Korenin gittikçe derinine yayılmaya başlayan Moi Noko adındaki suç örgütünü çökertmek adına içeriye sızan Lee Felix, kendini 'ağır oğlan' lakaplı bir ölüm meleği olan Hwang Hyunjin'in ağında bulur.
|140422|
Criminal!
Şiddet ve ağır cinsellik içeri...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
XXX|I Know Who You Are
HAN JISUNG
"Akşamları ev biraz soğuk oluyor."
Çocuğa uzattığı pikeyi tutan eli karıncalanıyordu. Boşuna değildi zira yıllar önce yıkanmış olan çarşafın kokusu genzini doldurdukça bir anlığına eskiyi anımasmış ve burada olup bitenler gözü önüne gelmişti. Pek hoş anılar yoktu Han Jisung'un hafızasında. Ya da geriye kalanlar güzelleri büyük bir zevkle gölgelemişti.
Çocuğun sessizce pikeyi alışıyla beraber arkasını dönmüş, seri hareketlerle koltuğa yönelmişti oturmak için. Tabi sonradan hatırladığı detayla yeniden Jeongin'e baktı.
"Yorgunsun değil mi?"
Çocuk başını onaylayarak yavaşça salladı. Jisung'un tüm halsizliği gözlerinden okunsa da kendinden çok davayı düşündüğünden dolayı sabahlamayı kafasına koymuştu aslında. Uykusuzluk kendisi için sorun değildi ki zaten kendisi pek de uyuyabilen biri değildi. Bu yüzden çoğu zaman kafasını meşgul edecek, onu uykuyu unutturacak şeylerle uğraşırdı. Bunun için davalar, biçilmiş kaftandı.
Özellikle de MoiNoko.
"O zaman yarın devam edelim...iyi geceler."
Bencilliği bırakıp bir numaralı tanığını rahat ettirmeliydi. Bu düşünceyle koltuğa oturmaktan son anda vazgeçip salondan ayrılmış ve kendi odasına doğru adımlamıştı. Omuzları çöktü, sırtı kamburlaştı. Sorunlardan kaçmak, yüzleşememe alışkanlığı vermişti ona. Kendi odasına girdiğinde bile bakışları yerde ve mutsuzdu. Karısıyla yaptığı şu ana kadarki tek yüzleşme de odasına hala giriyor olmasıydı belki. Onu öylece kendi elleriyle öl-
Çalan telefonuyla irkildi. İrislerini kırpıştırmış, bir eli cebine gidip telefonuna bakarken diğeri ensesine kapanmıştı. "Pilwon?" Dedi kendi kendine. Emniyet numarasıyla kişisel numarası farklıydı. Pilwon emniyetten biriydi,
Ve kendisini pek de kişiselden aramazdı.
Telefonu açtı ve kulağına götürdü. Kaşları merakla çatılmıştı. "Buyur?" Dedi. Koşuşturma sesleri kulaklarını doldurdu önce. Ardındansa genç oğlanın,"Amirim," diyen gergin sesini işitti. "Acilen buraya gelmeniz gerekiyor." Jisung'un, gözleri refleksle duvardaki saate kayıyor. Saat gecenin ikisiydi. "Ne oluyor-neredesin?" Dedi geri odadan çıkarken. Gün içindeki giydikleri hala üzerindeydi. Dejavu yaşıyordu sanki.
"Şehir hastanesi efendim."
Gözleri irildi. "Tamam, geliyorum." Demişti daha fazla sorgulamadan. Ceketini aceleyle giyerken kendisini meraklı gözlerle izleyen Jeongin'e baktı. "Emniyetten aradılar, gitmem gerekiyor. Kapıyı kimseye ama kimseye açma. Acıkırsan da tezgahta mısır gevreği ve küçük paket sütlerden var, tamam mı? " Komodinden araba anahtarını aldı eline. "Tamam." Demişti çocuk. Jisung bir yabancıyı evinde bıraktığı içi pek rahat etmese de ona güvenmek zorunda kalarak ayakkabılarını giydi. Jeongin'i evde bıraktığına inanamıyordu. İyice yabanileşmiş, eli silahlı ve aranan bir çocuk.
