to walk out of my office.

Napasabunot nalang ako sa sariling buhok dahil sa pikon. He's right! Lahat ng gusto ni Daddy dapat masusunod dahil siya ang boss, siya ang daddy ko. But it doesn't mean na siya na lahat-lahat ang mag de-decide sa 'kin!