30 days

Chapter 4

Gusto ko gumala pero sino Naman e sa- sama ko? Saan Naman ako ga- gala? Ayaw kung masayang Yung araw ko kaka tambay sa bahay.
Gusto ko e enjoy Yung Buhay ko habang nandito pa ako sa mundo.

Ilang days nalang tapos sa kwarto lang pala mag mo- mokmok. Ayaw ko nun.

Nathaniel:
San ka?

Comment nya sa Facebook post ko Ngayon.

Nasa bahay lang. Bakit?

Ano na Naman Kaya ganap ng lalaking to. For the past few days, kapag hindi ko gustong umuwi sa bahay, siya Ang kasama ko.

Ang gaan nya kasing kasama. Na papangiti nya ako sa mga sinasabi nya kahit hindi naman Jokes. Siguro dahil gusto ko e enjoy Yung moment na nandito pa ako sa mundong to.

Ilang beses ko na ba nasabi yun? Ewan basta yun na yun.

Message me. I'll wait

Chat nya sa messenger ko. Hindi na nag reply sa comment section pero nag PM Naman sakin.

Kinuha ko Ang Diary ko at hinanap Ang number nya. Agad ko Naman siya tinext.

Me:
Ano Meron? Bakit need mag Message?

Nathaniel:

Wala lang. Bored ako Dito sa bahay, eh!

Me:
Tapos sakin ka mag hahanap ng ikakasaya mo? Wow huh

Nathaniel:
Ayaw mo nun? Same tayong walang magawa sa Buhay Kaya same tayong mag hahanap ng Ika wawala ng bored natin.

Me:
Talaga ba?

Nathaniel:
Gala tayo. SM. Libre ko

Me:
Ang yaman naman. Ano Meron at Mang li- libre Ang Isang Nathaniel

Baka merong problema yang si Nathaniel, Kaya nag Aya mag SM

Nathaniel:
Bawal ba mag Aya sa SM? Ito Naman, bored lang talaga ako.

Sama ka ba o hindi? Aalis na ako

Me:
Ito na mag aayos na

Nathaniel:
Ayun. Sasama din Naman pala. Wait kita sa labas ng bahay nyo

Nag handa na ako upang umalis ng makita ko si Dinah, Ang Bunso kung kapatid. Umuwi pala siya?

"Naka porma ka Ata Ngayon, Sheila? Meron Kang lakad?" Hindi ako umimik at dumiritso ng lakad."Ang bastos mo talaga" Saka niya hinila Ang buhok ko.

"Dinah, ano ba. Bitawan mo Ang buhok ko" bigla akong natumba saka niya hinila ang buhok ko kahit naka upo na ako.

"Dinah, Anong ginagawa mo!" Sigaw ni Manang, sa kanya.

"Bitawan mo ako!" binitawan nya Ang buhok ko dahil sa tulong ni Manang, pero gulong gulo na Ang buhok ko.

"Dinah! Sheila! Anong nangyari Dito?" bumaba si Dad, sa hagdan na Galit na Galit.

"Sir, si Dinah, po Ang nauna. Paalis na po sana si Sheila ng bigla nya pong sina bunutan" tumingin si Dad, Kay Dinah.

"Totoo ba, Dinah?" Hindi umimik si, Dinah."Ayusin mo Ang sarili mo, Sheila. Humayo ka na"

"Salamat Dad" Saka ko kinuha Ang suklay sa bag ko. Kinuha naman ito ni Manang, ay siya na Ang nag suklay.

"You're Grounded, Dinah. Hindi ka pwedeng umalis ng bahay. Kakarating mo lang pero ganyan na Ang ugali mo. Ganyan ka ba sa iskwelahan mo?"

"Dad, nagtanong ako sa kanya kung San siya pupunta tas hindi niya ako sinagot. Napikon ako-"

"Enough, Dinah. You're still grounded. No buts" nag dadabog na umalis si Dinah, paakyat ng hagdan.

"Thanks Dad" Sambit ko kahit naka talikod ako.

"Tapos na iha, pwede ka na umalis" humarap ako kay Manang, Saka niya inabot ang suklay ko.

"Salamat Manang" nakangiti kung sambit. Tumingin Naman ako Kay Dad, na nakatingin lang samin."Alis na ako, Dad"Saka ako tumalikod.

"Sandali" napahinto ako sa pag lalakad ng marinig ko Ang boses nya.
Humarap ako at Nakita ko siyang nag lakad sakin."Ito para sayo"

Inabot nya sakin Ang pera. Ang dami Naman. Paano ko to ma uubos? Saka, hindi pa ako na kakahawak ng ganito ka daming Pera.

"Mag shopping ka. Enjoy this day" tinanggap ko Ang binigay ni Dad, sakin."And this" inabot nya ulit Ang Isang card."Credit card mo. Meron na yang laman Incase mag kulang yung binigay ko"

"Bakit, Dad? Bakit mo ako binigyan nito?" Hinawakan nya Ang buhok ko Saka ginulo ng kaunti.

"I'm not a perfect Father, Sheila. I know I did something that makes you angry. Sorry. Alam kung hindi sapat Ang Isang sorry but I want you to live as much as you want. Enjoy you're day-" hindi pa tapos si Dad, magsalita pero niyakap ko siya.

Minsan lang kami mag usap ni Dad, ng ganito and I'm speechless. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa tuwa na nararamdaman ko.

"Thank you, Dad" biglang merong bumusina sa labas kaya kumalas na ako sa yakap." I'm still thankful Dad, dahil kasama ko kayong lahat kahit na minsan nasasaktan na ako but I still want to live. Gusto kung mabuhay hanggat nandito pa ako sa mundo"pinunasan ko Ang luha ko.

"Umalis ka na. Andyan na Ang kasama mo" tumango ako. Nakita ko Ang ngiti na Minsan ko lang makita ng harap harapan.

Dad, was a strict Dad. Hindi ko yun ikakaila but I'm still happy dahil narinig ko Yung mga salita na yun bago ako mawala sa mundong to.

"Bye Dad" Saka ko siya hinalikan sa cheeks at tumakbo palayo.

I want to grab the opportunity na Masaya ako at nakausap ko ng maayos si Dad. Hindi ko alam kung Anong Mang yayari bukas, pero atleast nagawa ko yun sa kanya.

"Ang tagal mo" ngumiti ako sa kanya kahit na namumula pa Ang mata ko. Hinintay nya pa talaga ako sa labas ng sasakyan niya"Umiyak ka? Hindi ka ba pinayagan?"

"Hindi, nag usap lang kami ni Dad" tumango naman siya pero halatang nag aalala siya sakin.

"Tara na" tumango ako kaya umikot kami at pinagbuksan niya ako ng pinto.