BIGLANG nagbago ang ekspresyon ni Mo Qian Yuan. Ang malabo niyang mga mata ay agad na naging matalim nang bumalot ang katahimikan at napigil ang hangin. Tila nag-ibang anyo siya sa isang panter na naghihintay sa dilim na handang sumunggab sa biktima nito.
“Anong pinag-sasabi mo?” Ang kanyang mga mata ay may mapanganib na kislap sa mga iyon.
Kaswal na hinaplos ni Jun Wu Xie ang balahibo ng maliit na itim na pusa, nang hindi man lang tumingala, at mahina niyang sinabi: "May mga taong ayaw kang magpatuloy sa pagiging Prinsipeng Tagapagmana at umaasa na maaga kang mamatay . Kung ganoon din ang iniisip mo at gusto mong makahanap ng mas maagang kalayaan, iuntog mo lang ang ulo mo dito sa batong mesa, hindi na kailangang aksayahin ang oras ng lahat. ”
Bahagyang kumibot ang bibig ni Mo Qian Yuan. Noon pa man ay naiisip niya na medyo masungit siya ngunit napagtanto na lang niya na lubusan niya itong minamaliit pagkatapos maranasan ang dila nitong may lason sa unang pagkakataon.
Ang batang babae na ito, hindi ba niya nasasabi ng maayos ang mga bagay-bagay? Kailangan ba niyang sabihin iyon sa ganoong paraan?
"Ang ganitong uri ng mga salita ay hindi maaaring sabihin nang walang ingat, Tanggapin ko na lang at iisipin na hindi ko ito narinig. ” Pinunasan niya ang kulubot niyang kilay .
"Mga salitang walang ingat? Eh, dahil sinasabi ko na ito, maaari ko ring ipagpatuloy. Kung gusto mong ipaghiganti ang iyong Ina at ang pamilya ng iyong ina, kailangan mong mabuhay at panatilihin ang iyong posisyon bilang Prinsipeng Tagapagmana. ” Dahan-dahan siyang tumingala sa mga mata na puno ng intensidad na tumingin sa kanya ng diretso na ikinagulat niya.
"Ano ang alam mo?" Bakas sa mga mata niya ang gulat .
“Alam kong duwag ka at sayang . ” Tumaas ang kilay ni Jun Wu Xie.
"Ikaw!." Nagalit si Mo Qian Yuan, hindi siya dapat nakipag-usap sa kanya ngayon lang!
“Kung ayaw mong mawala sayo ang iyon Pagiging Prinsipeng Tagapagmana, hanapin mo ang lahat ng paraan at paraan para mabuhay . Kung nais mong mawala, itaas lang ang iyong mga kamay at sumuko. ” ganti niya .
Huminga ng malalim si Mo Qian Yuan, alam talaga ng batang babaeng ito kung saan sasaksakin ang pinakamasakit! Habang umiinom siya ng alak bago ito, namula siya nang maramdaman niya ang may biglang pag-akyat sa kanyang ulo. Tumayo siya at inihagis ang pitsel ng alak sa sahig.
Nagkapira-piraso ito habang ang malakas na amoy ng alak ay tumatagos sa paligid.
“Sa tingin mo gusto ko ito? ha? Sa tingin mo ba hiningi ko ito? Kaya paano ang pamagat ng Prinsipeng Tagapagmana? Hah! Wala man lang akong gusto! Ang buhay ko, ang posisyon ko, lahat sila ay hindi sa akin! Kahit ang sarili kong ama gusto akong patayin! Iniisip ng lahat na ako ay isang walang kakayahan na Prinsipe! Sino pa ba sa mundong ito ang makapagliligtas sa akin? Paano kung hindi ako payag? Ano ang maaari kong gawin tungkol dito?"
Sumigaw siya na may dugong mga mata habang binubuksan niya ang lahat ng bumabagabag sa kanyang kaloob-looban. Ang lahat ng mga taon ng nakaboteng emosyon ay lumabas tulad ng isang bumubulusok na bukal.
"Tama ka! Malapit na akong mamatay! Mamamatay na! Ano pa ang magagawa ko tungkol dito? Halos patay na ako! Sabihin mo, anong magagawa ko?!!!”
Si Jun Wu Xie ay malamig na tumingin sa kanya habang siya ay tumalon at lumulunok.
"Paano kung hindi mo kailangang mamatay?"
"Ano?" Tumingin siya sa kanyang nanlalaking mata. Parang bigla siyang tinamaan ng kidlat.
“Eh, Para maging eksakto, hindi lang hindi ka mamamatay, sa katunayan hindi ka mamamatay sa susunod na ilang taon o dekada . ” Itinama niya ang kanyang sariling mga salita.
“Ikaw… ikaw…anong ibig mong sabihin?” Napalunok siya ng laway habang kinakabahang nagtanong, hindi nangangahas na marinig kung ano ang pinakananais niya.
Hindi nag-abala si Jun Wu Xie na sagutin siya habang naiinip niyang sinabi: "Nalason ka di ba?"
"Paano mo nalaman?" Ano ang maliit na batang babae na ito?! Laking gulat niya .
Pinagsalubong niya ang kanyang mga kilay. Siya ay talagang hindi masyadong magaling sa mga paliwanag, maaari pa ring maglaan ng oras upang patunayan ito.
“Munting Itim, hawakan mo siya . ” Sabi niya habang bigla niyang itinapon palabas ang maliit na itim na pusa sa kanyang mga braso .
Sa ilalim ng maliwanag na liwanag ng buwan, ang maliit na itim na pusa na kasing laki ng kanyang kamay ay biglang nagbago - Ang katawan nito ay lumaki sa isang iglap at ito ay naging malaki at malakas na panter habang ito ay sumugod kay Mo Qian Yuan.
Ang walang pag-aalinlangan na si Mo Qian Yuan na nakatayo roon ilang sandali lang ang nakaraan ay naipit na ngayon sa lupa ng isang malaking itim na panter. Natulala siya habang nakatitig gamit ang kanyang bibig at mga mata na nakatitig sa itim na panter sa kanya, sinusubukang tunawin ang nangyari.
BINABASA MO ANG
GENIUS DOCTOR BLACK BELLY MISS (Tagalog Version)
Historical Fiction"TRANSLATE IN TAGALOG" Noong siya ay labing-apat na taong gulang, sa murang edad, Siya ay isang henyong manggagamot na ikinulong ng kanyang lolo, Sinunog niya ang kanyang kulungan kung saan siya nakatira nang higit sa Sampung taon. Ngunit Nang maka...
