Aslında öylesine yazıyodum ama emek veriyorum bari bi kaç bölümü yayınlayayim belki bir kaç kişi okur diye düşündüm. Yazım şeklimden belki az çok ilk kez yazmıyor olduğum belli oluyordur ama belirteyim dedim.
Sadece Seventeen adına çok az kurgu olduğu ve okuduklarımında uzun konulu olmamasından ötürü başlamıştım. Yani hiç bir iddiam yok, okunursa okunur okunmazsa fark etmez. Öylece taslakta durup çürümesinden iyidir :)))
İyi okumalar, sevgiler...
~heizecod
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Cuma
❅
On beş yaşındaydım.
Geleceğimi inşa edecek o kararı verdiğimizde on beş yaşındaydım. Her şeyin çok iyi ilerleyeceğini söyleyen büyüklerimin dediklerine inanmayı seçmiş ve ilk çıkışımı bir karma müzik grubunda yapmayı kabul etmiştim. Oyuncu olarak eğitim aldığım bu şirket yapacakları bu iş ile her iki tarafında çıkarına olacağını söylemiş ve ailemide ikna etmişlerdi.
Şarkı söyleyip dans etmek şanstır ki yaparken zevk aldığım, kendimi kaybedip herşeyden uzaklaştığım bir şeydi ve bende karşı gelmemiştim bu karara. E haklı olarak yaşın da verdiği bilgisizlikle büyüklerin dediklerinin doğruluk payının daha fazla olduğunu düşünmüştüm. Bu yüzden karşı gelmemiştim ancak bu işin sorunlarının ne derece büyük olduğunu da çok sonradan fark etmiştim...
Gruptaki tek kız üye olarak diğer grup üyelerim en başında belli değildi ancak bir zaman sonra üyelerin kimler olduğu belli olmuş ve diğer stajyerlerden ayırıştırmışlardı. En başında neredeyse orta boylarda ki bir odayı neredeyse doldurabilecek sayıdalardı ancak şimdi bu sayı on üçe düşmüştü. Tabi ki yine giriş çıkışlar olmuştu ancak bildiğim kadarıyla son çıkım geçen aylarda yaşından dolayı tekrar ülkesine dönmek zorunda kalan Samuel'di.
Beni korkutup geren asıl konuya gelecek olursak grubun tam bir kaos grubu olmasıydı. İçinde her türden insan vardı ve oldukça seslilerdi. Özellikle geceleri pratik yaparlarken sesleri ikinci katta olmama rağmen bana bile geliyordu. Şimdi sana ne gibi zararları olabilir ki diye düşünmüş olabilirsiniz... Şöyle ki ben kendi hâlinde, sakin, yaşam enerjisi kuvvetli, çokça düzenli ve birazcık da sakar sıradan bir stajyerdim. Onlar ise geçen haftalarda pratik odalarının cam duvarını kırmışlardı. Hemde sandalye fırlatarak... Yeterince açıklayıcı olduğumu düşünüyorum.
Nasıl insanlar olduklarını öğrendiğim, duyduğum ve kendi gözlerimle gördüğümden beri herhangi birinin yüzünü görmemle oradan tüyüyordum. Nerdeyse doğduğumdan beri bulunduğum bu şirkette o karar alındığından beri varlığımla yokluğum birdi. Neyse ki şirkette benim adımla birebir aynı olan bir başka stajyer daha vardı da insanlar bizzat sormadan hangimizin onlarla çıkış yapacağını bilmiyordu. Şirkette Seventeen'den hem dışarıda, hemde içeride bahsetmenin yasak olması işime geliyordu. Biraz daha rahat takılabiliyordum.
