30 days

Prologue

"You only have 1 month para mabuhay, iha. Hindi na kakayanin ng katawan mo Ang magtagal pa sa mundo"

Yan lang lagi naririnig ko sa utak ko kahit anong gawin ko. Ang dami ko nang ginawa pero sa huli, yun parin ang laman ng isip ko. Ewan ko ba pero hindi nga talaga ako pwedeng mag tagal sa mundong to.

"Sheila! Bakit hindi pa na hu- hugasan ang pinggan?!" Rinig kung sigaw ni Mommy, galing sa kusina.

Lumabas ako ng kwarto at nakita ko siyang nakatayo at halatang galit na Galit.

"Ano na naman ang ginagawa mo at hindi pa nahugasan itong, pinggan?" tumingin ako sa pinggan na naka tambak.

"Gagawin ko na, Mommy" tumalikod ako at agad na hinugasan ang pinggan.

Umalis naman kaagad si Mommy, ng makitang ginagawa ko na ang pinag uutos nya sakin.

"Sheila, sabi ko naman sayo na ako na" ngumiti ako kay Manang, na kakatapos lang mag tapon ng basura. Galing kasi siya sa labas kaya alam kung nag tapon siya ng basura.

"Okay lang Manang, saka galit na si Mommy. Ginawa ko na lang" napa buntong hininga nalang si Manang, at tumango.

Sanay na ako. Lagi naman ganito ang ganap sa bahay. Wala rin naman akong magagawa. Ito na nga talaga siguro ang buhay na nakalaan para sakin.

Pagkatapos kung mag hugas, nag unat ako ng katawan dahil sumasakit ang katawan ko sa pinagawa ni Sir kanina, samin sa school.

Pa takbuhin ba naman kami ng 3laps sa field. Pagod na pagod tuloy kami at sumasakit na ang katawan.

"E handa mo na ang Cucumber Juice ko at dalhin sa kwarto" napatingin ako sa nagsalita.

"Opo, Mommy" ginawa ko naman Ang sinabi ni Mommy, at hinatid sa kwarto nya.

Pumasok na rin ako sa kwarto upang mag pahinga. Anong oras na rin. Biglang nag ring ang cellphone ko kaya sinagot ko ito.

"Ininom mo na ba ang gamot mo?" Para talaga siyang Nanay, ko. Ilang taon na ba kaming mag Kaibigan? Hindi ko nga alam paano ko siya ma su- suklian sa lahat ng kabaitan na pinakita nya sakin.

"Iinom pa po, Mommy" natatawa kung sambit.

Biglang merong kumatok Kaya binuksan ko Ang pinto. Si Manang lang pala.

"Dinala ko na Ang tubig mo. Nakalimutan mo" ngumiti ako Kay Manang.

"Salamat po, Manang" si Manang lang ang nakausap ko dito sa bahay ng matino. Laging wala si Daddy, dahil sa business. Si Dinah at Kuya Jeff, Meron Naman kanya kanyang Buhay.

Umalis na si Manang, kaya binaba ko na ang tubig at binalik sa tenga ang cellphone.

"Andyan ka pa ba, bruha ka? Kanina pa ako nag sa- salita dito, meron ka palang kausap na iba? Bwesita ka" natawa ako sa narinig kung sinabi ni  Faith, sa kanilang linya.

"Besshy ko, sorry na. Kumatok pa kasi si Manang, dinalhan ako ng tubig. Iinom lang ako saglit"

"Sge"

Pagkatapos kung uminom, binalik ko sa tenga ang cellphone ko.

"Done"

"Magpahinga ka na. Maaga pa tayo bukas at huwag kalimutan. Kailangan natin pumunta ng hospital, after class" Pina alala nya pa talaga sakin. Alam nya naman na ayaw ko nang bumalik sa hospital.

"Sge. Good night besshy ko. Thank you and I love you"

"You're always welcome. I love you to "